Recensie Barns Courtney

Rond Barns Courtney hangt voorlopig nog een groot mysterie. Toch is de diepe bluesstem van deze singer-songwriter uit Groot-Brittannië op zijn minst indrukwekkend. Hij combineert die met rustige gitaarliedjes waardoor vergelijkingen met George Ezra al snel opgaan. Courtney werd opgepikt door Pete Doherty voor het voorprogramma van The Libertines en wordt getipt door Ed Sheeran en Carl Barat. Om het geheel compleet te maken ziet de zanger er, met zijn kenmerkende Britpop looks, nog eens zeer classy uit.

Meer dan een halfuur voor het concert staat de zaal al stampvol voor Barns Courtney. Ondanks zijn drie singles is hij bij het Nederlandse publiek toch al redelijk bekend. Met een zeer gruizige gitaar begint Barns plots aan zijn set. Met zijn lederen jas aan ziet hij eruit als een stoere gast met een zware stem. Wanneer zijn eerste nummer start is de gelijkenis met Jake Bugg en zelfs Black Box Revelation zeer treffend, qua geluid dan toch. De oehoe‘s vliegen in het rond waardoor er niets anders opzit dan meezingen.

De robuuste gitaar is het enige wat hij nodig heeft op zijn podium. Ook af en toe een grapje tussen zijn liedjes hoort er bij, hij heeft duidelijk al de capaciteiten van een echte frontman. Zijn diepe stem laat er ook een zekere blues invloed insluipen. Maar naast zingen slaagt hij er ook af en toe in zijn teksten te rappen, zeer uniek. Barns Courtney maakt helemaal alleen een erg vol geluid, al kon “Glitter & Gold“ net iets beter klinken met band. Toch doet hij het op zijn ééntje helemaal niet slecht, na een korte set geeft Barns er de brui aan.

< Niels Bruwier >