Recensie LNZNDRF

LNZNDRF staat live garant voor een post-apocalyptisch feestje. Met minimalistische elektronische beats, een doordringende bas en fijne gitaarsolo’s brengt de band het publiek in een lichte extase. Bij ieder nummer wordt er strak opgebouwd naar een apotheose en dat duurt telkens meer dan vijf minuten. Voor een splinternieuwe band bleek de groep alvast sterk op elkaar ingespeeld.

LNZNDRF (uitgesproken Lanzendorf) is het geestenkind van Scott en Bryan Devendorf van The National en Ben Lanz van Beirut. De debuutplaat kwam uit op 19 februari 2016 en werd in drie dagen opgenomen in een kerk. De band doet slechts vijf Europese data waarvan de Botanique er één is. Met gekleurde schilderpakken a la Walter White in Breaking Bad staat de band op het podium te spelen. Het start met een dramatische klank waardoor de onrust meteen overheerst. De synths komen er langzaam in waarna de drums worden ingezet. Van een rustige opbouw is bij “Future You” zeker sprake. Langzaamaan worden de geluiden luider en weerklinken meer gitaren. Het is precies alsof we naar een uitstekende jamsessie luisteren. Plots wordt het exotisch met “Kind Things“, een nummer dat zang bevat die wat doet denken aan Yeasayer of TV On The Radio. Met hun hoge stemmen komt dit in zekere zin poppy over. Maar ook dit ontaardt in een knetterend gitaarspel met een uitheemse drum op de achtergrond.

Het is alsof de Apocalyps net is geweest. Het geluid dat tussen iedere song doorklinkt, geeft zo‘n indruk. Met donkere bassen en een doordringende synths probeert LNZNDRF een gelijkaardige sfeer te doen ontstaan. De drummer is alvast zijn schoenen verloren in de chaos en bespeelt zijn instrument blootsvoets. De herhalende klank is een constante in de set, net als de opbouw naar een apotheose. Dat hoogtepunt komt er telkens met een gitaar die zich onderscheidt van het repetitieve.

De term krautrock is iets wat perfect bij dit concert genoemd kan worden. Ook referenties van Explosions In The Sky en Mogwai zijn nooit ver weg. De band houdt de interactie met het publiek tot een minimum door hen enkel te bedanken. Spreken doen ze via hun muziek. Door ook zang doorheen het concert tot een minimum te beperken, is muziek het essentiële punt tijdens deze set. Wanneer de groep toch zingt, klinken hun nummers net iets toegankelijker. Dat wordt vrij snel getemperd door zeer vreemde geluiden zoals bij “Mt. Storm”. Op het eind bezorgt de groep een kakafonie met “Samarra”, waarin alle instrumenten gewoon één grote chaos doen ontstaan. Met een constant beangstigende synthesizer en een angstaanjagende opbouw maakt LNZNDRF de perfecte soundtrack voor het einde van de wereld.

< Niels Bruwier >

De setlist:

1. Future You
2. Kind Things
3. Monument
4. Hypno-Skate
5. Beneath The Black Sea
6. Mt Storm
7. Samarra