Recensie Bart Peeters in de AB

Een klein festival in een concertzaal, dat is hoe Bart Peeters de avond zelf omschreef. Daarom ook dat zijn allerlaatste nummer eentje was ‘Dat we eigenlijk enkel spelen op festivals’. Het was één groot feest. Handen zwaaiden van links naar rechts, mensen scheurden los van hun stoelen en begonnen te swingen en er werd uit volle borst mee gezongen. Ook niet moeilijk als er zo een geboren entertainer op het podium staat. De avond bracht een mengelmoes van wereldmuziek en romantiek met een scheutje jazz en een extra portie folk. Jammer genoeg glipte er ook hier en daar enkele onnodige moppen tussen. Onnodig voor ons, maar het kon de menigte wel smaken.

Bart Peeters zette zijn eerste muzikale stappen in 1978 toen hij samen met onder andere Jan Leyers in de coverband Beri Beri speelde. Hij hopte van de ene naar de andere band als zanger, gitarist en  drummer  en kwam uiteindelijk terecht bij de band CPex (The Clement Peerens Explosition) waar hij drumde als Vettige Swa. In 2002 koos de muzikale duizendpoot voor een solocarrière en tourde met zijn theatershow ‘Bart Peeters zonder circus’. Een show die draaide rond zijn album ‘Het plaatje van Bart Peeters’. Hij kreeg goud voor ‘Slimmer dan de zanger’, twee keer platina voor ‘De hemel in het klad’, nog eens platina voor ‘De ideale man’ en nam in 2011 afscheid van zijn publiek met goud voor ‘Het beste en tot nog eens’. Bart Peeters gooide de handdoek in de ring. Maar het duurde niet langer dan drie jaar of hij stond al weer op de planken met zijn jongste plaat ‘Op de Groei’.

Het feest begon eigenlijk een beetje in mineur. Bart Peeters kwam op onder luid gejuich van het publiek, ging zitten op een stoel en zong het nummer ‘Hemel’. Bart ‘spring in’t veld’ Peeters die rustig op een barkruk gaat zitten, was niet iets wat we verwacht hadden. Uiteraard was dit maar van korte duur want al snel riep de hyperkineet zijn Ideale Mannen op het podium en stond iedereen te swingen op ‘De man die nooit meer zong’. Gelukkig voor ons bleef Bart Peeters wel zingen en bracht hij het zonnetje in de AB met ‘Mooie dag’. Daarna was het tijd om de Ideale Mannen presentatorgewijs voor te stellen. Het werd duidelijk dat de mannen stuk voor stuk zeer muzikaal waren wat ze dan ook waarmaakten door gedurende heel de show andere instrumenten te hanteren. Vervolgens zong het publiek in koor ‘Lepeltjesgewijs’ waarna het tempo weer even afnam en de romantiek open bloeide op ‘Allemaal door jou’.  De liefde schakelde een versnelling hoger met ‘Zelden of nooit’ en elke ouder in de zaal knikte instemmend mee op de lyrics van ‘Op de groei’. Daarna was het tijd voor een stukje cabaret, helaas. Flauwe moppen over schlagerzangers en Beyoncé’s (of was het nu Natalia’s?) shakende kont werden omarmd door de verschillende generaties fans. Even later schakelde Peeters over naar zijn Boechout met ‘Boechout mijn land’ en liet hij ons allemaal smelten door zijn glimlach en het nummer ‘Poolijs’. Het protestlied tegen de heersende dieetcultuur ‘Konijneneten’ werd nog luidkeels mee gekweeld net voor de pauze.

In het tweede deel konden we genieten van een nieuw instrument, de trombone, waarmee ‘Ruimteschip’ werd ingezet. Het zomerse gevoel kroop de donkere zaal binnen onder het feelgood nummer ‘In de plooi’ en barstte los in een feestje met ‘Denk je soms nog aan mij’. Een intiem moment volgde daarna met een gezamenlijke ‘hmmhmmhmm’ van het hele publiek, het begin van ‘Heist en zee’. Vele swingende nummers volgden tot we bij de laatste waren aanbeland, het dronkenmanslied ‘Slaapwals’. Maar het publiek was nu zo in de stemming gebracht voor een feestje, dat ze nog geen afscheid wilde nemen. En Bart Peeters zou Bart Peeters niet zijn, moest hij hier niet op inspelen. Hij keerde terug met een verrassing, Tutu Puoane. Het duet ‘Dichtbij mij’ werd een hoogtepunt van de avond waarna echt iedereen uit de bol ging op ‘Messias’. De mannen mochten een staande ovatie ontvangen, maar alweer kreeg de menigte maar niet genoeg en verscheen Bart Peeters weer in het licht van het podium. Afsluiten wou hij met een traag nummer, maar daar dachten de opgefokte fans anders over. Hij maakte een afspraak dat ze eerst het rustige ‘Hoeveel ik van je hou’ zouden brengen en dat ze daarna nog een laatste keer alle remmen los zouden gooien met een nummer dat ze eigenlijk alleen op festivals deden. ‘Ik hou van Folk’ bracht dan ook tonnen sfeer met zich mee en was de ideale afsluiter. Hoe onverwachts de theatershow was begonnen, de verwachtingen werd ingelost en iedereen keerde met een grote glimlach terug naar huis.

< Caro Dralants >

De setlist:

Deel 1:

1. Hemel
2. De man die nooit meer zong
3. Mooie dag
4. Lepeltjesgewijs
5. Allemaal door jou
6. Zelden of nooit
7. Op de groei
8. Boechout mijn land
9. Poolijs
10. Konijneneten 

Deel 2:

1. Ruimteschip
2. In de plooi
3. Denk Je soms nog aan mij
4. Heist aan zee
5. Onzen Blackie
6. Venus Mars of Pluto
7. Liefde Is Alles
8. Slaapwals 

Bis 1:

1. Dichtbij mij
2. Messias 

Bis 2:

1. Hoeveel ik van je hou
2. Ik hou van folk