Recensie Big Ups

Gierende gitaren, een moordachtige schreeuw en een dodelijke drum. Big Ups deinst er niet voor terug om een podium tot brokken te herleiden. De band brengt punk in de puurste vorm met geen grenzen en veel energie. De korte punknummers brengt de groep met de nodige overgave waardoor iedere song anders aanvoelt. Door een opgefokte zanger als frontman te nemen, geeft dit het concert alleen maar een extra boost.

Big Ups is een punkband uit Brooklyn, New York met Joe Galarraga aan de zang, Amar Lal op de gitaar, Carlos Salguero, Jr. op de bas en Brendan Finn op de drums. Big Ups bracht in januari 2014 de debuutplaat “Eighteen Hours of Static” uit. Ze kregen al snel vergelijkingen met The Descendents, Fugazi, en Moss Icon. Op 4 maart 2016 kwamen ze met de opvolger: “Before a Million Universes”. Dit was een reden om een Europese tour te ondernemen die ook halt hield in La Peniche. 

Door met “Bounce!” van System of a Down op te komen, maakt Big Ups meteen duidelijk waarvoor ze naar hier komen. Het publiek verwacht zich aan gespring en geschreeuw. Toch misleiden ze het publiek met “Posture” door een aantal simpele noten te spelen op de gitaar. Het duurt niet lang vooraleer de zware gitaren bovenkomen en de eerste schreeuw een feit is. De frontman gaat met de tientallen toeschouwers om alsof er duizend man in de zaal staat. Hij beweegt uitbundig op het podium, gebruikt de draad van zijn microfoon als zweep en jut het publiek telkens weer op. Bij “Goes Black“ doet hij tijdens de strofes een rustige parlando maar krijst het refrein aan elkaar op de zware riffs. De zanger verdwijnt zelfs in het publiek om een moshpit te starten, zonder succes. De kalme intermezzo’s zijn iets waardoor zowel het publiek als de muzikanten even tot rust kunnen komen. Slim gezien want het is nodig bij zo’n strak concert.

Galarraga is duidelijk een energiekonijn waarvan de batterij nooit leeg is. Hij verkent iedere hoek van het podium, zelfs het plafond blijft niet onaangetast. Zijn bedrijvigheid is iets wat Big Ups nodig heeft. Die brengen stevige gitaren maar staan nogal statisch te spelen. Niet dat ze veel aandacht nodig hebben, de frontman trekt het allemaal naar zich toe. Zo kruipt hij bij “Not Today” achter het podium en blijft enkel zijn hoofd zichtbaar boven de gordijnen. De bewegingen van Joe Galarraga zijn duidelijk niet doordacht. Op een bepaald moment gaat hij, op het eind van “Yawp”, het publiek in met statief en microfoon om bedankt te zeggen. Het zijn taferelen van een groep die geen greintje schaamte kent. Pas bij “So Much You” brengen ze voor het eerst twee volle minuten rust, zonder gekrijs. Na die rustige intro ontploft het nummer en spat het bloed in het rond. Bij “Capitalized” vervangen ze dit donker aspect door catchy gitaren met de nodige moorddadigheid. Big Ups brengt punk met een hardcore randje die alles op zijn weg verbrijzelt.

< Niels Bruwier >

De setlist:

1. Posture
2. Contain Myself
3. Goes Black
4. Tmi
5. Hope For Someone
6. National Parks
7. Not Today
8. Fresh Meat
9. Yawp
10. Knight
11. So Much You
12. Capitalized

Bis:

1. Justice