Het Laundry Day Rapport 2015

Concertnews.be bracht een bezoek aan Laundry Day. Het twaalfde festival voor onze hoofdredacteur is dat dit jaar en tevens het laatste in België voor hem dit seizoen. Nog 1 internationaal festival te gaan.

Wat was goed? Wat kon absoluut beter? Laundry Day 2015 even kritisch doorgelicht...

Pro’s:

1. Openbaar vervoer tot vlak voor de deur
2. Brede waaier aan stijlen
3. Veel tenten zodat het herfstweer geen greep kreeg op het festival
4. Extreem goede sfeer bij de toeschouwers. We hebben al veel tammere edities gekend waar de ambiance er maar niet wou inkomen. Deze keer zat het al goed kort na de middag met meisjes die over het terrein huppelden, met hun vriendinnetjes hand in hand een ketting vormden zodat ze elkaar zeker niet zouden verliezen onderweg,…
5. Blijkbaar is het een nieuwe trend – bij wijze van grap - om een selfie te maken op een festival met iemand die je totaal niet kent. Zo werden we hoewel we low profile rondliepen maar liefst 3 keer gevraagd om op de foto te gaan. Nabina uit Limburg bleek zelfs toonvast toen ze op onze vraag even een nummer van K3 zong. Conclusie: er is een potentiële sterke kandidate voor K3 zoekt K3 aan de neus van Studio 100 voorbijgegaan. Verder wensen we haar veel succes met haar studies architectuur.
6. Shuttles voor de pers. Terwijl je zowat op elk ander festival door de menigte moet om van het ene podium naar het andere te gaan, kan je tijd besparen door even in een auto van de organisatie te kruipen die je backstage vervoert naar een andere plek. Dat is zeer handig (ook bij regen) én tijdsbesparend voor mensen die veel materiaal mee hebben.
7. Artist en press village is één en dezelfde locatie. Een spelletje pingpong spelen met een dj? Dat is in principe mogelijk op Laundry Day vermits de press en artist village dezelfde ruimte zijn en ook dezelfde bar hebben. Op die manier kan een mens nog eens netwerken en nieuwe contacten leggen wat op heel wat andere festivals niet (meer) mogelijk is omdat die twee compleet van elkaar gescheiden worden.
8. Happy hour van middernacht tot 1u ’s nachts.

Cons:

1. Veel te strikte curfew. Gevolg: anticlimax op het einde van de set van Dimitri Vegas and Like Mike. Veel toeschouwers én de dj’s zijn daarom – niet meer dan logisch – pissed.
2. Geen vuurwerk.
3. Inkleding en thema van de stages is voorbije edities al veel straffer geweest.
4. Geen eten in artist/press village waardoor dj’s of hun entourage – no kidding – op het terrein zelf moesten gaan aanschuiven tussen het publiek om eten te gaan halen met de bonnen die ze hadden gekregen van de organisator.  Wanneer verschillende artiesten en hun entourage zelfs tegen ons daarover komen zagen en klagen, heb je een probleem. Het zorgde ook voor ongeziene taferelen. Lil’ Kleine die tegen de tijd in nog wat fast food naar binnen schrokte en het geheel doorspoelde met wat sterke drank in de backstage van Studio Brainwash bijvoorbeeld. Uiteindelijk begon hun korte set van twintg minuten met een half uur vertraging.
5. Het terrein ligt er al tegen de avond erg vuil bij met kartonnen bekerhouders en plastic bekers. We hebben niemand van de kuisploeg gezien die tijdens het festival bekers aan het oprapen was.
6. Laundry Day werkt niet cashless. En dus is het lang aanschuiven voor die paar containers waar je bonnetjes kan kopen met een bankkaart.
7. Terwijl je twee bonnen (2,86 euro) moest betalen voor een blikje cola op het terrein waren dat drie bonnen (4,29 euro) voor dezelfde cola op de VIP-tribune. Die prijszetting gaat er gewoon los over.
8. Vrouwen die hulp nodig hebben om hun handen te wassen omdat ze niet meer weten hoe het kraantje werkt, een man die een trap een te moeilijke horde vindt om te nemen en steun van zowat iedereen nodig heeft om naar boven te zwalpen, een andere vrouw die dan weer bijna tegen de grond gaat omdat ze een bloembak niet gezien heeft en erover struikelt zodat het ding helemaal omvervalt,… : het leven zoals het is “de overvolle VIP-ruimte op dance events” heeft dringend een programma op tv  nodig dat haarfijn het gedrag van straalbezopen “Very Important People” kan vastleggen. Er zit veel meer verhaal in en controverse dan wat Paul Jambers in 1986 deed in een reportage over de Millet-jas op school. Vraag is: wie durft het aan?

< Bert Hertogs >