Vlaamse musicalwereld vestigt haar hoop op nieuwe politieke wind

30 jaar geleden werd onder andere onder impuls van Linda Lepomme de musicalafdeling van het Koninklijk Ballet van Vlaanderen in het leven geroepen om dit toen voor Vlaanderen nog nieuwe genre theater ook bij ons uit te bouwen. Deze verjaardag was voor initiatiefnemer en presentator Jerko Bozikovic de ideale gelegenheid om de troepen nog eens samen te roepen en terug te blikken naar succesvolle producties als: The Sound of Music, My Fair Lady, Chicago, Jekyll & Hyde, Man van La Mancha en vele andere. Het werd een avond onder mensen die gebeten zijn door hetzelfde musical-virus, vol herinneringen, anekdotes, eerbetoon aan overleden collega’s en een hoopvol vooruitkijken naar de toekomst van de musical.

Voormalig artistiek directeur Linda Lepomme vertelde hoe de musicalafdeling als bij toeval ontstond toen de Gentse musicalpioniers van Theater Arena de boeken moesten neerleggen en ze op de dansvloer gepassioneerd haar verhaal wist te doen tegen een nobele onbekende. De dans mondde uit in een gesprek op het kabinet en zo ontstond in 1985 het eerste gesubsidieerde gezelschap dat zich mocht toeleggen op de musical. Over de volgende 20 jaar werden 34 producties opgevoerd en 2809 voorstellingen gespeeld tot in New York toe. De musicalafdeling van het Koninklijk Ballet van Vlaanderen won talrijke nationale en internationale prijzen. Ze gaf jonge mensen kansen om te groeien in grote en kleine producties, in bestaande musicals als Evita en West Side Story, maar ook in eigen creaties als Dear Fox en Sacco & Vanzetti.

Linda Lepomme stak het dan ook niet onder stoelen of banken dat het na 20 jaar opbouwen een erg bittere pil was om te slikken toen men uit politieke hoek besliste om de subsidies stop te zetten en het doek moest vallen over de musicalafdeling van het Koninklijk Ballet van Vlaanderen. “Er zijn heel veel talentvolle mensen die nu amper nog kansen krijgen om met dat  talent op professionele manier hun brood te verdienen.” Of om het met de woorden van Studio 100 topman Hans Bourlon te zeggen: “Ik begrijp nog altijd niet waarom men dat op zijn kop is gaan zetten.” Wanneer hij terugkeek naar de periode dat zijn bedrijf de eerste kindermusicals op de planken zette, was hij dankbaar voor de vlotte samenwerking.  Hij prees het feit dat ze als commercieel bedrijf gebruik konden maken van artiesten die in de gesubsidieerde sector de knepen van het vak verder hadden leren kennen en daar hun podiumervaring hadden opgedaan.

En dat het een kweekvijver voor talent was, bewijst de lange lijst van gevestigde waarden in de Vlaamse musicalwereld die onder de vleugels van de musicalafdeling van het Koninklijk Ballet van Vlaanderen mochten groeien. Hilde Norga, Jan Schepens, Hans Peter Janssens, Anne Mie Gils, Ara Halici, Ann Van den Broeck, Daisy Thys, Deborah De Ridder en vele anderen leerden in deze vijver zwemmen. Ook gerenommeerd regisseur Frank Van Laecke mocht hier zijn kunsten verder verfijnen.

Componist Dirk Brossé herinnerde zich nog goed het eerste moment dat hij samen met Frank voor Linda Lepomme mocht verschijnen met ideeën voor een nieuwe musical. Samen hadden ze tientallen mogelijke verhalen uitgedacht rond de meest diverse thema’s, maar geen enkel idee kon haar bekoren. Het leek er sterk op dat hun droom om een eigen musical te schrijven een droom zou blijven. Tot Frank zich plots een toneelstuk herinnerde over een ophefmakend proces in de Verenigde Staten waarbij twee Italiaanse emigranten onterecht ter dood veroordeeld werden. Linda gaf haar fiat en zo werd uiteindelijk Sacco & Vanzetti geboren waarbij Stijn Coninx nog tekende voor de regie. Dirk en Frank zouden daarna nog vaker succesvol samenwerken, o.a. voor Daens en ’14-’18.

Ook Martin Michel zette zijn eerste stappen als choreograaf bij het Koninklijk Ballet van Vlaanderen. Als danser in The Phantom of the Opera leerde hij Hans Peter Janssens kennen die hem doorstuurde naar Antwerpen. Daar kon hij de overstap maken van danser naar choreograaf en leerde hij al doende het klappen van de zweep. In Merrily We Roll Along, de laatste productie van de musicalafdeling van het Koninklijk Ballet van Vlaanderen, mocht hij zelfs tekenen voor de regie. “Ik heb zoveel kansen gekregen van Linda en ik ben de musicalafdeling van het Koninklijk Ballet van Vlaanderen zeer dankbaar.”, bekende hij aan zijn collega’s.

Met zoveel mooie succesverhalen uit 20 jaar musicalafdeling, blijft het jammer dat het voorbij is. Dat bevestigde ook Wilfried Eetezonne, voormalig theatercriticus voor De Morgen en de schrik van menig acteur, regisseur en productiehuis. “Ik hoop dat er toch iets terug gaat veranderen. Misschien komt men terug tot inkeer.” Wilfried sprak over het positieve gevoel dat hij had bij de huidige beleidsmakers. Hij bespeurde toch stilaan terug een verandering van windrichting. Dat vermoeden werd bevestigd door Hans Bourlon. Die vertelde weet te hebben van een voorstel tot wetsontwerp dat de Tax Shelter zou uitbreiden waardoor investeren in musicalproducties interessanter zou worden. Het is nog geen terugkeer naar een gesubsidieerd musicalgezelschap, maar het is een belangrijke stap die het genre uit de culturele vergeethoek kan halen. Het is nu hopen dat de positieve klanken vanuit de politiek zich ook daadwerkelijk gaan vertalen in positieve acties.

< Sascha Siereveld >