Recensie Apocrifu | Sidi Larbi Cherkaoui

Zelden zo ontroerd geworden tijdens een dansvoorstelling, als die van Sidi Larbi Cherkaoui. De man bracht in zijn geboortestad samen met dansers Dimitri Jourde en Yasuyuki Shuto een religieus geïnspireerde voorstelling. De live polyfonische zang van het Corsicaanse A Filetti, dat apocriefe (buitenbijbelse) teksten zingt, bepaalt meteen de sfeer van de voorstelling. Het decor is sober met een houten trap en een houten constructie waarin de zangers plaatsnemen.

Aanvankelijk zien we vooral strakke en hoekige bewegingen. Cherkaoui gooit één voor één een boek voor zich uit en stapt erop. Hij creëert twee wegen. Sommige verhalen uit het Oude Testament van de Bijbel hebben veel gelijkenis met die uit de Koran en andere geschiedkundige geschriften. Deze boeken kunnen niet geschreven zijn door God maar zijn door de mens geschreven, zo luidt de conclusie. De drie hebben belletjes rond hun enkels waardoor elke pas die ze maken een specifiek geluid maakt. Hoe intenser de beweging, hoe intenser het geluid. Ook hier zit een sacrale muzikale verwijzing. Later bespeelt Cherkaoui een handharp.  

Cherkaoui werkt met sterke beelden. Druk lezend, bijna op het verslinden van een religieus boek af, rolt hij over het podium, en plooit zijn lichaam in verschillende bochten. Zonder het woord of Schrift is de mens enkel een lichaam, een pop of marionet dat alles doet in het teken van dit boek. Daarin bewees de geschiedenis al dat mensen ver durven gaan. De kruistochten uit de Middeleeuwen is er maar één voorbeeld van. Een houten pop in grijs kostuum speelt een belangrijke rol in deze voorstelling. De bewegingen die de pop doet, na manipulatie van de 3 dansers, zijn adembenemend mooi. Zonder het goed te beseffen denk je dat er een ziel in die pop zit, en dat er 4 dansers op het podium staan. Niets is minder waar. De pop gaat ten onder aan het religieuze geweld en wordt neergestoken nadat het eerder al opstandig was. Net daarvoor zagen we een lieflijke choreografie. Dat maakt voorstellingen van Cherkaoui altijd weer vormelijk en inhoudelijk interessant. Hij speelt graag met tegenstellingen, met strakke lijnen, maar zet er daarna vloeiende en cirkelvormige tegenover. Dan weer danst hij intimistisch met kleine gebaren om daarna over te gaan tot grootse. Naar het einde van de voorstelling zien we Cherkaoui als een levende marionet zwoegend om recht te komen en passen te zetten. Subliem is dat. Ook de dans met Jourde waarbij beide hoofden geen millimeter van elkaar wijken naast elkaar, is van een sterk niveau.

Westerse, Zuiderse en Oosterse invloeden ontwaren we. Jourde mag een choreografie doen waar we hiphopinvloeden in zien. Cherkaoui kwam dat hij hedendaagse dans kreeg van Anne Teresa de Keersmaeker in het Broadway Dance Center in New York. Daar werd hij beïnvloed door de hiphopscène. Dit alles maakt zijn voorstellingen die rijk zijn aan verschillende invloeden, een sterke thematiek kennen, er vormelijk en inhoudelijk er steevast staan, wellicht zo boeiend.     

< Bert Hertogs >