Recensie Emma Bale

Er is veel moed en zelfvertrouwen nodig om alleen de spits van je set af te bijten. Zeker wanneer je nog maar zestien bent. Emma Bale deed het zonder moeite op de mainstage van Gladiolen. Helaas had ze nog niet voldoende maturiteit om op die mainstage te staan. Het giechelen en het constant in de haren wroeten, bewezen dat. Een kleiner en intiemer podium in de buitenlucht wanneer het zonnetje schijnt, zou beter passen bij de jonge zangeres. Het publiek was voorbereid op Bales komst, voorzien van bordjes met liefdesverklaringen op waarop de blondine gevat antwoordde: ‘Ik ben nog veel te jong om te trouwen.’ Het was een voorspelbaar optreden waarbij Bale toch meerdere keren probeerde te grijpen naar andere genres. Een eenheidsworst waar ze met een vork in hadden geprikt, maar waar geen vet uitspatte.

De 16-jarige Emma Bale begon haar carrière al op haar veertiende toen ze deelnam aan het VTM-programma ‘The Voice Kids’. Helaas stootte ze niet door tot de finale. Maar door haar cover van ‘All I Want’ van Kodaline, kreeg ze toch naamsbekendheid. Het nummer kwam terecht op plaats vier van de Ultratop 50. In 2015 werkte ze samen met Hans Francken die al nauw samenwerkte met onder andere Clouseau. Ze bracht met zijn hulp haar debuut EP ‘My World Untouched’ uit waarvan de single ‘Run’ een bescheiden hit werd. Milow was onder de indruk van Bales stem en nodigde haar al snel uit om als voorprogramma op te treden in zijn solo toer. Dit jaar strandde het nummer ‘Fortune Cookie’ dat Bale samen met Milow inzong, op nummer één in de Ultratop 50.

Als een blonde jonge vogel verschijnt Emma Bale op het toneel. Vergezeld van een akoestische gitaar en een micro versierd met witte madeliefjes die het jonge meisjesachtige imago nog meer in de verf zetten. Helemaal alleen begint Bale aan haar set met ‘All I Want’. ‘Goede avond Olen!’ De cover van ‘Magic’ van Coldplay wordt het tweede nummer van de avond. ‘Dat is kei leuk om hier te zijn’ , giechelt de jonge blondine. Het is duidelijk dat als ze niet zingt, ze minder zeker van haar stuk is. ‘Shame’ is het volgende passende nummer. ‘Ik ben een beetje bezig met nieuwe liedjes en het volgende is er zo eentje. Als jullie het goed vinden, roep dan maar ja. Als je het niet zo goed vindt, roep dan ook maar ja’, lacht de blonde zangeres wanneer ze ‘Strangers’ voor een eerste keer op het publiek los laat. Het nummer bevat meer beats dan anders waardoor ze een beetje losscheurt van haar bekende patroon. ‘Nothing I Love’ hervalt jammer genoeg terug in het oude patroon.

De volgende song begint spannend tot de bekende klanken van ‘Run’ te horen zijn. ‘Applaus voor jullie zelf’ bedankt Bale haar publiek. ‘Het volgende lied schreef ik samen met Jasper Steverlinck.’ Wanneer ‘Who’s Sorry No’ begint, staan de bassen helaas te luid. Het nummer brengt wel wat meer funk in haar set, maar daarna keert ze weer terug naar bekend terrein met ‘Het eerste nummer dat ik ooit schreef: ‘World Untouched’’. ‘We zijn helaas aan het laatste nummer beland.’ zegt ze. Een surprise verschijning van Milow blijft uit, maar Bale kan ‘Fortune Cookie’ duidelijk ook alleen aan. Het publiek zingt de ‘tututu’ mooi in koor mee waarna de jonge vogel weer wegfladdert.

< Caro Dralants >