Recensie Heldendaden

Een gekke soms vreemde, maar humoristische sfeer hing er in de kleine zaal van het OPEK in Leuven. Het algemene thema van de avond was heldendaden, maar dat kregen we niet altijd even duidelijk te zien. Elke Luca student kreeg een Tartaar partner toegewezen waarmee hij of zij een sketch van tien minuten in elkaar moest boksen. De ene was dan ook meer geslaagd dan de andere. Het hoogtepunt waren de twee madammen die de rollen omdraaiden en zonder schroom het publiek begonnen te scannen. Ze haalden er telkens iemand uit wiens karakter ze dan probeerden te raden terwijl wij hoopten dat wij het niet waren.

Heldendaden is een ontmoeting van toneelspelers van Cie Tartaren met studenten van Luca Drama. Sinds oktober werken ze al samen aan de productie op zoek naar kleine heldendaden. Deze samenwerking leidde tot een reeks scènes met zelfgeschreven materiaal en muziek over de kleine beslissingen die elke mens maakt en die een invloed heeft op het leven. De regie werd verzorgd door Sara Vertongen en Wim Oris.

Aan het begin van de voorstelling staat iedereen ons al op te wachten op het podium. Een beetje in hun eigen wereld, lopen ze rond of zijn ze aan het praten onder elkaar. Bij de introductie van Wim Oris ontstaat er even hysterie wanneer een van de Luca studenten het niet meer aankan omdat haar Tartaar partner niet naar haar wil luisteren. Een lachsalvo tuimelt uit het publiek. De lichten zijn nog aan dus het is niet helemaal duidelijk of het stuk al is begonnen of niet. Alle acteurs verdwijnen plots in de coulissen. Een paar van hen komen er weer uit en zetten stoelen klaar op de gemarkeerde plek die duidelijk zichtbaar is op het zwarte podium. Sketches van tien minuten wisselen elkaar af. Telkens wordt een student van Luca gekoppeld aan iemand van het toneelgezelschap Tartaren. Soms zit er humor in, dan is het weer iets serieuzer en af en toe weten we niet goed wat we ervan moeten denken. Bijvoorbeeld wanneer in de eerste sketch een meisje zich op een stoel zet, badend in het licht van de spot. Dan ontstaat er een vreemde sfeer wanneer er een man tegenover haar plaats neemt en het meisje begint te schetsen. Maar we konden ook weer goed lachen bij de zesde sketch. Het licht wordt gericht op het publiek en de dames op het podium draaien zich naar ons. Ze beginnen het publiek te scannen en wijzen willekeurig mensen aan waarvan ze het karakter uitvoerig beginnen te omschrijven. Het algemene thema heldendaden was in sommige sketches moeilijk te bespeuren. Zo zien we op een bepaald moment een dirigent die zijn zangeressen begeleidt waarvan een haar eigen wil heeft en de ander een soort pop is. En plots is de voorstelling dan gedaan. Alle toneelspelers verschijnen weer op het podium om het applaus in ontvangst te nemen.

< Caro Dralants >