Recensie Guga Baul | Inteam

Wie stemmen in zijn hoofd hoort, kan best contact opnemen met professionele hulp of net als Guga Baúl op een podium gaan staan en zijn alter ego’s los laten op het publiek. De stemmenimitator kroop voor zijn “Radio Guga Inteam” onder andere in de huid van Boudewijn de Groot, Elvis Presley, Roy Orbison, Mumford & Sons, Herman van Veen, Tourist LeMC, Editors en, hoe kon het ook anders,  Bart Peeters. Het leverde een gevarieerd programma op met sterk uiteenlopende muziekgenres, veel humor en pareltjes als “Ruimtevaarder” en “Take me to church”. Het meest pakkende moment was ongetwijfeld zijn ode aan Luc De Vos waarbij hij een schare van Vlaamse vedetten zijn grootste hit “Mia” liet vertolken.

“Hoe klink Radio Guga op Dafalgan en andere chemische brol?” Het was de vraag waar de sympathieke imitator zelf wel eens een antwoord op wilde weten. Guga waarschuwde dan ook vooraf dat het deze avond wel eens alle kanten op kon gaan. Het werd inderdaad een rare voorstelling met heel wat grappige, ongeplande tussenteksten, maar het werd vooral ook een erg leuke show.  “Sexy als ik dans” van Nielson bracht er al snel de sfeer in en zonder enig probleem gingen de handjes al vlug de lucht in. 

De ambiance zat niet alleen in de zaal, maar zeker ook op het podium. De muzikanten straalden een erg losse sfeer uit en hadden ook tussen de liedjes door hun inbreng in de voorstelling. Toen gitarist Filip Bollaert een flauwe, maar geestige opmerking maakte op een bindtekst van Guga, lagen ze ook op het podium bijna in een deuk van het lachen. 

Maar ondanks de losse sfeer werd er ook degelijk gepresteerd. Dat Filip Bollaert een aardig stukje gitaar kan spelen, mocht hij, na aandringen, even bewijzen in een knappe solo tijdens “Icon”. Guga nam vanzelfsprekend de zang voor zijn rekening en beeldde zijn personage ook uit met zware overdrijvingen. Het overmatig drank- en drugsgebruik van Daan werd meer dan plastisch weergegeven en ging er eigenlijk net iets over. 

Zijn interpretatie van “Con te partiro” kon ons ook niet overtuigen.  Dat er gelachen werd met Andrea Bocelli was te verwachten en bleef binnen de lijnen. Hier was het vooral de tekstinterpretatie die te wensen over liet. Guga sloeg erin om met zijn Bocelli-interpretatie het Italiaans van Helmut Lotti te laten overkomen als vlekkeloos. Zelfs fonetisch was het nummer amper nog te herkennen. Wanneer hij Bocelli uiteindelijk in een reggae-stijl liet zingen, bracht het wel weer ambiance in de voorstelling. 

Met “Always on my mind” bracht Guga Baúl een duet tussen Elvis Presley en Helmut Lotti. Het idee was goed, maar de stem van Elvis zat er niet helemaal. Om de sfeer er verder in te brengen ging het nummer over naar de Nederlandse versie “Zonder verhaal” en nu we toch bij Mama’s Jasje zaten, kon “Teken van leven” er ook nog bij. 

Sinds Guga papa is geworden. Hoort hij in heel wat liedjes verwijzingen naar baby’s of Gaston. Het slaaptekort speelde hem duidelijk parten, maar het leverde een mooie medley op waarbij hij Vlaamse klassiekers van een nieuwe tekst voorzag. “Veel te mooi” bracht een verhaal over de geboorte en werd “Veel te groot”. In “Iedereen is van de wereld” hoorden hij: “Ik hef het glas op jouw GASTON-theid.”. “Lepeltjesgewijs” werd omgetoverd tot “Baby’tjesgewijs”. Hier zagen we Guga op zijn best. Zijn persiflage van Bart Peeters was gewoonweg geweldig: de manier van spreken, de houding, het genre opmerkingen en het hyper kinetische rondspringen zaten er knal op. Het viel op dat dit duidelijk ook een publiekslieveling was. 

“No sound but the wind” werd een erg ingetogen interpretatie van Editors waarbij Guga zichzelf op de piano begeleidde. Maar misschien nog mooier en innemender, was “Ruimtevaarder” van Kommil Foo. Met een sterrenhemel op de achtergrond en Jacques Motmans op de toetsten, werd het een pareltje. 

En toen ging het even totaal mis. Guga Baúl maakte een ongelukkige val en kwam nogal onfortuinlijk op zijn staartbeentje terecht. Hij verdween in de coulissen en even wist men op het podium niet echt wat te doen. De intro van het volgende nummer werd al ingezet, maar er was geen Guga te zien. Foo Fightersgewijs liet hij zich echter niet uit zijn lood slaan en maakte de voorstelling nog af. Tijdens “Rags ‘n’ run” grapte hij al “I’m gonna hurt my back and run”. 

“Laat me nu toch niet alleen” was volgens Guga te traag en hij liet Johan Verminnen dan maar liefhebber worden van punkrock. De muziek klonk stevig en het werd een behoorlijk opgefriste versie, al stond de stemimitatie van Verminnen niet helemaal op punt. Het rockgehalte van deze nieuwe “Laat me nu toch niet alleen” maakte een naadloze overgang mogelijk naar de grootvaders van de Vlaamse rock: De Kreuners. De sfeer zat er weer dik in. Het slotapplaus gaf aan dat het publiek tevreden was. 

Guga en zijn muzikanten werden teruggevraagd voor een toegift en verschenen opnieuw op het podium. Guga haalde eerste het ijs pack uit zijn broek en relativeerde de pijn met: “Het is maar een staartbeentje. Ik was niet van zin om nog een staart te groeien.  … Allez, toch niet aan die kant.” Daarna volgde een pakkend eerbetoon aan Luc De Vos. Guga liet achtereenvolgens Flip Kowlier, Frank Vander Linden, Sam Gooris en Jan Becaus de hit “Mia” zingen alvorens in de huid van Luc zelf te kruipen. Het publiek genoot en op de achterwand keek Luc  heel de tijd mee vanuit de linker bovenhoek. Knap werk. 

< Sascha Siereveld > 

De setlist:

1. Land van Maas en Waal (Boudewijn de Groot)
2. Sexy als ik dans (Nielson) / Loetse, bolleke, zoetse (Biezebaze)
3. Always on my mind (Elvis Presley en Helmut Lotti) /Zonder verhaal (Mama’s Jasje)/ Teken van leven (Mama’s Jasje)
4. Na de dood keren wij weer / Op de pechstrook van het leven / Op het zeildoek van de botsauto’s (Guido Belcanto)
5. You got it / Pretty Woman  (Roy Orbison)
6. Gold (Gabriël Rios)
7. Undress  (Oscar and the Wolf)/ Little lion man (Mumford & Sons)/ Icon (Daan) / Houten kop (Zjef Vanuytsel)
8. Budapest (George Ezra)
9. Fanfare van honger en dorst (Herman van Veen, Will Tura, Kris & Yves, Stef Bos, Jan De Wilde)
10. ’t Vliegerken (Walter de Buck) / Laat mie maar lopen (Willem Veramandere) / Ik wil deze nacht in de straten verdwalen ( Tourist LeMC, Wannes Van de Velde) / In de Rue des Bouchers (Johan Verminnen) / Marina (Rocco Granata)
11. No sound but the wind (Editors)
12. Con te partiro (Andrea Bocelli)
13. Take me to church (Hozier) / Heb je even voor mij (Frans Bauer)
14. Where did we go wrong (Novastar)
15. Veel te mooi (Eric Van Neygen) / Iedereen is van de wereld (Thé Lau) / Lepeltjesgewijs (Bart Peeters)
16. De fotografie (De Nieuw Snaar)
17. Ruimtevaarder (Kommil Foo)
18. Rags ‘n’ run (Admiral Freebee)
19. Laat me nu toch niet alleen (Mama’s Jasje, Johan Verminnen) / Verliefd op Chris Lomme (De Kreuners)  / Nu of nooit (Rick de Leeuw) / Zo jong (De Kreuners) / Ik wil je (De Kreuners) 

Bis:

1. Mia (Flip Kowlier, Frank Vander Linden, Sam Gooris, Jan Becaus, Luc De Vos)
2. Liefde voor muziek (Raymond van het Groenewoud) 

Bandbezetting:

Guga Baúl (zang)
Joost Van den Broeck (drums)
Bert Embrechts (bas)
Filip Bollaert (gitaar)
Jacques Motmans (toetsen)