Recensie Dralms

Twee mannen met een bril en een minuscuul snorretje, een zeer bescheiden zanger met zijn t-shirt in de broek en een drummer met iets te woelig haar. Het kan zomaar de voorstelling van de nieuwste technische snufjes zijn. Het blijkt het begin van een sterk concert door Dralms. De Canadezen brengen muziek die telkens opbouwt naar een reusachtige climax waarin de frêle stem van zanger Christopher Smith een erg belangrijke rol speelt. De synths maken een donker geluid terwijl de basgitaar en drums een psychedelische klank laten weerklinken. Het zorgt voor een emotionele en angstaanjagende sfeer waarin tranen niet weg te denken zijn.

Dralms is het nieuwe project van zanger Christopher Smith. Na zijn carrière als singer-songwriter besloot hij om het roer om te gooien en met drummer Shaunn Watt, keyboardspeler William Kendrick en bassist Peter Carruthers Dralms op te richten. In 2014 kwam de eerste single “Crushed Pleats” uit, later volgde “Pillars & Pyre”. Op 2 oktober 2015 werd de debuutplaat “Shook” uitgebracht. De Canadezen besloten om een Europese tour te ondernemen naar aanleiding van deze plaat. Op 31 maart 2016 hield de band halt in Le Grand Mix. 

Voor de frontman van dit gezelschap het podium opkomt, speelt de band een atmosferische intro. Wanneer de zanger zich er uiteindelijk bijvoegt, begint de band een repetitieve klank te spelen. Christopher Smith speelt geen enkel instrument maar beweegt wel vrij op het podium. Hij heeft een hoge, nasale stem zoals Tom Yorke. Hiermee zalft hij dit psychedelisch geheel wanneer het te luid gaat. Bij “Pillars And Pyre” speelt Dralms voor het eerst een erg gevoelig nummer. De breekbare stem van Smith mengt zich op een unieke manier door het geluid van de band. De frontman is erg bescheiden en dankbaar. Dit valt op door de verlegen toon waarmee hij telkens het publiek bedankt. Daarnaast heeft hij ook humor. Tussen zijn nummers wil hij altijd hetzelfde weetje over liefde vertellen maar hij geraakt nooit tot de pointe wat tot hilariteit in de zaal leidt.

Soms gaan de bassen zo diep dat de volledige zaal meetrilt. De synths versterken de psychedelica, een extra gitaar is helemaal niet nodig. Soms gaat het concert hierdoor wat trager maar dit lost Dralms op door basgitaar en keyboard te laten integreren tot een elektronisch geluid. Dit zorgt voor een extra dansbare sfeer zoals bij “Divisions Of Labour“. Daarnaast heeft Dralms ook erg rustgevende nummers zoals titeltrack “ Shook“ of “Wholly Present“. Het einde is even bombastisch en psychedelisch als de volledige set. Het elektronisch geluid neemt samen met de gitaar de bovenhand waarna de zanger er zijn fragiele stem doormengt. Het gevoelige einde van een korte maar emotionele set.

< Niels Bruwier >

De setlist: 

1. My Heart Is In The Right Place
2. Pillars And Pyre
3. Usage
4. Domino House
5. Divisions Of Labour
6. Shook
7. Wholly Present
8. Crushed Pleats