Recensie Monster Magnet | Paaspop 2016

“This is a one hour rock n roll situation“ vertelde Dave Wyndorf aan het begin van de set. Een uur rock ‘n roll was wat hij het publiek gaf. Met een stevige set die nooit achterop keek, lag de nadruk vooral op riffs en solo’s. Doordat ieder nummer dezelfde opbouw kreeg, trad er naarmate de set vorderde gewenning op. Toch liet het publiek dit varen en bleek de voorspelbaarheid geen knelpunt. De mannen weten hoe ze met vier een solo moeten brengen en Wyndorf hield zich uitermate goed bezig met het entertainen van de toeschouwers die duidelijk moesten rocken.

Monster Magnet is een groep die opgericht werd door Dave Wyndorf, John McBain en Tim Cronin in 1989. Van dat drietal blijft nu enkel nog Dave Wyndorf over. In 1991 kwam hun debuutplaat “Spine Of God” uit waarna een deal bij A&M volgde. Op dat label bracht de band vier platen uit: “Superjudge” (‘93), “Dopes To Infinity” (‘95),  “Powertrip” (‘98) en tenslotte “God Says No” in 2001. Het zijn net deze platen die vooral aan bod komen tijdens de ‘Celebrating the A&M years‘-tour. Onder meer “Space Lord” en “Cage Around The Sun” behoren tot de hits van Monster Magnet. In de jaren ’90 werkten ze vooral in het kielzog van bands als Melvins en Kyuss.

Een bombastische en onheilspellende klank verwelkomt Monster Magnet wanneer ze op het podium komen. Het duurt niet lang vooraleer de gitaristen bij “Crop Circle” hun eerste riffs serveren. Het voornamelijk ouder publiek beleeft een nostalgische avond met de set van de groep. Monster Magnet serveert de ene grungy plaat na de andere. Wyndorf staat met een spot en ventilator op zich gericht waardoor het lijkt alsof de duivel optreedt. De gitaristen die hem flankeren, hebben elk lange krullen en Phil Caivano draagt de typische zonnebril van de band. Bij “Melt“ gaan de vier gitaristen op één rij staan en spelen ze enkele bombastische klanken die erg solide samen klinken.

Het grunge-genre mixt Monster Magnet met metalinvloeden om zo tot een smerig geheel te komen. De basis van ieder nummer is wel gelijkaardig. Zo zijn er twee gitaristen die telkens een repetitief geluid maken en de andere twee verzorgen op hun tijd een gitaarsolo. Daarnaast is er op het eind van iedere song een muzikale outro die de gitaren nog wat meer in de kijker zet. Dit is op zich niet slecht maar na een tijdje klinkt het wat voorspelbaar. “Dinosaur Vacuum” is een nummer dat zowel humor als strakke gitaren bevat. De groep laat de humor voor wat het is en brengt vooral muziek. Een pauze tussen nummers kennen ze bij Monster Magnet niet. Ze blijven doorgaan en geven de set steeds meer kracht. “Space Lord“ is de bekendste hit en dat nummer spelen ze als afsluiter. Volgens Wyndorf is het de laatste kans om te rocken en dat gebeurt ook. Monster Magnet bracht een stevige set met weinig pauzes waarin vooral bombast de bovenhand nam.

< Niels Bruwier > 

De setlist:

1. Crop Circle
2. Powertrip
3. Melt
4. Superjudge
5. Twin Earth
6. Look To Your Orb For The Warning
7. Dinosaur Vacuum
8. Tractor
9. Dopes To Infinity
10. Space Lord