Recensie Babbelzieke Adele in het Sportpaleis

Een babbelzieke Adele stond voor het eerst in haar carrière in Antwerpen in het Sportpaleis na eerdere passages in 2008 in de AB en 2011 in het Koninklijk Circus. Opvallend weinig mensen waren er jaren geleden bij in Brussel toen ze een rondvraag deed. Vocaal en muzikaal viel er weinig af te dingen op dit concert. De klank zat na “Water under the bridge” – die tot dan toe erg hol en veraf klonk in de zaal - erg goed al waren de luidsprekers duidelijk gericht naar de tribunes links en rechts van het Sportpaleis en in mindere mate naar de frontale zijde. Adele toonde zich meermaals een gewone vrouw met gevoelens. Zo droeg ze het concert op aan de slachtoffers van de schietpartij in een homoclub in Orlando waarbij ze even een traan liet en had ze een kort Facetimegesprek met Tina: “Good luck with your exams. Don’t cry!” Adele bracht haar standaardset van 17 songs mee naar Antwerpen. Dát naast het feit dat ze wel erg veel tijd won door lang te praten tussen enkele songs door, waren de enige kanttekeningen die we konden maken van dit verder erg verzorgd optreden.

“Shitfaced”

Want toegegeven, 17 songs: gek veel is dat niet voor een concert dat uiteindelijk op een uur en drie kwartier afklokte. Mocht Adele het concert gebalder gehouden hebben en minder getaterd, ze had met gemak de show kunnen herleiden tot anderhalf uur. Zeker, bij momenten was de Britse opnieuw erg hilarisch. Wanneer ze zich realiseerde dat een groot deel van haar publiek op maandag moest gaan werken. “I’m sober as a fucking tea cup. Are you drunk? I know you have to work tomorrow. Let’s get shitfaced. I take full responsibility.” aldus de guitige zangeres. Of er effectief op maandag werknemers dit als excuus gaan gebruiken voor hun baas, is maar de vraag.

Meest verkochte album in 2015 wereldwijd

Het succes van Adele is relatief jong omdat het eigenlijk nog maar 5 jaar oud is. De piek van haar carrière is nog recenter en dateert van eind vorig jaar. Sinds 2011 haalde ze meerdere keren platina en goud voor haar singles: “Hello” was goed voor 3 keer platina, stond in meer dan 30 landen op 1 waaronder de USA, Duitsland, Frankrijk, Italië, Australië en de UK en werd op Youtube meer dan 1,5 miljard keer bekeken. Het nummer werd 12,3 miljoen keer verkocht vorig jaar. “Rolling in the deep” ontving 2 keer platina en vervolgens waren “Skyfall”, “Set fire to the rain” en “Someone like you” goed voor 1 keer platina. 3 Albums heeft Adele uit. Debuut “19” uit 2008 haalde totnogtoe geen hoge scores. Opvolger “21” in 2011 deed dat wel en was goed voor 5 keer platina totnogtoe. Maar “25” brak eind vorig jaar alle records. 8 Keer platina in Vlaanderen, enkel K3 doet het even goed. Om goud te halen in Vlaanderen moet een artiest 10 000 stuks verkopen, voor platina zijn dat er 20 000. Wereldwijd was “25” het meest verkochte album vorig jaar.

Het succes van Adele: kwaliteit in plaats van kwantiteit

Volgens de meest recente cijfers van de International Federation of the Phonographic Industry (Ifpi) ging het album “25” vorig jaar 17,4 miljoen keer over de toonbank wereldwijd. Op nummer twee staat Ed Sheeran met zijn album “X” dat 3,5 miljoen keer verkocht werd. Meteen valt duidelijk op hoe groot de kloof is tussen de fenomenale verkoopcijfers van Adele (5 keer meer verkocht dan de nummer twee!) en al de rest in de industrie. Het succes van Adele toont ook verschillende zaken aan. Eén: dat de consument kwaliteit altijd weet te waarderen en er plek is voor tijdloze nummers. Twee: dat het beter is om enkele jaren consumenten op hun honger te laten zitten en dan plots met iets erg strafs af te komen in plaats van te veel uit te brengen op te korte tijd (waar veel artiesten zich aan bezondigen overigens). Adele kiest dus voor kwaliteit en niet voor kwantiteit. Dát is de les die de muziek- en concertindustrie uit het succes van Adele kan leren.

Sportpaleis 3 keer uitverkocht

Dat de drie concerten in het Antwerps Sportpaleis waar ze haar Europese indoor tour mee afsluit in geen tijd uitverkocht geraakten, hoeft dan ook niet te verbazen.  Met drie keer 17 500 man is het Sportpaleis met een zittend middenplein tot de nok gevuld. Adele heeft 20 trucks mee op tour. Opvallend koos de productie om de mengtafel, de mix voor geluid, licht en video, aan de rechter- en linkerzijkant van het middenplein te installeren en dus niet centraal en meer achteraan. Dat heeft te maken met het B-podium, maar ook met de keuze voor een zittend middenplein én de zichtlijnen van de toeschouwers garanderen. Het laatste concert dat we ons herinneren waar de mengtafels ook op een andere plek stonden, was bij U2. Daar koos de productie toen om links vanboven op het balkon alles aan te sturen.

Urine

Op woensdag 15 juni 2016 geeft Adele haar allerlaatste optreden van haar tour op Europees vasteland in het Sportpaleis. 10 Dagen later is ze headliner op Glastonbury waarna haar Noord-Amerikaanse tour meteen aansluit.  In het Sportpaleis zei ze daarover dat ze erg veel podiumangst daarvoor heeft en liet uitschijnen dat dit misschien wel haar laatste concert ooit in België was indien ze straks aan podiumangst sterft. Nu moet je weten dat Glastonbury al uitverkocht was nog voor er een naam bekend gemaakt was op de affiche, het dus lang niet zeker is of de toeschouwers Adele wel kunnen smaken als headliner, en de Britten een wel zeer speciale reputatie hebben. Indien ze een optreden barslecht vinden, gooien ze gewoon met urine. Die vrees – die uiteindelijk onterecht bleek - was er overigens ook bij Kanye West vorig jaar. Ontnuchterend was het wellicht voor Adele om vast te stellen dat niemand in het Sportpaleis naar Glastonbury trekt.

Stipt

Klokslag half negen begon Adele aan haar optreden in het Sportpaleis. Een wit doek hing voor het podium met een zwart wit video die stilstond. Een close up van Adeles gesloten ogen. Die gingen open en toe telkens we haar zeer fragmentarisch “Hello” hoorden zingen. Uiteindelijk verschijnt de zangeres verrassend op het B podium, moederziel alleen. Het beeld:  dat van een groot artiest op een vierkant podium waar ze erg klein, ja zelfs wat nietig op leek. “Hello” werd in geen tijd stevig meegezongen door het publiek al moet gezegd dat we vooral vrouwenstemmen hoorden en niet in het minst die van ons prachtig milk chocolate linker buurmeisje. Klemtonen op de “k” legt Adele vervolgens in “So thick” tijdens “Hometown glory” waarbij ze ook visuals van Antwerpen perfect getimed, net voorbij de helft van het nummer integreert. Uiteraard floepen alle smartphones aan om dat beeld te vereeuwigen. De sterkte van het optreden is dan al onmiskenbaar het feit dat Adele er in slaagt om toch een intimistische sfeer te bewaren in een arena. Tijdens een minder gekend “One and only” gaat het witte projectiedoek voor het podium naar boven en zien we de twintigkoppige band.

“Kijk waar ik nu sta.”

Als we goed geteld hebben zagen we 3 backings, 1 drummer, 1 percussionist, 3 gitaristen, 8 strijkers, 1 pianist, en 4 koperblazers op het podium aan het werk. Tijdens haar akoestische set met twee gitaristen - overigens een hoogtepunt in de show - zei Adele dat ze in het begin van haar carrière met twee muzikanten tourde omdat ze zich simpelweg niet meer dan dat kon permitteren. “I moved up in the world. And look what I’m doing now. Tadada.” zei ze heerlijk theatraal verwijzend naar de productie die ze bij had en zelf niet kon geloven dat ze drie keer na elkaar in het Sportpaleis ging optreden. “If you like to dance this is your chance” riep ze het publiek nog op wetende dat nummer vier en vijf in haar setlist (“Rumour has it” dat op een percussieve beat drijft en “Water under the bridge” nvdr.) de meest dansbare nummers van de avond zijn. Uiteindelijk klapte het publiek wel mee, maar echt dansen zat er niet in. Daarvoor bleven de toeschouwers liever in hun stoeltje plakken.

Niet zelden wisten ze zich overigens geen blijf met wat ze nu precies wilden doen. Sommige nummers – vooral de akoestische zoals “Send my love” – leenden zich absoluut niet voor een potje meeklappen. Andere ballads werden wat verstoord door de Japanner die weer massaal in de Belg kwam bovendrijven om elke minuut vast te leggen op foto of video. De geluiden van kliks, het fel witte licht van flashes van de smartphones,… verstoorden niet zelden het concertgevoel. Maar het publiek was ook hilarisch, toen Adele voor “Water under the bridge” een vrouw op het podium haalde bijvoorbeeld en manlief een foto met de smartphone mocht maken maar instructies nodig had van haar. Het Sportpaleis schoot collectief in een lachbui om die arme man en zag meteen het omgekeerde bevestigd: dat vrouwen en techniek wel degelijk samengaan, en mannen en techniek soms gewoon niet.

“Raising Sand”

Adele gaf in het Sportpaleis mee dat ze fan is van Alison Krauss en Robert Plant. Vooral het album “Raising sand” uit 2007 vindt ze geweldig. “I stalk every musical move she makes” bevestigde ze overigens nog toen ze stilstond bij wat Krauss voor haar betekende. Het bracht haar bij “Don’t you remember”, begeleid door contrabas en gitaar en de visuals van een leeg huis en golven van de zee. Met stip een van de sterkste akoestische performances die we dit jaar gehoord hebben in het Sportpaleis.  Ook “Send My Love (to Your New Lover)” en de Bob Dylancover “Make You Feel My Love” kregen een piekfijn arrangement mee. Dat laatste nummer met piano en pedal steel terwijl het publiek de kuip mocht verlichten met hun smartphones.

Selfies

Terug op het B podium werd Adele omringd door vier transparante doeken waar de live beelden op geprojecteerd werden wat erg stijlvol overkwam. “Chasing pavements” werd er zo waar een sing-along nummer. Daar ook nam ze erg veel tijd voor de fans die rond het podium stonden. Ze boog voorover, zette traag een pas opzij en legde zo het ganse vierkant podium af zodat iedereen zijn foto kon maken. Ondertussen vulde de artieste dat door te praten over waar ze haar tour gestart is, en welke steden er allemaal nadien volgden. 49 shows van 105 zal ze afgewerkt hebben waardoor ze zich nu trots een “touring artist” kan noemen. Alleen duurde dat fanmoment tergend lang dat de vrouwelijke fan voor ons terecht het “afronden”-gebaar (met twee handen een bol vormen) maakte. Adele haalt gewoon de vaart te vaak uit haar eigen show waardoor de spanningsboog erg verslapt.

Adele laat zich kisten

Soms heb je niet veel meer nodig dan een enkele piano en een geweldige stem. Dat bewees Adele in het Sportpaleis met een fenomenaal sterke versie van “Someone like you” die ze even aan het publiek gaf om het prachtig te zingen. Ook eerste toegift “All I ask” was erg straf. Het was trouwens de enige song van de avond waar we Adele op een onbewaakt moment, zelfs geen super moeilijke passage in het nummer, even onder de toon hoorden zingen. De enige vocale kanttekening dus in het verder feilloze parcours dat ze reed. Na “Set fire to the rain” waarbij Adele omgeven werd door echt water dat als regendruppels gelijktijdig naar beneden druppelde op het vierkante podium en dat ook simultaan stopte op het einde zodat de regen als een sliert eindigde wat een erg knap beeld opleverde overigens, werd Adele in een materiaalkist gestoken en terug naar het hoofdpodium gereden. Het is een techniek die vaker gehanteerd wordt om een artiest in de venue te vervoeren, praktisch is het wel maar comfortabel voor de zangeres allerminst.

Afsluiten deed ze op het hoofdpodium met “When we were young” dat opnieuw een veel te lange introductie meekreeg. Het kwam erop neer dat Adele een schrijfsessie in LA had, en het nummer daar ontstaan is. Het nummer somt alles op. Pas toen vond ze de tijd rijp om terug  te komen en was ze er klaar voor om nieuw materiaal met de wereld te delen.  Het groeinummer dat start met piano en beatring en geleidelijk aan opentrekt met gitaren en troms en een stevige vocale uithaal kent, laat ze in het Sportpaleis meezwaaien door het publiek. Afsluiter “Rolling in the deep” krijgt dan weer confetti mee en wit zaallicht. Ook de afsluiter van de avond kent een arrangement om “u” tegen te zeggen. De backings starten meerstemmig waarna geleidelijk aan de troms het ritme aangeven en het publiek meeklapt. Puik optreden dus van Adele al hadden we haar liever wat meer horen zingen dan zo veel te tateren.

Waarom we geen concertfoto’s publiceren van Adele op Concertnews.be

Tijdens haar Europese tour laat Adele geen persfotografen toe. Ze koos voor een eigen tourfotograaf die de pers betalend voorziet van beeldmateriaal. Concertnews.be heeft besloten om hier geen gebruik van te maken omwille van de vrije nieuwsgaring enerzijds en als statement ook. In dergelijke gevallen (ballet, opera, musical, theater, enz.) is het steeds zo dat de productie gratis rechtenvrije beelden aanlevert. Mocht Concertnews.be dit keer beelden aankopen, zou dat een precedent kunnen scheppen. Wij hopen op uw begrip.

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. Hello – B podium vervolgens A podium
2. Hometown Glory
3. One and Only
4. Rumour Has It
5. Water Under the Bridge
6. Skyfall
7. Million Years Ago - akoestisch
8. Don‘t You Remember - akoestisch
9. Send My Love (to Your New Lover) - akoestisch
10. Make You Feel My Love (cover Bob Dylan) - akoestisch
11. Sweetest Devotion
12. Chasing Pavements – B podium
13. Someone Like You – B podium
14. Set Fire to the Rain – B podium

Bis:

1. All I Ask
2. When We Were Young
3. Rolling in the Deep