Recensie Adele met diarree in Sportpaleis

“Ik mag het nu zeggen omdat het de laatste show is. Maar ik heb maandagavond diarree gehad. En sindsdien heb ik niet meer durven kakken. Ik hoop dat het me gaat lukken tussen nu en Glastonbury (op 25 juni 2016 nvdr.) want de toiletten, ook backstage daar zijn gewoon afschuwelijk. Het komt erop neer dat er een gat is in de grond en je het daarmee moet doen.” Het is een hilarische Adele, die scherper staat dan afgelopen zondag en zo afscheid neemt van het Sportpaleis, van ons land en haar Europese tour afsluit. Zelf vindt ze het “A bloody miracle. I swear to God.” dat ze de 49 shows uit die tour heeft kunnen afwerken.

Zo kreeg ze de afgelopen vier maanden te kampen met een luchtwegeninfectie en ook in Parijs had ze last van een verkoudheid. Die was in Antwerpen nog niet helemaal verdwenen. Zeker bij de start van haar laatste optreden op Europees vasteland klonk Adele nog wat heser dan gewoon en ook daar ging ze eens heel even onder de toon. Wie er zondag bij was, hoorde Adele “All I ask” nog als eerste toegift zingen. Maandag werd dat nummer geschrapt zodat het publiek een aantal minuten naar het EK kon kijken hoe de Rode Duivels vakkundig in de pan werden gehakt door een veel sterker en tactisch Italië. Maar ook tijdens haar laatste show schrapte ze het nummer. Niet toevallig koos ze om “All I ask” te schrappen. We stipten immers het nummer aan als niet helemaal loepzuiver tijdens haar eerste optreden. Als muziekjournalist kan je enkel maar vaststellen dat een artiest net dat nummer schrapt. Eerlijk? Wij geloven niet in toeval.

Wat haar grappige quote over Glastonbury betreft, kunnen we u trouwens geruststellen: backstage en op de hospitality camping zijn er wel degelijk toiletwagens en douchewagens met lopend water. Maar de gewone festivalganger moet het daar inderdaad met heel wat minder – en dat is een understatement – stellen.

Iets voor half negen rolt een zwarte kist het middenplein op, security opent een deel van de barriers, zodat de kist onder het B podium kan rollen. Enkele minuten later horen we het geluid van in- en uitademen, gaan de ogen van Adele op de visuals open en terug toe en horen we “Hello” waarna ze uit het B podium tevoorschijn komt en van daar van “the other side” de 17500 fans in het Sportpaleis begroet. Adele wordt dus vervoerd in een kist om haar in de zaal te brengen, maar ook na “Set fire to the rain” om ze terug backstage te brengen zodat ze op het hoofdpodium haar toegiften kan doen.

Zoals we maandag al schreven, is dat een gebruik dat steeds vaker voorkomt tijdens concerten om artiesten op een vlotte manier te vervoeren in een zaal. Een medewerker van Adeles crew bevestigde ons na de show dat de wereldartiest inderdaad op die manier verplaatst wordt maar verzekerde ons dat het comfortabeler is voor de zangeres dan het er uit ziet. Zo wist hij ons te zeggen dat er camera’s in de kist verwerkt zijn en Adele zelf over een tablet beschikt in die kist zodat ze zelf kan zien wat er rond haar gebeurt wanneer ze verplaatst wordt.

In vergelijking met haar optreden zondag stond Adele een stuk scherper op het podium van het Sportpaleis. Ze gaf toe dat ze er erg veel zin in had “I’m so excited to give you a great show” en praatte opnieuw honderduit. Maar ze wijdde niet nodeloos uit tijdens haar bindteksten. Min of meer – op die diarreequote na – hadden ze dezelfde inhoud, maar Adele slaagde erin om het gebalder te brengen. Ook het fanmoment aan het B podium na “Someone like you” waarbij ze het ganse vierkant afging om zich te laten fotograferen terwijl ze een praatje maakte met de fans “Where do you come from?”, “Thank you for coming to my show you well mannered young man” en vervolgens alle stops van haar Europese tour opsomde, ging een stuk vlotter. Kortom: de spanningsboog van haar laatste optreden in ons land was beter dan het eerste.

Tijdens “Hello”, “Someone like you” en “When we were young” richtte ze haar micro naar het publiek dat de song voor een stuk voor zijn rekening mocht nemen. Het publiek was overigens een stuk enthousiaster op woensdag dan op zondag. Zondag was dat bedaarder, reageerde het niet zo vlot, maar zong het wel erg prachtig. Woensdag hing er eerder een vrijdag- of zaterdagavond gevoel in het Sportpaleis. Ook Adele had dat overigens door: “It’s unlikely for a Wednesday evening!” De Britse hield de vaart erin en reeg “Hello” in een beweging aan “Hometown glory” met visuals van de Antwerpse kathedraal en de haven en een prachtig meerstemmig “One and only” waarbij de backings hun duit in het zakje mochten doen. Adele haalde ook moeiteloos haar hoge noot op “until the end”. Ook afsluiter “Rolling in the deep” toonde aan hoe prachtig Adeles stem blendde met die van haar backings. Knappe arrangementen kortom.

Erg aandoenlijk was het moment toen de zangeres twee tienermeisjes het podium opriep. De ene was zeventien, de andere negentien. De twee waren zo van hun melk dat ze bijna vergaten om het moment vast te leggen op een smartphone en ze slaagden er in die omstandigheden maar niet in om tot een conversatie te komen in het Engels met de wereldartieste. Zo onder de indruk waren ze. Wat we wel weten, is dat de twee uit Hasselt kwamen en het publiek het allemaal wel erg vertederend vond hoe die tieners zo naturel met hun mond vol tanden op het podium stonden.

Voor de acht strijkers op het podium, waaronder twee cellisten, was “Skyfall” spek voor hun bek. Het Jamesbondnummer drijft gewoon op de klank van de violen en de cello’s. Adele wist te zeggen dat ze hoogzwanger was toen de première van de Bondfilm er was en geen zin had om op de rode loper te bevallen, laat staan zo opgezwollen in de media te komen. Vroeger trad ze veel kleiner op met een beperkt aantal muzikanten en crew members, zei ze tijdens haar akoestische set. Ook nu bleek niemand in het Sportpaleis de zangeres tijdens haar eerdere passages in Brussel aan het werk gezien te hebben. Verwijzend naar de productie die ze nu op sleeptouw heeft, goed voor 20 gevulde trucks, gaf ze aan “It doesn’t suit my personality.”, weliswaar was ze trots maar ze geneerde zich ook wat tegelijkertijd. Het is die Britse nuchterheid, dat gewoon doen van deze wereldster, wat haar erg uniek en herkenbaar maakt. Waarom zo veel mensen – naast haar uitstekende nummers en vocale kwaliteiten overigens – zo veel van haar houden ook. Wie anders dan haar introduceert “Send my love” als een fuck off-nummer “A song about people you wish they weren’t in your life”?

Muzikale hoogtepunten waren ontegensprekelijk opnieuw “Don’t you remember” uit “21”, waarbij ze een moeilijke bridge met ogenschijnlijk gemak neemt en opnieuw verwijst naar Alison Krauss waar ze fan van is. Even nam ze dus haar eigen Krauss-momentje en liet ze bluegrass in de set sluipen, wat haar erg goed afging. Ook “Chasing pavements” hoort met stip tot onze favorieten  dat ze op het B podium bracht. Nog een vernieuwing in vergelijking met zondag was de ventilator die vooraan het hoofdpodium stond en met haar haren speelde. Adele voelde zich even Beyonce, en knipoogde daar even naar door een pose aan te nemen. Dat het ding zijn werk deed, was duidelijk te zien: Adele zweette minder dan tijdens haar eerste show in ons land hoewel ze een fan die op het einde “I love your dress” toeriep, beantwoordde met “It’s sweaty.”

Adele leverde dus rekening gehouden met de moeilijke omstandigheden – helemaal hersteld van die verkoudheid uit Parijs leek ze niet – een erg sterk laatste optreden van haar Europese tour af. De twintig trucks moesten de ochtend nadien al meteen het vliegtuig op vanop Schiphol richting Amerika waar het tweede deel van haar tour over enkele weken start. De rest van de crew heeft na vier maanden een verdiende break van twee weken hoewel sommigen nog paraat moeten staan voor Glastonbury. Tijdens het gesprek achteraf met een crewlid voelde je wel dat een aantal mensen van de productie liever vanop Antwerpen naar Amerika hadden gevlogen dan nog een aantal uur ’s nachts naar Amsterdam bollen. Het toont ook aan dat Antwerpen nog lang geen wereldstad is, ook al denken we misschien anders.

Tot slot nog dit: de Belgische promotoren hebben dit jaar erg hun best gedaan om op vijftien juni – de verjaardag van ondergetekende – alles uit de kast te halen. Queen en Adam Lambert stonden in Paleis 12 en Adele deed haar ding in het Sportpaleis. Dat maakte het knap lastig om een keuze te maken. Een suggestie: laten we er nu een traditie van maken dat vijftien juni dé concertdag van het jaar mag worden in ons land met alleen maar de crème de la crème in schouwburgen en arena’s?

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. Hello – B podium vervolgens A podium
2. Hometown Glory
3. One and Only
4. Rumour Has It
5. Water Under the Bridge
6. Skyfall
7. Million Years Ago - akoestisch
8. Don‘t You Remember - akoestisch
9. Send My Love (to Your New Lover) - akoestisch
10. Make You Feel My Love (cover Bob Dylan) - akoestisch
11. Sweetest Devotion
12. Chasing Pavements – B podium
13. Someone Like You – B podium
14. Set Fire to the Rain – B podium 

Bis:

1. When We Were Young
2. Rolling in the Deep