Recensie Spiritual Beggars | Paaspop 2016

Lange haren, bandanas en geschreeuw waarvan ieder glas spontaan springt. Spiritual Beggars is een metalband die zomaar in de jaren ‘80 kon thuishoren. De band bleef hangen in die periode en bracht de nostalgische personen op Paaspop even terug naar die tijd. Door middel van vette gitaarsolo’s, een muzikale orgel en razendsnelle drums probeerde de band de fut in dit concert te steken. Het publiek keek niet eens om naar de muzikanten waardoor de sfeer op een laag pitje zat en bleef. De band brak in de jaren ‘90 geen potten en zal dat nu ook nooit doen.

Spiritual Beggars is een Zweedse band opgericht door Michael Amott, onder meer bekend van Arch Enemy & Carcass. De death metal sferen van voorheen laat Amott volledig los en hij focust zich nu op de hard rock en stoner rock. Spiritual Beggars staat al op de planken sinds 1994.De nieuwe plaat “Sunrise to Sundown” kwam uit op 18 maart 2016.

De band komt als echte rocksterren het podium op. Niet veel later weerklinkt de eerste oerschreeuw van zanger Apollo Papathanasio. De groep gaat heel snel vooruit en de strakke solo’s komen al vanaf het begin in de set. De bassist van de groep, Sharlee D‘Angelo is een boom van een vent die zomaar als reus in Harry Potter zou kunnen doorgaan. De rest van de band komt er maar klein uit als hij eenmaal op de voorgrond staat. Bij het vijftal is er ook een keyboardspeler, al wordt die door de luide gitaren in het begin naar de achtergrond verdrukt. Naarmate de set vordert, komt hij er wel meer uit en gaat de groep richting een geluid dat wat op Deep Purple lijkt maar dan met een andere stem zoals bij “Beneath The Skin”.

De muziek die de groep brengt, past best in een vuile kroeg vol getatoeëerde bikers met een Harley. Dat is precies hoe deze tent er uit ziet. Het publiek bestaat niet toevallig uit voornamelijk stoere binken. De gitaristen weten van geen ophouden en brengen de ene solo na de andere. Ook de drummer pikt zijn graantje mee en doet zelfs zijn T-shirt uit na zijn solo. Na een tijdje geraakt de muziek van Spiritual Beggars vast in een spiraal. De songs bouwen naar hetzelfde op, de zanger haalt telkens hoge noten tijdens het refrein en ook de solo’s van Amott klinken wat eentonig. Dit is duidelijk te merken aan het publiek dat nooit enthousiast roept wanneer de zanger dit vraagt en ook met mondjesmaat de zaal verlaat. Afsluiter “Mantra” is eindelijk eens wat anders. Het begint zeer rustig en na enkele minuten springen de hevige gitaren in. Het kalf is al verdronken maar de set krijgt alsnog een waardige afsluiter.

< Niels Bruwier > 

De setlist: 

1. Left Brain Ambassadors
2. Sunrise To Sundown
3. Turn The Tide
4. Beneath The Skin
5. Diamond Under Pressure
6. Wonderful World
7. Fools Gold
8. Dreamer
9. One Man Army
10. Wise As a Serpent
11. Mantra