Recensie The Blue Chevys

In 1989 ontmoeten de leden van The Blue Chevys elkaar voor het eerst op de Don Bosco school in Haacht. Hun gezamenlijke liefde voor rhythm & blues, rockabilly en oldskool rock-‘n-roll mondt al snel uit in eerste single “Another Try”. Toch duurt het even tot de debuutplaat “Motel Birdcage” er in 2003 aankomt. Optredens op festivals in binnen en buitenland zijn het gevolg. In 2006 wordt het stil rond The Blue Chevys en ieder lid gaat zijn eigen muzikale weg. Tot ze elkaar in 2014 tegen het lijf lopen. Het resultaat: “Turn It Back”-EP die ze op 23 januari voorstellen in De Blauwe Kater in Leuven.

Het publiek van vroeger is talrijk aanwezig met een tot de nok gevulde zaal als gevolg. Een toepasselijke reclame voor een Chevrolet uit de jaren ‘70 leidt het optreden in. Ze doen de verwachtingen hoog oplopen door te vermelden dat een Chevrolet het beste is wat er te krijgen valt. Het achttal zet de set wel kalmpjes in met “Follow The Moon“ dat aanleunt bij Neil Young. Het visuele aspect vergeten The Blue Chevys zeker niet. Bij ieder nummer hoort een bijhorend prentje of filmpje wat alles net iets aangenamer maakt om naar te kijken. De bluesy sfeer komt bij hun nieuwste single “Burning Heart“ sterk naar voor. Onder meer een saxofoon en trompet, die ze op de nieuwe EP hebben geïntroduceerd, versterken het bluesgevoel. 

Wanneer ze het tempo opdrijven, wordt het publiek ook wat wilder. Pianist Jan Ursi is duidelijk iemand die niet weet wat stilzitten is. Door de metronomische klank bij “Snakes“ krijgt het nummer een zeer goed onthaal. Dit legt de band duidelijk geen windeieren want de rockabilly nummers volgen elkaar in snel tempo op. De jaren ‘60 keren duidelijk terug met dansbare Rock ‘n Roll zoals Elvis dat goed kon. Natuurlijk kan dit niet blijven duren en met de titeltrack van hun nieuwe EP “Turn It Back“ brengen ze de rust terug. Kris Bries heeft het charisma van een echte blues zanger. Hetgeen nog rest van zijn haar komt dan ook logisch tot een vetkuif. Maar ook zijn solo’s met de mondharmonica zijn straf.

De voorkant van de band is erg actief, de achterkant dan weer passief. Dit is ook helemaal niet erg. De voorste bende eist al genoeg aandacht op. Mochten ze achteraan ook actief zijn zou dat te veel van het goede zijn. De groep eindigt tegenovergesteld aan hun begin, volledig in uptempo. “Get It Rolling“ & “Living Fool“ zijn stuk voor stuk nummers waar iedereen op beweegt. Toch is “All You Ever Do Is Bring Me Down“ met zijn Mexicaanse invloeden een eerder ongunstige afsluiter. Dit maken ze dan weer goed door in hun bisronde de Rock ‘n Roll nog eens in het rond te gooien. Ze zetten hun nieuwe EP extra in de schijnwerpers door “Burning Heart“ een tweede maal te spelen. Eindigen doet The Blue Chevys in een climax met enkele gouwe ouwe en de sterke aanwezigheid van een mondharmonica, het werkt overal.

< Niels Bruwier >

De setlist: 

1. Follow The Moon
2. Chasing Dinosaurs
3. Burning Heart
4. Sitting On A Stone
5. Snakes
6. Shake ‘m
7. North Side Gal
8. Turn It Back
9. No Worries
10. Loving Fool
11. Get It Rolling
12. All You Ever Do Is Bring Me Down

1. Burning Heart
2. You Never Can Tell
3. One More Time
4. Lousiana Rain