Recensie The Rhythm Junks

The Rhythm Junks waren net te laat om zich in te schrijven voor De Nieuwe Lichting. Het drietal besloot dan maar om in de AB Club hun vierde album “It Takes A While” voor te stellen. Het album kreeg live een feestelijke metamorfose. Uitvergrote elektronische klanken en gitaarsolo’s waren niet ondenkbaar. The Rhythm Junks overtuigen met oude lichting Tony Gyselinck als muzikale drager.

De vierde plaat van The Rhythm Junks is de tweede als trio. Jonkie Jasper Hautekiet, veteraan Tony Gyselinck en opperhoofd Steven De Bruyn houden het ondertussen al zo’n 12 jaar uit met elkaar. Het duurt een tijd vooraleer het concert echt in gang schiet. De band brengt een lange atmosferische inleiding onder een donkerblauw licht. Hierna neemt de bas het voortouw om “How Long” in te zetten. Met zijn mondharmonica krijgt Steven De Bruyn de schwung meteen in het concert. Een soulvol, bluesy en swingend begin. Hierna neemt Steven De Bruyn een absurd Japans instrument in de handen om zo een elektronisch geluid te maken bij “Calling Masala”. Een geweldige gitaarsolo van Jasper Hautekiet maakt dit nummer helemaal af.

De sfeer blijft er in zitten. Titeltrack “It Takes A While“ is een sensueler nummer maar klinkt erg vol. De jazzinvloeden van het drietal komen nu pas echt naar voor. Plots ontstaat een donkere sfeer en beginnen de instrumenten te spreken. Qua klankkleur neigt de groep naar Balthazar. Maar de sound is net iets gevarieerder wat ieder nummer een verrassing maakt. Ondanks dit sterk klinkend middenstuk verdwijnt de schwung wel licht uit dit optreden. Die opgewektheid keert terug tijdens “Join The Bus“ met een heuse solo van Tony Gyselinck.

The Rhythm Junks hebben op hun nieuwe plaat enkele sterke nummers (Why Would I Worry, Trying To Listen & Winter Bones) op zak die live nog beter overkomen. Door het elektronische geluid dat Steven De Bruyn voortbrengt, lijkt het alsof er een grote band op het podium staat. Wanneer de bisronde onder luid applaus start, geeft de band nog voor een laatste keer alles. “Best Kept Secret” wordt een duel tussen de bas en mondharmonica die eindigt in een ex aequo. Ook zonder blazerssectie staat deze groep garant voor feest op het podium.

< Niels Bruwier > 

De setlist: 

1. How Long
2. Calling Masala
3. Why Would I Worry
4. The Game Is Up
5. It Takes A While
6. Hunters Of The Heart
7. Some People
8. Shopping Again
9. Checking In
10. Join The Bus
11. Winter Bones
12. Trying To Listen
13. Headphone City

Bis:

14. Offline Land
15. Best Kept Secret