Recensie The Van Jets

The Van Jets hebben echt een eigen lichtelijk creepy sound die verstrekt wordt door hun présence. Stuk voor stuk komt het karakter van elk bandlid naar voren. De excentrieke zanger, de gothic gitarist, de gereserveerde keyboardspeler, de hipster bassist en de losse drummer. Op de mainstage van Gladiolen duurde het even voor de koude van de schouders van het publiek was gevallen en ze zich begonnen warm te dansen. Vanaf ‘Here Comes The Light’ kreeg de menigte door dat er niets anders op zat dan mee te bewegen. ‘The Sound Of Sea’ zorgde voor een intiem moment tussen het publiek en de blonde frontman en ‘Two Tides Of Ice’ brak het kot af. Kortom een geslaagd The Van Jets optreden.

The Van Jets wonnen in 2004 Humo’s Rock Rally met hun garagerock. In 2007 bracht het viertal hun eerste studioplaat uit genaamd ‘Electric Soldiers’. Datzelfde jaar nog mochten zanger Johannes Verschaeve, gitarist Wolfgang Vanwymeersch, bassist Frederik Tampere en drummer Michael Verschaeve al op het hoofdpodium van Pukkelpop en Rock Werchter staan waar ze ondertussen vaste klanten zijn. Het tweede album ‘Cat Fit Fury!’ kwam er in 2010. De single ‘The Future’ strandde op nummer één in De eindafrekening 2010 van Studio Brussel. In dat jaar verwierven ze ook internationale roem met hun toer door Scandinavië, Duitsland, Frankrijk en Nederland. In september 2012 kwam de derde ‘Halo’ op de wereld waarbij ze de gitaren wat lager zetten en de keyboards boven haalden met Floris Dedecker. In 2014 trokken The Van Jets naar Londen om hun vierde plaat in elkaar te boksen. ‘Welcome To Strange Paradise’ kwam in 2015 uit.

The Van Jets komen op en beginnen meteen aan hun set. De excentrieke frontman Johannes Verschaeve springt in het oog met zijn zwarte bolhoed en zwarte cape/pull. ‘Welcome To Strange Paradise’ is het eerste nummer waarna ze het tempo verhogen met ‘Twelve Note Scale’. ‘Alles goed hier of wat?’ vraagt Verschaeve. Een gitaargevecht breekt uit tussen de zanger en gitarist Wolfgang Vanwymeersch op ‘Carpet Man’ waarna ‘Electric Soldiers’, ‘Danger Zone’ en ‘Pink & Blue’ in de setlist passeren. Het vrolijke up tempo deuntje van ‘Here Comes The Light’ sluipt de tent binnen en het publiek krijgt er steeds meer zin in. Vooral wanneer ‘The Future’ begint. Al bij het eerste akkoord is het raak. Even later wil Verschaeve de menigte laten meezingen, wat helaas mislukt. Gelukkig hebben de Gladiolengangers bij het nummer ‘Teevee’ wel door wat ze moeten doen en een mooie golf van het refrein weergalmt door de paarse tent.

‘Is het oké als ik even alleen ben met jullie?’ vraagt de blonde zanger. Begeleid door zijn akoestische gitaar begint hij solo aan ‘The Sound of Sea’. ‘Dankuwel. Where are my boys?’ roept hij zijn muzikanten terug. Drummer Michael Verschaeve steekt daarna een stokje voor de rustige solo en de snelheid wordt opgedreven met ‘If I Was Your Man’ en ‘Shit To Gold’. Verschaeve laat zijn gitaren even voor wat ze zijn en haalt zijn gekke danspasjes boven. Huppelend verschijnt hij weer op het podium na een kleine stagedive. Bij ‘Shit To Gold’ staat het volume te luid. Er dreigt een donderwolk boven ons hoofd, maar dan gaat de storm liggen. Een meezinger wordt weer in de strijd gegooid met ‘Broken Bones’. Terwijl de muzikanten even hun dorst gaan lessen, zet Verschaeve ‘Down Below’ in. ‘Alles goed Olen? Dit is ons laatste nummer.’ Radiohit ‘Two Tides Of Ice’ wordt de voorlaatste. Er wordt nog een stevige gitaarrif tegenaan geslagen en dan begint de bis ‘What’s Going On’. Een  stevige afsluiter zoals het hoort bij The Van Jets.

< Caro Dralants >

De setlist:

1. Welcome To Strange Paradise
2. Twelve Note Scale
3. Carpet Man
4. Electric Soldiers
5. Danger Zone
6. Pink & Blue
7. Here Comes The Light
8. The Future
9. Teevee
10. The Sound Of Sea
11. If I Was Your Man
12. Shit To Gold
13. Broken Bones
14. Down Below
15. Two Tides Of Ice

Bis

1. What’s Going On