Recensie SOAK

SOAK is het alter ego van de negentienjarige Ierse singer-songwriter Bridie Monds-Watson. De jongedame stopte met haar studies om zich volledig te kunnen focussen op haar muziekcarrière. Dit resulteerde in een debuutplaat “Before We Forgot How To Dream“ die vorig jaar uitkwam. Daarop zijn eigenwijze folknummers te vinden met experimenteel randje.  Met haar fragiele stem zorgt ze er ook nog eens voor dat het allemaal zeer intiem klinkt. Denk bij SOAK aan Cat Power of Joni Mitchell.

In tegenstelling tot haar optreden op de EBBA awards staat er nu een heuse band rond SOAK. Beginnen doet ze weliswaar toch helemaal alleen met haar gitaar. Daarna komen nog twee muzikanten op de proppen waarmee ze een voller geluid weet te creëren. Door een echo-effect op haar stem klinkt de zangeres zeer dromerig en dat heeft ook een invloed op de sfeer van het concert. Ze slaagt er bij “Blud” in om ook een vrolijke noot in het concert te steken.

De onschuldige jongedame van in het begin van het concert verdwijnt achter de grote sound van haar band. Dit komt haar wel ten goede want zo wordt het optreden nooit saai. Haar honingzoete stem samen met de melancholische melodie van de band: het is een perfecte match. Een vrouwelijke Bon Iver is hoe deze dame met band het best kam omschreven worden. Perfecte arrangementen en een opbouw zonder echt climax. Ook wanneer ze bij “Reckless Behaviour“ een akoestische gitaar bespeelt, klopt het plaatje volledig. Op het einde van het concert haalt ze haar stevige gitaren boven. Met “Oh Brother” slaagt SOAK er in om met een knal te eindigen.

< Niels Bruwier >

De setlist:

1. 24 Windowed House
2. Blud
3. Garden
4. B a noBody
5. Wait
6. Hailstones Don‘t Hurt
7. Reckless Behaviour
8. Sea Creatures
9. Oh Brother