Recensie Ella Eyre

Aangename verrassing nummer 1 op Sziget Festival: het allereerste concert van Ella Eyre (21 lentes jong) in de A38 tent. Op 28 augustus komt haar debuutalbum Feline uit. Het moet gezegd dat Eyre (dagdagelijks gaat ze als Ella McMahon door het leven) erg sterk is op vocaal vlak, ook live. Met “Waiting all night” won ze samen met Rudimental in 2014 de Brit Award voor single van het jaar waar ze de lyrics voor haar rekening nam. Ook op Sziget werkte het nummer nog steeds. Toen ze daarna “Changing” van Sigma coverde, was het hek helemaal van de dam. De regie bracht ondertussen de extatische beelden van het publiek – voornamelijk vrouwen dat wel – in slow motion in beeld.

Aanstekers vroeg de Britse om boven te halen bij “Even if” een nieuwe song, een pianoballad die op de plaat zal verschijnen. Maar verder kende haar set in Boedapest heel wat nummers met “oho”-melodieën die het publiek met veel plezier meezong zoals in “Changing”. De fans klapten het ritme met veel plezier mee, en Eyre ging maar al te graag op de knieën recht tegenover haar gitarist. Met “Together” dat op het einde vakkundig via een crescendo opentrok, kreeg ze ei zo na de volledige tent aan het dansen. Sterk debuut. Sterke live performance voor een debutante. Weinig op af te dingen ook.

< Bert Hertogs >