Recensie Hyphen Hyphen

Het eerste concert in de officieel geopende nieuwe zaal La Madeleine moest er wel één zijn van Hyphen Hyphen. De Franse band is een grote hype in Wallonië en Frankrijk en dat valt meteen op aan het publiek. Vanaf de eerste seconde zijn ze uitzinnig en dit blijft zo tot de laatste noot van het concert. De twee dames en heren op het podium stralen energie uit en dit bleek in La Madeleine duidelijk te werken.

Hyphen Hyphen werd opgericht door vier vrienden (Santa, Adam, Line & Zac) uit Nice in 2010. De groep bracht in september vorig jaar hun debuutplaat “Times” uit en werd onlangs nog verkozen tot revelatie van het jaar in Frankrijk en van het afgelopen Eurosonic festival. Met “Just Need Your Love” bracht de band een bescheiden hit voort. Het concert bestond in La Madeleine vooral uit nummers van die debuutplaat. Een donkere zaal jaagt de spanning in de lucht. Het podium licht telkens een klein beetje op door middel van lichtgevende drumsticks. Wanneer de achterste lampen alles oplichten is het zo ver, “I Cry All Day” begint. Een grootse start waarna zangeres Santa het podium opspringt. Met een dijk van een stem maakt ze meteen een impressionante indruk. Het publiek is meteen mee en springt er op los. De bombastische klank die ze voortbrengt doet sterk denken aan Florence And The Machine. Maar de muziek is net iets elektronischer waardoor er gedanst wordt.

Dansen doet het viertal van begin tot eind. Ze staan met ieder nummer vrolijk mee te springen en gekke bewegingen te maken. Santa weet al perfect hoe ze een publiek moet bespelen. Die zijn duidelijk al helemaal weg van de band. Wanneer de frontvouw probeert om iets te zeggen, wordt dit onverstaanbaar door het gegil in de zaal. Bij “We Hide The Sunshine“ maken ze veel interactie met het publiek. Onder meer door een choreografie te tonen die de toeschouwers moeten nabootsen. Zelfs wanneer Santa de toeschouwers laat zitten, doet iedereen dit als een slaafs hondje. De band draait de zaal met gemak rond de vinger.

Hun sfeervolle elektropop is iets wat iedere mens gelukkig maakt. Wanneer de zangeres eens niet uithaalt, klinkt de band erg als London Grammar, maar met een diepere stem. Dit valt sterk op bij de cover van Chris Isaak waarin de band hun elektronica een intieme sfeer geeft. Dit zetten ze door met “No Sweet Surrenders“ wat echt gevoelig is. De band houdt het evenwel niet lang intiem en springt niet veel later al weer als een gek heen en weer. Wanneer Hyphen Hyphen de set besluit af te sluiten, doen ze dit met een elektronische jam boordevol synths. Met een drumsolo die het publiek ophitst, komen ze terug voor twee bisnummers. Het publiek doet nog een laatste keer een dansje en zingt “Just Need Your Love” mee waarna iedereen bezweet de nieuwe zaal verlaat. De dansvloer is meteen op zijn stevigheid getest. Met een opgewekte set bleek Hyphen Hyphen de perfecte band om deze prachtige ruimte te openen.

< Niels Bruwier >

De setlist: 

Intro

1. I Cry All Day
2. I See Myself
3. Cause I Got A Chance
4. We Light The Sunshine
5. Steel
6. Wicked Game (cover Chris Isaak)
7. The Fear Is Blue
8. No Sweet Surrenders
9. Please Me
10. Endless Lines
11. Closer To You
Outro

Bis:

12. Stand Back
13. Just Need Your Love