Recensie Blue Monday People

Blue Monday People is een Brussels project rond François Vaiana. De groepsnaam is ontleend van Curtis Mayfield, een groot voorbeeld van de zanger. Vaiana schaart rond zich enkele mede-afgestudeerden van het Brusselse muziekconservatorium uit 2011. Gitarist Benjamin Sauzereau, pianist Dorian Dumont en drummer Jens Bouttery vervoegen het geheel van Blue Monday People. Voor de liveoptredens wordt de drummer evenwel vervangen door een ander muzikaal talent, Wendlavim Zabsonre uit Burkina Faso. De muziek wordt door Vaiana omschreven als Progressive soul met invloeden van Nina Simone en Bill Withers.  De debuut-cd “Empire Of Matches”  werd op 22 januari voorgesteld in Cultureel Centrum Jacques Franck in Sint-Gillis.

In deze intieme zaal bevinden zich zo‘n honderdtal personen. Het eerste nummer “Come Home Charlie“ wordt heel sfeervol en stil ingezet. Het publiek is duidelijk zeer aandachtig. Door enkel zijn stem in de spotlight te zetten, maakt François Vaiana meteen een impressionante indruk. Wanneer de kakafonie van de piano en drum bijkomen, lijkt het wel alsof er hier een experimental jazz optreden gaande is. Bij het volgende nummer “Girl Of Peace“ is de link naar zijn progressive soul wat duidelijker, maar de jazzy invloeden blijven nadrukkelijk aanwezig. Toch houdt de groep het niet bij al deze genres, streepjes world en rock worden ook lustig in hun nummers gemengd.

De centrale man is de zanger die tegelijk ook een rasechte frontman is. De andere drie bandleden verzorgen telkens de achtergrondzang die ze mooi synchroon brengen. Hierdoor lijkt het alsof ze een bepaald Afrikaans ritueel uitvoeren omdat hun gezangen zo diep zijn. Terwijl het begin van het optreden nogal aarzelend begint, maakt de groep dit helemaal goed door steeds enthousiaster en luider te spelen. Toch ligt de nadruk doorheen dit concert op de stilte. Dat wordt nog eens extra benadrukt wanneer zanger en pianist alleen op het podium staan.

Zoals iedere beginnende band moet de groep nog wat aan zijn podiumuitstraling werken. De lijn die Blue Monday People doorheen het optreden trekt, is onduidelijk. Dit lossen ze op door wat humor bij het concert te betrekken. Het wordt soms zelfs in muzikale vorm vertaald met dank aan hun lyrics. Bij het nummer “Sweat“ slaagt de band erin om een gelijkenis te vertonen met Deus door hun vreemde instrumentenkeuze alsook de absurde gitaar en de lichtjes rappende zanger (zoals Tom Barman dat wel eens durft). Eindigen doet de band met vuurwerk, twee popnummers zowaar. Ze vragen ook nog eens extra zangeressen op het podium. Het zet de diversiteit van deze set nog maar eens extra in de verf.

< Niels Bruwier >

De setlist:

1. Come Home Charlie
2. Girl Of Peace
3. I Got On The Bus
4. The Fisher King
5. No One
6. Sweat
7. Where I Belong
8. Love
9. Icebird Man
10. The Scent Of Honeysuckle Vines
11. Fireworks

Bis:

12. You Got Me