Recensie Ghost Rockers on tour

De allereerste tour van Ghost Rockers is in première gegaan. En dat er behoorlijk wat mis kan gaan tijdens een concert ondervonden Mila, Jonas, Charlie, Alex en Jimmy maar al te goed. Hun theatertechnicus Casper (een gastrol voor Lander Depoortere) bleek altijd wel erg ver te zitten (zelfs op het toilet: welke theatertechnicus doet dat nu tijdens een show?) wanneer er zich alweer een technisch probleem voordeed. Was het niet een deel van het decor (een trussing met licht) die plots naar beneden viel waardoor Jimmy  heerlijk over the top over zijn toeren kon gaan, dan ging de rookmachine plots eindeloos veel rook de ruimte in te jagen, ging de lichtshow in overdrive of viel alles uit door een kortsluiting. Of hoe er een parfum van sabotage – het nummer haalde de show weliswaar niet – rond dit optreden hing.

Voor hun allercoolste concert ooit hebben de studenten aan het DAM een percussie act (met potten, pannen, olievaten en deksels) van Jimmy, een stand up comedy show van Charlie én een akoestisch nummer door Mila en Jonas in elkaar gebokst. Aan variatie dus geen gebrek. Ook de showeffecten mochten er zijn: lichten aan trussings, C02-jets, vlammenwerpers,… het was er allemaal. Ghost Rockers on Tour richtte zich vooral op de allerjongsten, de kinderen van pakweg zeven jaar die erg goed vertegenwoordigd waren in Antwerpen. De productie probeert weliswaar ook ouderen te betrekken door te refereren naar dingen die zij kennen “Bevers in the mist” (naar de film “Gorillas in the mist”) grapt Charlie (Marie Verhulst) wanneer de rookmachine maar rook blijft uitspuwen. Alleen slaat de grap niet aan omdat het doelpubliek ‘m niet snapt, en dus gaat die – euh – de mist in. En wanneer er later gerefereerd wordt naar “Casper the friendly ghost” voelen we net hetzelfde aan: een groot deel van het publiek is totaal niet mee.

Wanneer Casper voorstelt om de show te stoppen na al die technische problemen, geeft Ghost Rockers niet op. Dat is ook de visie van Studio 100 overigens: wat er ook gebeurt, ze gaan er alles aan doen om de show voort te laten gaan, al dan niet door wat improviseren tussendoor zodat de magie niet doorprikt wordt. Showstops zijn dan ook erg zeldzaam bij het productiehuis (in vergelijking met andere producenten) en komen pas voor als het om een zeer ernstig technisch probleem gaat en er geen andere keuze is.

Tinne Oltmans zingt tijdens de show ook live. Met nummers als “Volg je gevoel” en “Help mij” waar ze erg hoge noten moet halen, maakt ze het zichzelf niet gemakkelijk. Maar ze haalt ze. Enkele weken geleden nog tweette ze dat ze fier was dat ze gebelt had tot een hoge G/sol. Dat leverde een overigens hilarische reactie van een fan op die zich afvroeg welke laatste nieuwe app dat wel kon zijn. Belten is een zangtechniek die anders is dan klassieke zang/stemzetting, waar Oltmans zich dus met succes verder in specialiseert. Nochtans lijkt het er eerder op dat ze op klassieke manier zong in de Stadsschouwburg: ze zong naturel zonder al te veel druk op de stembanden te zetten.

Dat is uiteindelijk het dubbele van Ghost Rockers: aan de ene kant heb je een stevige sound, vooral in de Beat bijvoorbeeld, die soms refereert naar rock en zelfs metal. Aan de andere kant heeft de frontvrouw een frêle, zachte meisjesstem. Die clash werkt niet altijd live (lees: Oltmans wordt soms weggeblazen door de sound van de band). Haar stem blendt dan weer wél wondermooi bij een prachtige akoestische ballad als “18 voor altijd”, met stip het muzikale hoogtepunt van de voorstelling. Oltmans wordt meestemmig ondersteund door Elindo Avastia en Wout Verstappen (die hen ook belichten met enkele zaklampen) terwijl Juan Gerlo de akoestische gitaar bespeelt. Qua sfeerzetting zit dit nummer – hoewel het zelfs een tikkeltje trager mocht en Oltmans nog wat meer gevoel erin mocht leggen – erg lekker. Het is van “Hij” door Loek Beernink in het Sportpaleis geleden dat we nog zo’n knap arrangement gehoord hebben tijdens een Studio 100 show dat de gevoelige snaar wist te raken. Vakkundig gebracht, lieflijk, intimistisch en tegelijk muzikaal en vocaal erg rijk. Knap hoor.

Verder gaan de vijf in interactie met het publiek, laten ze de toeschouwers mee zoeken om een mysterie op te lossen rond een benefietoptreden van de FreeBirds exact 38 geleden in dezelfde zaal, en laten ze hen meezwaaien, de blauwe lichtjes aandoen, meeklappen en meezingen. Minpunt is dat de show aanvoelt als een concert dat verstoord wordt (waardoor er ingebroken wordt in de spanningsboog van de set). De voorstelling komt zo minder over als een verhaal met zang (muziektheater) zoals bij de Anubisshows vroeger. Ook het DAM toont zich niet helemaal omdat er geen dans in de voorstelling te zien is, al kruipt het bloed waar het niet gaan kan, en integreert Tinne Oltmans stiekem een pirouette en een snelle beweging met haar linker been naar achter tijdens “Billy”.

Hoewel Ghost Rockers on tour veel potentieel heeft, toont de show de moeilijke evenwichtsoefening tussen muziek en acteren terwijl dans ondervertegenwoordigd is. Een goede voorstelling dus, maar er zat meer in.     

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. Ghost Rockers
2. De film van ons leven
3. De stilte van de storm
4. Help mij
5. 18 voor altijd (akoestisch)
6. Laat me vrij
7. Kom als de nacht valt
8. Hey pas op
9. Volg je gevoel
10. Billy
11. De beat

Bis:

1. Ghost Rockers