Recensie Julieta

De internationaal geroemde regisseur Pedro Almodóvar zet met ‘Julieta’ een aangrijpende twintigste film neer. De Spanjaard mocht in zijn carrière al heel wat prijzen in ontvangst nemen waaronder twee Oscars en twee Golden Globes en nu wil hij op het Filmfestival in Cannes de Palme d’Or wegkapen met zijn nieuwste werk. ‘Julieta’ is gebaseerd op de in kortverhalen van Alice Munro uit haar boek ‘Runaway’ die zich afspelen in Canada. Almodóvar wou oorspronkelijk de film in Canada opnemen, maar vond er zijn draai niet waarna hij New York overwoog, maar daar ook wat verloren liep. Pas in 2015 werd besloten dat de film in Spanje zou worden opgenomen met Spaanse acteurs en Spaanse teksten. Die acteurs zetten een geweldige prestatie neer, vooral Emma Suárez en Adriana Ugarte die de hoofdrolspeelster ieder op hun beurt vertolken.

‘Julieta’ is een melodrama met de vrouw als centrale speler, hetgeen Almodóvar wel vaker als uitgangspunt neemt. De film gaat over een vrouw Julieta (Adriana Ugarte) die haar grote liefde Xoan (Daniel Grao) kwijt geraakt en in een zware depressie belandt. Haar dochter Antía (Priscilla Delgado) houdt haar boven water, maar dan besluit Antía om te breken met haar moeder. Julieta blijft verloren achter, en hoopt dat Antía ooit terugkeert. Ze gaat op zoek naar haar dochter, maar al snel wordt het duidelijk dat ze eigenlijk niet veel weet over haar. Jaren verstrijken en Julieta (Emma Suárez) verdringt het idee van Antía tot iemand uit het verleden haar weer terugbrengt naar die donkere gebeurtenis uit haar leven en alles weer wordt opgerakeld.

De twintigste Almodóvar prent slaat weer de nagel op de kop. De film begint met vonken die van het scherm spatten tussen Adriana Ugarte en Daniel Grao. De Spaanse passie wordt nog een tijdje doorgetrokken terwijl de zonnige set ons doet wegdromen naar warme strandvakanties en romantische vakantieliefdes. De bekende felle kleuren die Almodóvar wel vaker gebruikt, geven de film net die extra look and feel. Even later worden we meegezogen in het hartverscheurende verlies van Julieta’s grote liefde en de pijn die ermee gepaard gaat. Of dat nog niet genoeg is, geeft de dochter haar moeder en zichzelf de schuld. Wanneer zij besluit om de banden tussen haar en haar moeder te verbreken, neemt de hartzeer het al helemaal over. Gedurende heel de rit blijf je meelevend aan het scherm gekluisterd. De Julieta van Emma Suárez en die van Adriana Ugarte blijven aan je plakken tot het einde en zelfs erna.

< Caro Dralants >