Recensie Billie

Voor diepzinnige teksten moet je niet bij Billie zijn. Om eens stevig te dansen daarentegen. Jammer dat het publiek daar nog niet klaar voor was. Het optreden was goed vanwege Billies stem en de muziek, maar deze brachten helaas te veel van hetzelfde. Zonder echte uitschieter brengt ze de festivalgangers op gang voor een dansavond. De bekende ‘Give me the knife‘, ‘Talking loud‘ en ‘Caught by the tide‘ werden geapprecieerd, maar waren al even snel terug vergeten. De blondine en haar band deden het niet slecht, maar konden ook niet helemaal overtuigen.

De Blankenbergse Billie Bentein is nog maar een jong veulen als we naar haar solocarrière kijken. In 2011 zong ze de single ‘Africa’ van DJ Licious in en was ze ook te zien in de clip ervan. Een jaar later kwam Boris Daenen van Netsky bij haar aankloppen met de vraag of ze voor hem ook een nummer wilde inzingen. ‘We Can Only Live Today (Puppy)’ werd een hit en Daenen nam Billie mee op tournee waar ze Bert Libeert, de drummer van Goose, leerde kennen die als producer meteen geïnteresseerd was. Vorig jaar nog maar kwam Benteins debuutsingle ‘Give Me The Knife’ uit waarna er een volwaardige opvolger volgde met ‘Caught By The Tide’. Stuk voor stuk werden Billies singles gedraaid op verschillende radiozenders. Ze mocht dat jaar ook op de wei van Pukkelpop staan. Op 7 mei 2016 liet Billie de wereld kennis maken met haar debuut EP ‘Talking Loud’ waarbij de gelijknamige single ons al een voorsmaakje gaf.

Een mysterieus deuntje begint wanneer het publiek snel de tent komt binnen gewandeld. Spanning wordt opgebouwd tot alle muzikanten in het donker en met kap op beginnen te spelen. En dan komt Billie opgehuppeld in een glitterende zilvere bomberjack en haar haren naar achter gevlochten. Dat is precies een trend onder jonge elektropopmuzikanten. Meteen haalt de jonge Blankenbergse haar dancemoves boven. Bij het tweede nummer ‘Dancing like no other‘ doet ze het een beetje rustiger aan.

Op zomerse klanken houdt ze steeds dat ene zinnetje vast ‘dancing like no other‘. Het volgende nummer ‘irreversible‘ vloeit vloeiend uit het vorige. ‘Dankuwel! I need your sexy moves right now.’ vraagt Billie. Een rode gloed omarmt het podium. De blondine smijt haar glitterjack uit en start ‘Delirium‘. De sexy danspasjes van het publiek blijven jammer genoeg uit. Een klein gitaarintermezzo verrast in het midden waarna we de begintonen van ‘Give me the knife‘ horen. De Gladiolengangers worden wakker geschud en beginnen lichtjes op en neer te gaan. Billies stem blijft toonvast ook wanneer ze haar dansskills toont. ‘This is for all the douchebags.‘ zegt ze waarna ze ‘Douchebag‘ inzet. Weer schudt ze een repetitief zinnetje uit haar jurk met leren slierten.

Gelukkig heeft de dame een goede stem anders zou het maar vervelen. De bekende klanken van ‘Talking loud‘ galmen de tent binnen. ‘One two three‘ en ‘Caught by the tide‘ worden ingezet. Plots wordt het nummer van een funky beat voorzien waarop ze verder gaat en de band achter haar introduceert. ‘Give it up for the man on the bass‘ en zo gaat ze de drie mannen af die ieder een kleine solo op zich nemen. ‘Ok dit is ons laatste nummer ‘Empathy’‘, geeft Billie mee. Een iets donkerdere sound klinkt door de speakers. Een afsluiter die in de trend van het hele concert ligt, een zeer dansbaar nummer met een goede stem, maar geen uitschieter.

< Caro Dralants >

De setlist: