Recensie De Grungblavers Gala

Ze waren al lang niet meer groen achter de oren, maar toch vormden Boogie Boy, Gène Bervoets, Luc Caals, Dirk Cassiers, Marc Fransen, Eric Goossens, Ludovic Nyamabo, Jean Bosco Safari, Jan Van Looveren en Guillaume Van der Stighelen opnieuw het groepje dat onder de naam De Grungblavers door het leven gaat. In de Waagnatie in Antwerpen brachten de heren, begeleid door een live-band, een hele reeks bekende klassiekers van Elvis tot Meat Loaf die door Guillaume vakkundig hertaald waren naar de taal van Wannes Van de Velde en De Strangers. De Grungblavers pretendeerden niet de beste zangers te zijn, maar leverden toch soms geweldig mooie covers af van onder andere “In the ghetto”, “Caruso”, “Sitting on the dock of the bay” en “Voir un ami pleurer”. Maar bovenal brachten ze ambiance. Tijdens de laatste zes nummers stond het publiek permanent op de benen mee te zingen, mee te dansen en vooral ook mee op te gaan in de party-sfeer van het moment.

Al voor het tweede jaar op rij maakten De Grungblavers het podium onveilig tijdens de eindejaarsperiode. Dit keer namen ze hun toevlucht tot de Waagnatie waar een leeg karkas was omgetoverd tot een gezellige zaal met tafeltjes. We konden dus zonder problemen ons drankje mee de zaal in nemen om van de show te genieten. Vorig jaar waren we al aangenaam verrast door de knappe vertalingen van de hand van Guillaume Van der Stighelen. We waren dan ook blij om vast te stellen dat hij voor dit jaar weer een hele reeks nieuwe hertalingen had gemaakt. Er werden slechts enkele liedjes uit de vorige show hernomen en voor de rest was alles weer nieuw. Alhoewel… het ging natuurlijk wel om oude nummers die gewoon eindelijk vertaald waren naar het Antwerps. 

Marc Fransen stond duidelijk wat ver achteraan toen het zangtalent werd uitgedeeld, maar maakte dit ruimschoots goed in entertainmentgehalte. Zijn versie van Adamo’s “Vous permettez monsieur” klonk misschien niet al te zuiver, maar wist het publiek probleemloos in de juiste sfeer te brengen. Hierin werd hij wel ruimschoots overtroffen door “Paradijs op de achterbank”. 

Luc Caals en Jan Van Looveren wisten van Meat Loafs “Paradise by the dashboard light” een waar toneel te maken. De passie spoot van het podium toen Jan, in zijn meest vrouwelijke zelf, vol vuur Luc de eeuwige liefde verklaarde en Luc er toch nog een nachtje over moest slapen. Het publiek lustte er wel pap van. Dat Jan Van Looveren wel degelijk een serieus paar ballen aan zijn lijf had, merkten we bij de opening van het tweede deel toen hij “Caruso” van Luciano Pavarotti ging coveren. 

Wanneer je in de voetsporen van een van ’s werelds grootste tenoren wil stappen, neem je heel wat hooi op je vork. Maar wat hij bracht was pure waanzin. De piano-intro klonk zacht en Jan uiterst gevoelig. Tot het refrein kwam en hij het publiek waarlijk uit de sokken blies met zijn krachtige en heldere stemgeluid. “Ik denk zoveel aan a. Mor ’t is te veel om goe te zijn. Het doet verschrikkelijk pijn. Het bloed in mijn aderen wordt donkere wijn.” Mooie beeldspraak van Guillaume Van der Stighelen die door de uitvoering van Jan Van Looveren extra goed binnen kwam bij het publiek. Het sprak dan ook voor zich dat heel wat mensen uit het publiek spontaan recht veerden in waardering toen Jan de laatste noot uit zijn keel had laten rollen. 

En er waren nog pareltjes tussen de nummers die De Grungblavers brachten. Gène Bervoets’ “In een sloppenwijk” wist probleemloos de gevoelige snaar te raken terwijl er achter hem beelden van The King zelf op een groot scherm werden geprojecteerd. Ludovic Nyamabo zette met zijn “Zitten op den blauwen steen” een prachtige interpretatie neer van Otis Reddings “Sitting on the dock of the bay” en Eric Goossens coverde op pakkende wijze Jacques Brels “Voir un ami pleurer”. 

“Allemaal goe depressief na?” grapte een van De Grungblavers na Erics puike prestatie en de sfeer werd er weer stevig ingebracht met “Zie nor ’t leven langs de zonnige kant” waar Guillaume de lead nam. Monty Python had gelukkig ook een fluitend stukje in hun “Always look on the bright side of life” en het publiek mocht zich daar volledig laten gaan. 

Dat niet alleen De Grungblavers, maar ook het publiek zin had in een stevig feestje, mocht blijken uit de finale die werd ingezet door Dirk Cassiers. De veston ging uit en de party kon losbarsten. Zijn “Een draadloos lief” was de vertaling van de Golden Earingshit “Radar love” en werd met veel show gebracht. De toeschouwers gaven het idee van een zittend concert op en lieten zich meegaan in het ritme van de rock. 

Ook de Nestor uit het gezelschap mocht in de finale zijn duit in het zakje doen. Boogie Boy mocht in de huid kruipen van James Brown en vol overgave “Sexmachien” brengen. De microfoon werd stevig in het rond gedraaid en de 67-jarige Paul Ambach liet zien dat op feesten geen leeftijd stond. 

De show groeide nu stilaan naar haar einde en De Grungblavers sloten samen af met “Wet a moeder da”. Het publiek stond al enkele nummer op de benen mee te zingen en te dansen met de heren vooraan, maar voor deze Abba-cover mocht het wat meer zijn en dus werd er spontaan gesprongen op het ritme van de muziek. 

Het sprak voor zich dat na zo een finale er een toegift moest komen en onder een luid “Wij wille meer!” verschenen de heren dan ook terug op het podium voor hun versie van “Hey Jude”. Alles wat enigszins licht gaf, ging  de lucht in en de lalalalala werd uit volle borst meegezongen. De Grungblavers mixten er naadloos nog een stukje Queen tussen om dan terug naar “Hee zoet” te gaan. 

Met een geweldig opgewekt gevoel konden we achteraf de Waagnatie verlaten. En we vroegen ons bij het weggaan al af wat De Grungblavers volgend jaar gaan brengen. 

< Sascha Siereveld > 

De setlist:
Deel 1:

1. Kun det vuule (Can you feel it)
2. ‘k Zen lek as gij (Ich bin wie du)
3. Schoonen dag (Lovely day)
4. Staat u mij toe meneer (Vous permettez monsieur)
5. Zo zalig tesamen (Happy together)
6. Vremden in den nacht (Strangers in the night)
7. Nee der verandert niks (Non non rien n’a changé)
8. Vader en zoon (Father and son)
9. Feest in de Begijnestraat (Jailhouse rock)
10. Ne goeie vriend die schreeuwt (Voir un ami pleurer)
11. Zie nor ’t leven langs de zonnige kant (Always look on the bright side of life)
12. In een sloppenwijk (In the ghetto)
13. Paradijs op de achterbank (Paradise by the dashboard light)
14. Ze is een heel wild mokke (Livin’ la vida loca) 

Deel 2:

1. Ik denk zoveel aan a (Caruso)
2. Halleluja (Hallelujah)
3. ‘k Wil er na ni over klappe (I don’t wanna talk about it)
4. Ne plakker (Cheek to cheek)
5. Ni te geloove (I’m a believer)
6. Hoe gere dak a zien (Make you feel my love)
7. Zitten op den blauwen steen (Sitting on the dock of the bay)
8. Klein oranje bikinike (Yellow polka dot bikini)
9. Ga ni weg van mij (Ne me quitte pas)
10. Een draadloos lief (Radar love)
11. Speelt iet funcky bleekscheet (Play that funcky music)
12. Seks machien (Sexmachine)
13. Mijn goesting (Satisfaction)
14. Wet a moeder da (Does your mother know) 

Bis:

1. Hee zoet / Wij make hiet brokke (Hey Jude / We will rock you) 

De Grungblavers bestaan uit:

Paul Ambach Boogie Boy
Gène Bervoets
Luc Caals
Dirk Cassiers
Marc Fransen
Eric Goossens
Ludovic Nyamabo
Jean Bosco Safari
Jan Van Looveren
Guillaume Van der Stighelen