Recensie 2Cellos

Als er één optreden is dit voorjaar dat met stip tot dé verrassing van het seizoen gerekend mag worden dan is het wel het optreden van 2Cellos in een uitverkocht Koninklijk Circus. Luka Sulic en Stjepan Hauser, beiden Kroaat, leverden een heerlijk eclectisch optreden af dat van klassiek, over filmmuziek, pop, dance, rock en metal ging. Een mix die moeiteloos gesmaakt werd door het dolenthousiaste en tamelijk jonge publiek dat maar al te graag meeklapte, meezong, en vooral de humor van het duo kon smaken. Al enkele jaren zitten fans te vragen aan Night of the Proms om deze twee talenten te boeken. Dat is ook gebeurd in 2011. Maar blijkbaar hebben de twee toen hun contract met PSE Belgium verbroken omdat ze een betere opportuniteit via Elton John kregen. Organisator Jan Vereecke vindt verder in zijn blogbericht van 2 januari 2015 dat de video’s van 2Cellos ‘gepimpt’ zijn en hij is muzikaal niet écht onder de indruk. Ten onrechte volgens ons want wie een live optreden van 2Cellos ziet, weet dat het sterke muzikanten zijn die een veelheid aan genres aankunnen, sterke arrangementen neerzetten en dat tevens overgieten met een komisch stukje theater, met wat pose ook dat deel uitmaakt van de show.

Het is dat brede scala aan emoties van klein intimistisch spelen (een ronduit prachtig “With or without you” dat in een beweging overging in “Con te partiro” bijvoorbeeld) tot zware bombast dat de twee erg boeiend maakt. Dat de sfeer al erg goed zat in het Koninklijk Circus voelden we al tijdens voorprogramma Black Violin, waarbij twee zwarten de viool bespelen. “Thinking out loud” van Ed Sheeran bracht een van de twee violisten bijvoorbeeld alsof ie dat aan het spelen was voor zijn viool die hij de naam Tiffany had gegeven. Hij pakte haar dan ook eens stevig vast terwijl hij haar pizzicato bespeelde. “Magic” was hun laatste nummer en inderdaad het duo zorgde daar ook gewoon voor. Het aantal voorprogramma’s dat er in slaagt om de ganse zaal mee te krijgen, uit hun zeteltjes laat komen en doet meeklappen en dansen is erg beperkt. Black Violin slaagde daarin. Wat een prestatie!

Openen deed Youtubefenomeen 2Cellos vervolgens met Astor Piazzolla’s “Oblivion”. Stjepan Hauser met wit hemd en zwarte cello, Luka Sulic met zwart hemd en witte cello. Allebei met een elektrische cello zonder klankkast overigens, een erg moderne uitvoering van het instrument dus.”Let’s get this party started” riep een toeschouwer uit het publiek nog voor de show moest starten. De Kroaten deden haar wens moeiteloos uitkomen. En of het een feestje werd! “Oblivion” kreeg een sterke lichtshow mee met wit tegenlicht. Dat “Gabriel’s Oboe” van Ennio Morricone eigenlijk voor hobo geschreven is, vergaten we bijna toen we de versie van de twee cellisten hoorden. Sterke arrangementen zijn absoluut hun handelsmerk én show brengen zoals in het snel aangestreken “Where the streets have no name” van U2 bijvoorbeeld waarbij de ene cellist ritmesectie speelt en de ander de rol aanneemt om de hoofdmelodie voor zijn rekening te nemen en vice versa.

“This is not a classical concert. You can do everything you want: you can relax, scream, get up and dance, breakdance on the stage, flirt with this guy,… “ Op die manier plaagt Luka Sulic zijn collega Stjepan Hauser waarna Stjepan vervolgens de ganse avond de rol van charmeur/playboy speelt en dat de running gag wordt. “I’m very romantic. Are you romantic? What a coincidence!” fluistert hij in de micro waarna hij die tegen zijn hartje laat kloppen. Verder speelt hij de rol van clown en showbeest. Die AC/DC duivelsoortjes en cello met schoudersteun waarmee hij het publiek in duikt tijdens “Highway to hell”! Maar finaal moet hij het onderspit delven omdat ie een pintje niet ad fundum leegdrinkt en Luka dat wel doet. “With or without you” droeg 2Cellos op aan alle vrouwen in de zaal die als een blok voor de Kroaten vielen, zeker toen ze even “Con te partiro” integreerden in het nummer. Heerlijk relativerend staan de twee voor het eerst op een Brussels podium waarbij ze ons vragen om de lyrics mee te zingen. “Wij komen namelijk uit de Balkan en kennen de teksten niet” verwijzen ze grappend naar hun Engels met Oost-Europees accent.  

Zeker, zo nu en dan, vooral bij de start van het optreden doet 2Cellos beroep op meelopende tape (strijkers) om hun sound aan te vullen. Maar het strafst van al zijn ze wanneer ze het met hun twee doen met live opgenomen loops via hun looping station (en dan soms ook gewoon hilarisch opvallend faken alsof een van de twee het nog live aan het brengen is). Zo zien we de strijkstok van Stjepan wel erg ver verwijderd van de klankkast van het strijkinstrument gaan. Het levert ook hilarische gezichtsuitdrukkingen van hem op tijdens een stevig meegeklapt “Viva la vida” van Coldplay. Ook “Human Nature” van Michael Jackson, prachtig pizzicato performed (wat een alliteratie!), toont een knap staaltje musiceren van de twee. Hilarisch wordt het steeds wanneer het publiek zachtjes “Why why? Tell me that it’s human nature” meezingt maar moeite heeft met het snelle “Does he do me that way” omdat het de tekst niet kent. Nochtans had 2Cellos na een korte rondvraag vastgesteld dat de Belgen in de meerderheid waren en de mensen uit de Balkan in de minderheid…

Het meest avant gardistische nummer was wellicht “Resistance” van Muse dat in ware noise eindigde. 2Cellos hield er een gigantisch hoog tempo op na tijdens het optreden en het haar van de strijkstokken kwam dan ook logischerwijze los door de intensiteit van het spel. Aan showelementen geen gebrek verder. Zo zagen we Luka Sulic met zijn cello draaien op “Smooth criminal” van Michael Jackson. Dusan Kranjc kwam het podium op om vanaf dan het duo te begeleiden op drums. Die extra drums maakten de sound ook steviger waardoor het publiek rechtveerde en naar het podium rende om op de eerste rij hun grootste en bekendste cover op Youtube: Thunderstruck live mee te maken.  Het concert bouwde dus erg slim op, hield er een strakke spanningsboog op na en de klank zat erg goed.

Het minste wat je kon zeggen is dat hun finale er eentje was om “u” tegen te zeggen: “They Don‘t Care About Us” van Michael Jackson werd in geen tijd opgevolgd door “Smells Like Teen Spirit” van Nirvana, “You Shook Me All Night” en “Highway to Hell” van AC/DC en “(I Can‘t Get No) Satisfaction” van The Rolling Stones. Tijdens dat laatste nummer werd het publiek in beeld genomen door de camera en werden de live beelden getoond op de ledschermen wat het publieksenthousiasme nog versterkte. Het publiek keelde de songs van begin tot einde mee, klapte in de handen,… Kortom: de extase was compleet.

Tijdens de toegiften die aanvankelijk op hetzelfde stevige elan verder gingen, drinkt Luka Sulic een pint ad fundum leeg. Stjepan Hauser die de rol van clown voor zijn rekening nam, past. Wat plagerig zal hij wat later beweren dat op zijn minst een van hen “in tune” moet spelen want volgens hem gaat Luka daar niet meer toe in staat zijn nu hij dronken is. Die antwoordt door een boertje te laten. “Wake me up” van Avicii maakt het feest compleet. Afsluiten doen de twee in stijl én hoe! Met een klein gehouden, intimistische en erg doorleefde versie van “Air on the G String” van Bach waar Dana Winner haar mosterd ging halen voor “Hopeloos en verloren” overigens.

Conclusie: zelden zijn we zo uit onze sokken geblazen door twee cellisten. Wat een avond!

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. Oblivion (Astor Piazzolla cover)
2. Gabriel’s Oboe (Ennio Morricone cover)
3. Where the Streets Have No Name (U2 cover)
4. Viva la Vida (Coldplay cover)
5. Shape of My Heart (Sting cover)
6. Resistance (Muse cover)
7. With or Without You/Con Te Partiro (U2 cover)
8. Human Nature (Michael Jackson cover)
9. Smooth Criminal (Michael Jackson cover)
10. Thunderstruck (AC/DC cover)
11. Drum Solo
12. Mombasa
13. They Don‘t Care About Us (Michael Jackson cover)
14. Smells Like Teen Spirit (Nirvana cover)
15. You Shook Me All Night (AC/DC cover)
16. Highway to Hell (AC/DC cover)
17. (I Can‘t Get No) Satisfaction (The Rolling Stones cover)

Bis:

1. The Trooper (Iron Maiden cover) met Ouverture William Tell van Gioachino Rossini 
2. Whole Lotta Love (Led Zeppelin cover)
3. Wake Me Up (Avicii cover)
4. Air on the G String (Bach cover)