Recensie Bert en Fred

Leek het u ook handig om een vriendin te hebben die overweg kan met powertools?  Misschien dat “8 years, 5 months, 4 weeks, 2 days” van “Bert en Fred” u dan toch op andere gedachten kon brengen. Fréderique Snoeks niette zonder scrupules haar partner Bert Loenders aan een plaat vast en ging dan zijn contouren uitzagen. Ze stond wel achter de plaat toen ze dit deed waardoor Bert bijna een octaaf hoger ging zingen. Deze openingsscène zei veel over de relatie tussen deze twee tortelduifjes. Al leek Fred niet echt een katje om zonder handschoenen aan te pakken. Voer voor relatietherapeuten, maar zeker ook voor een entertainende voorstelling waarbij Bert nog taarten, messen en dartpijltjes in zijn richting zag vliegen, van de zweep kreeg en beschoten werd door zijn femme fatale.

“8 years, 5 months, 4 weeks, 2 days” bracht een combinatie van acrobatie, trapeze, enkele spannende acts en een mooie dosis humor die niet alleen voor de allerkleinsten was bedoeld. Bert en Fred brachten een mix van eerder eenvoudige dingen als het bouwen van een kaartenhuisje tot het gracieuzere en krachtigere werk aan touwen en trapeze. Acrobatie en evenwicht waren duidelijk belangrijke troeven in de voorstelling. En zelfs toen Bert de poten van onder Fred haar stoel onderuit zaagde, bleef ze overeind. Ook al stond ze op dat moment 6 stoelen hoog. Wat een lekker spannend moment in de voorstelling. 

Het ironische van deze voorstelling was dat de schijnbaar makkelijke truc met een pingpongballetje niet wilde lukken en de ingewikkelde acts vlot verliepen. Al hebben we hier het vermoeden dat een truc soms eenvoudiger lijkt dan hij is. Gelukkig gingen Bert en Fred met een gepaste dosis humor om met deze onvolmaaktheden en konden we behoorlijk lachen met de sarcastische reactie van Fred. 

Het dient gezegd dat zowel Fréderique Snoeks als Bert Loenders zich erg goed in hun rol wisten in te leven. Fred speelde de dominante vriendin en Bert de sloef die vooral moest gehoorzamen en moest toestaan dat hij beschoten werd toen hij op een slappe koord stond te dansen.  De gezichtsuitdrukkingen van Bert waren bij momenten echt geweldig. Vooral op het ogenblik dat hij zich een keertje niet liet doen en Fred om de tuin wist te leiden, sprak zijn gezicht boekdelen. 

Wat we jammer vonden aan deze voorstelling, was de opstelling. De show is duidelijk opgebouwd met het idee dat het publiek moet kunnen zien wat er op de grond staat en dat was in de Roma niet mogelijk. Door de voorstelling op een verhoogd podium te spelen, viel een deel van de “twister”-act weg. Heel het concept van spelen tussen muizenvallen verviel omdat ze niet zichtbaar waren vanuit de zaal. Gelukkig zat er nog genoeg acrobatie en actie in de act om interessant te blijven, maar je voelde wel dat je iets miste. 

< Sascha Siereveld >