Recensie Julia Holter

Julia Holter, die uit een sprookjesachtig bos lijkt te komen, daagde het kleine publiek in de Botanique uit om mee te gaan in haar wereld van klanken en geluiden. Soms kritisch maar vaak goedkeurend knikkend liet het publiek zich meevoeren. Na Julianna Barwick haar ingetogen optreden was Holter bij momenten bombastisch en licht hysterisch. Hier en daar een Björk uithaal, maar telkens op tijd door altviolist Dina Maccabee, contrabassist Devin Hoff en percussionist Corey Fogel in het gareel gehouden.

Julia Holter is afkomstig uit Los Angeles en studeerde compositie aan de Alexander Hamilton High School Academy of Music. Met het laatste album ‘Have You in My Wildersness’ heeft ze inmiddels vier albums op haar naam staan. Op elk album tast ze de grenzen van de popmuziek af, om ergens terecht te komen waar het grootste deel van de muziekluisteraars haar niet kan vinden. Met als resultaat dat ze een kleine maar fanatieke achterban heeft gevormd. In de Botanique hadden ze zich verzameld, helemaal achterin de Orangerie. 

De groen-blauwe visuals op de gordijnen achter het podium gaven de illusie dat het concert zich afspeelde in een bos. Waar herten soms verrast opkijken met nog een pluk gras in hun bek en waar het zonlicht eindeloos met de blaadjes speelt. Holter haar stem was zuiver zoet en had een hypnotiserende werking. Haar spel met ritmes en meerstemmigheid gaven het geheel een avant-garde sfeer die soms moeilijk te volgen bleek. Toch was haar setlist perfect uitgebalanceerd. Met hoogtepunten Silhouette en Everytime Boots die zorgden voor luchtigheid en brachten een gelukzalig gevoel teweeg. 

Toch blijft ze een beetje de gekkie uit de klas - “Life is happy and sad, sometimes I’m happy, sometimes I’m sad. Now I’m happy. But I’m not sure if I can remember the chords” - waarna ze Don’t Make Me Over van Dionne Warwick inzette. Een cadeautje voor het harde werken. Maccabee, Hoff, Fogel en Holter waren anderhalf uur lang experimenteel, jazzy, kerkelijk en vooral intelligent muziek aan het maken. Ze mengden spoken word met melodische meerstemmigheid en a-ritmische beats met onverwachte eindes. Ze waren verrassend en vooruitstrevend en gaven daarmee hun kleine publiek waar voor hun geld. 

< Zaïde Bil > 

De setlist:

1. City Appearing
2. Silhouette
3. Lucette Stranded On The Island
4. In The Green Wild / Feel You
5. Horns Surrounding Me
6. How Long
7. Everytime Boots
8. So Lillies
9. Sea Calls Me Home
10. Vasquez 

Bis:

1. Betsy On The Roof
2. Don‘t Make Me Over