Recensie Paus | Paaspop 2016

Paus, de opener van Jack Daniels Stage, wist meteen de toon te zetten voor deze alternatieve tent. De temperatuur buiten was lekker fris maar de band uit Portugal wist de tent op te warmen met hun energieke muziek. Wat begon met een lege tent eindigde in een bijna volledig gevulde tent. De muziek van Paus is dan ook iets wat tot de verbeelding spreekt. Twee drummers met een hypnotiserend effect waardoor het publiek niet anders kon dan blijven bewegen. De muziek was erg dansbaar, klonk repetitief en bevatte vooral de zuiderse en zonnige invloed van hun thuisland. 

Paus valt niet te vergelijken met de heilige man uit Rome. De band is afkomstig uit Portugal en daar betekent paus namelijk toverstokken. De groep bracht al twee platen uit waarvan “Mitra” het recentste is uit 2015. Paus zingt in het Portugees waardoor het onverstaanbaar is wat de lyrics allemaal betekenen. Dit is niet nodig want met hun muziek weet de band genoeg te boeien. De groep heeft een unieke samenstelling met twee drummers als grote troef. Op Paaspop bleek dit geheel zeer ritmisch.

Paus speelt met twee drummers waardoor de diepe bassen meteen overheersen. Naast hen speelt er nog een basgitarist en een keyboardspeler. Er is chaos maar tegelijk overheerst een melodieus geheel. Het keyboard is een zalf op deze bombastische klanken met dromerige deuntjes. Dit is het geval bij “Mudo e Surdo“, wat de groep met geschreeuw verwelkomt en de synths als rustpunt gebruikt. Meer dan wat onverstaanbaar gebrul en enkele simpele woorden komen er niet uit bij Paus. De nadruk ligt vooral op het muzikale gegeven, hun zuiderse klanken die meestal de bovenhand nemen zoals bij “Pelo Pulso”.

De band bouwt ieder nummer op naar een apotheose boordevol drums. De drummers zijn erg uitbundig en kloppen er voortdurend op los. Het zijn twee tegenovergestelden met aan de ene kant een stoere getatoeëerde man met een baard en aan de andere kant een schuchtere en magere man. Drummen kunnen ze beiden even goed. Naarmate de set vordert, zingt de band meer en meer zoals bij “Aquedutos” & “Mo People”. Met drie maken ze van dit instrumentaal geheel een erg ritueel muziekstuk. Deze set is repetitief opgebouwd maar vervelend wordt het nooit. Dat komt omdat deze herhalende klanken het publiek hypnotiseren waardoor ze gewoon op de muziek gaan leven. De band slaagt er in om met twee drums een unieke sound neer te zetten met explosieve uitbarstingen als orgelpunt.

< Niels Bruwier >

De setlist:

1. Era Matá-Lo
2. Mudo e Surdo
3. Primeira
4. Pela Boca
5. Bandeira
6. Pelo Pulso
7. Fumo
8. Aquedutos
9. Deixa-Me Ser
10. Mo People