Recensie Grandmaster Flash

De dj legende Grandmaster Flash bekend om zijn scratchingtechniek, stelde een beetje teleur in La Madeleine. De trucs die de master normaal uit zijn mouw schudt, bleven uit. Zijn oude hitplaten konden anders wel smaken, maar om het nu een concert te noemen... Flashs set was er eentje voor op een fuif, maar dan wel een verdomd goede fuif, of als smakelijk tussendoortje op een festivalweide. De man deed zijn naam als geboren entertainer wel alle eer aan. Stop-de-band rondes, opzwepend geroep en scratchingskills kon de menigte smaken. Grandmaster had niet alleen old school hip hop op zijn afspeellijst staan, maar van elk genre wel wat. Een losbandig feest met gouwe ouwes aan elkaar geregen door de draaitechnieken van de Grandmaster himself.

Grandmaster Flash, ook wel Joseph Saddler genoemd, draait al een tijdje mee in de muziekbusiness. De hip hop legende vond zelfs een eigen draaitechniek uit, ‘cutting’ of ‘scratchen’. De dj was ook niet vies van trucs tijdens zijn sets en daagde geregeld zichzelf uit door zich bijvoorbeeld om te draaien en zo verder te spelen. In 1981 bracht Grandmaster Flash en The Furious Five het debuutalbum ‘The Adventures Of Grandmaster Flash on the Wheels Of Steel’ uit, maar in 1982 scoorde hij pas echt met ‘The Message’ en werd hij een van de eersten die een hiphopplaat maakte met een sterke sociale boodschap. Een grote eer en onderscheiding voor zijn werk kreeg hij in 2007 wanneer hij en The Furious Five werden opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame. Ondertussen heeft de man al tien albums op zijn palmares staan. De laatste ‘The Bridge’ kwam uit in 2009.

Grandmaster Flash laat even op zich wachten, maar gelukkig weet DJ Mr JAY het publiek al op te warmen. Al klappend en enthousiast springend komt de Grandmaster het podium op. Meteen smijt hij ‘Good Times’ van Chic en ‘I’m Coming Out’ van Diana Ross op zijn draaitafel. Die oude hits houden een tijd aan. Flash roept te pas en te onpas tussen de nummers door om het publiek op te hitsen. ‘La main en l’air’ met een zwaar Engels accent wordt het favoriete zinnetje van de avond. Wanneer ‘Billie Jean’ van Michael Jackson op springt, laat de geboren entertainer het publiek meezingen. De stop-de-band ronde doet ons wat denken aan die oude muziekquiz het Swingpaleis. ‘Merci, merci,’ bedankt de Grandmaster waarna we eindelijk een staaltje van zijn scratchingskills te zien en te horen krijgen. Hij komt daarna ook even van achter zijn draaitafel tevoorschijn om ook zijn danceskills in de strijd te gooien.

Daarna speelt hij een paar moderne nummers zoals ‘Niggas In Paris’ van Jay Z en Kanye West, maar al gauw schakelt de master weer over naar zijn oude platen die aaneen worden geregen door Flashs mixtrucs. De Amerikaanse dj wisselt tussen verschillende genres zoals reggae, hip hop, pop, funk. Bob Marley, Aretha Franklin, Soul II Soul en zelfs Major Lazer passeren de draaitafel. ‘Eye Of The Tiger’ van Survivor wordt gemixt met zware hip hop die daarna weer wisselt naar lichtere popmuziek. ‘I don’t speak French and you don’t speak American, but we all speak hip hop right?’ Een ‘Heee hooo’ momentje volgt waarna het de beurt is aan zwoelere opzwepende muziek. Plots legt Grandmaster Flash de set stil. ‘Soundman turn the fucking sound up,’ roept hij arrogant naar achter. Hij stuurt iemand van zijn entourage naar de achterkant om de geluidsman wakker te schudden. Na dat divagedrag, neemt hij terug plaats achter zijn draaitafel. Hij draait nog even verder en sluit uiteindelijk af met ‘Jump’ van Kris Kross. ‘Good night and thanks for coming.’

< Caro Dralants >