Recensie Dream Theater

Het podium van Vorst Nationaal wordt voor één avond omgetoverd tot The Great Northern Empire. Een Game Of Thrones-achtige setting met mystieke figuren op de reusachtige schermen op het podium is het decor. Dream Theater verzorgt een integrale voorstelling van hun nieuwe plaat “The Astonishing”. De band speelt live maar liefst 29 nummers uit die plaat. Zo deelt de groep het concert op in twee delen, net zoals op de plaat gebeurt. Het concert vertelt een verhaal van drones/gevechtsrobotten die de fantasiewereld van Dream Theater komen overheersen. Dream Theater maakt zijn naam waar door meer theater te geven dan muziek te spelen. Al zorgt gitaarvirtuoos John Petrucci voor de nodige solo’s en virtuositeit die het concert tot één geheel maken.

Dream Theater is een band die in 1986 werd opgericht. Van de originele bezetting blijven nu enkel nog gitarist en liedjesschrijver John Petrucci en bassist John Myung over. De groep wordt soms in één adem genoemd met zowel progrockbands zoals Yes en Marillion als met metalbands zoals Fear Factory en Opeth. Dit omwille van de technische bekwaamheid op hun instrumenten. Hun invloedrijkste album is “Images And Words”, dat in 1992 uitkwam. Toen werd de zang voor het eerst vertolkt door James LaBrie die momenteel nog steeds de zanger is. Eind januari 2016 bracht de band hun dertiende plaat “The Astonishing” uit. Het album bevat 34 nummers en wordt op deze tour integraal gespeeld. Ook in Vorst Nationaal is dit het geval.

Dream Theater begint met een instrumentale ouverture die meteen de virtuositeit van de band toont. Het concert vertelt een verhaal over de overheersing van gevechtsrobots. Die robots lijken wat op droids zoals in de Star Wars films. Met “The Answer“ brengt Dream Theater al vroeg een akoestisch nummer. Het lijkt alsof er een vredelievende sfeer heerst in The Great Northern Empire. Het duurt niet lang vooraleer dit idyllische aspect verdwijnt. Bij “A Better Life” serveert de band enkele marcheergeluiden waarna de gitaren binnenvallen en alle vrede wordt weggeblazen. Soms wordt de set eentonig zoals bij “When Your Time Has Come”, dat een niet erg originele synthpartij bevat.

Met “Act Of Fayte“ brengt Dream Theater voor het eerst een ballad die zo door Pink Floyd zou kunnen geschreven zijn. Een inleiding met een piano en de zang van James LaBrie ontaardt al snel in een grotesk spel van gitaar en synths. De drones komen eens langs met een visueel intermezzo waarbij de robots op het beeld rondvliegen. Bij “Life Left Behind“ probeert de zanger om het publiek voor een eerste keer te laten meezingen, zonder succes. Dan maar het kalme “Ravenskill“ met fluitende vogels, een kabbelend riviertje en een rustige piano. De rustgevende beelden maken het geheel compleet en doet sommige mensen zelfs wegdromen. Op de achtergrond zijn beelden te zien van een jongetje samen met zijn nobele familie. Ze voelen zich gelukkig in The Great Northern Empire. De slapers worden al snel gewekt wanneer ze de drums en gitaren bovenhalen. De vogels storten neer en het kabbelend riviertje is er één van bloed geworden. Het jongentje wordt gesplitst van zijn familie.

De fantasierijke muziek kent telkens dezelfde opbouw. Zo start Dream Theater met een rustige piano, volgt al snel de stem van James LaBrie en vallen als laatste de drums en gitaren in. Het creëert een sfeer waarbij eentonigheid de bovenhand neemt. Mede dankzij de vele pianonummers na elkaar, beginnen veel mensen het moeilijk te krijgen om de aandacht bij het optreden te houden. Na alweer een tussenstuk met drones op het beeld, volgt het meest bombastische nummer tot nu toe. “The X Aspect” haalt alle kenmerken van theatrale metal naar boven met alweer diezelfde piano als intro. Zelfs doedelzakken zijn niet te veel om het geheel vol te maken. “A New Beginning“ lijkt toepasselijk. Het klinkt steviger dan alles voorheen en ook de gitaren komen er meer uit dan de synths. Zelfs een lange gitaarsolo staat niet mis bij dit nummer van iets meer dan zeven minuten. Een referentie naar Iron Maiden is hier zeker op zijn plaats. In tegenstelling tot een begin is dit het einde van het eerste deel. 

Het tweede deel start op dezelfde manier als het eerste met een instrumentale ouverture. Die klinkt lekker strak en brengt de dreiging meteen terug in het concert. De visuals op de achtergrond blijven even dreigend en nog steeds een meerwaarde voor het optreden. Het valt op dat het begin van dit nieuwe deel veel steviger is. “Moment Of Betrayal“ haalt de hoogste noten van James LaBrie naar boven. Mike Mangini benut in het tweede deel steeds meer zijn dubbele basdrum. De metal neemt hier de bovenhand op het theatrale. “Begin Again“ lijkt de juist omschrijving voor dit deel. Voor het eerst is het duidelijk dat ook progrock iets is waar Dream Theater sterk in is. Nu er meer metal in de set sluipt, verdwijnt ook de aandacht op de visuals. Die zijn niet meer zo strak en uitgebreid als daarnet. Toch blijven ze ook nu belangrijk om de sfeer te benadrukken. Een donkere sfeer krijgt chaotische visuals terwijl de opgewekte gitaren een hoopgevend beeld geeft. Net zoals in het eerste deel valt na het drones-intermezzo de set wat stil. Met enkele trage ballades die de zanger vocaal niet echt goed kan dragen, verdwijnt de energie. Nadat alle slechteriken zijn overwonnen, is er “Our New World“. Met gitaren die de hoop weergeven en een fel licht in de visuals is het duidelijk dat Dream Theater er in geslaagd is om zijn demonen te bestrijden.

Uiteindelijk zijn ze in hun strijd de obstakels te boven gekomen en eindigen ze met een geweldig gitaarnummer. Bij de bisnummers komt het goede nieuws: de drones/gevechtsrobots zijn verslaan. De wereldoverheersing zal er nooit komen en ook Dream Theater zal zoiets niet kunnen verwezenlijken met deze nieuwe plaat. Toch zijn de fans onder de indruk van de queeste die werd voorgeschoteld door de band. Dream Theater benadrukt in dit concert vooral het theatrale en fantasierijke aspect in hun muziek waardoor het soms wat eentonig wordt. De sterke visuals en een uitmuntend tweede deel met solo’s van John Petrucci, zorgen ervoor dat dit concert op een bepaalde manier toch memorabel is. Toch overheerst, doorheen het bijna drie uur durend concert, het showaspect. De band noemt zich dan ook niet voor niets een theater boordevol dromen.

< Niels Bruwier >

Deel 1:

1. Descent of the NOMACS  (Tape)
2. Dystopian Overture
3. The Gift of Music
4. The Answer
5. A Better Life
6. Lord Nafaryus
7. A Savior in the Square
8. When Your Time Has Come
9. Act of Faythe
10. Three Days
11. The Hovering Sojourn (Tape)
12. Brother, Can You Hear Me?
13. A Life Left Behind
14. Ravenskill
15. Chosen
16. A Tempting Offer
17. Digital Discord (Tape)
18. The X Aspect
19. A New Beginning
20. The Road to Revolution 

Deel 2:

1. 2285 Entr‘acte
2. Moment of Betrayal
3. Heaven‘s Cove
4. Begin Again
5. The Path That Divides
6. Machine Chatter (Tape)
7. The Walking Shadow
8. My Last Farewell
9. Losing Faythe
10. Whispers on the Wind
11. Hymn of a Thousand Voices
12. Our New World

Bis:

1. Power Down (Tape)
2. Astonishing