Recensie Palmbomen II

Op het eerste gezicht doet Kai Hugo, oftewel Palmbomen II, aan als een iets minder slonzige versie van Kees van Hondt. Dan wel zonder hoed met koeienprint en duidelijk gesofisticeerder, maar inclusief opblaasmateriaal. Palmbomen en Jupiler eenhoorns dansten vrolijk boven het publiek uit, in een stevige straal van wit, rood, paars en blauw licht. Huppelmuziek voor vlak na middernacht.

Kai Hugo (1988) is een Amsterdamse muziekproducent en bracht zijn eerste EP Moon Children uit in 2010. Begonnen met enkel Palmbomen, maakte hij er een zijproject van door het Palmbomen II te noemen: “Bedoeld als een soort grap, maar ook weer niet. Ik wilde namelijk muziek maken voor mijn dj-sets”. Zijn laatste album Palmbomen II kwam uit in 2015 en werd in elkaar getimmerd op het zolderkamertje van zijn moeder in Breda. Hij vulde zijn dagen met het bekijken van de X-files, om ’s nachts een nummer te hebben bereid. Geheel toepasselijk kreeg de selectie van 14 nummers op de plaat elk de naam van een X-File personage. De plaat werd door Pitchfork bekroond met een 7.3. 

De naam Palmbomen koos hij voornamelijk omdat er in Nederland alles behalve palmbomen staan. Inmiddels heeft hij zijn onderkomen in Los Angeles gevonden, waar hij wel dagelijks naar de wuivende palmbomen kan kijken. De naam lijkt niet volledig achterhaald, want de ritmes bevatten elk een soort traagheid die perfect geschikt is om op te wuiven, als palmboom zijnde. Op stage five werd dat dan ook dankbaar gedaan. 

De muziek van Hugo kan omschreven worden als een poppy versie van psychedelische disco. Bliepjes en blopjes volgen elkaar traag op en worden aangevuld door trage ritmes. Het werd gesmaakt door het publiek, al bleef het hangen op een bepaald niveau. Mary Louise Lefante en 24x33 zorgden voor een paar hoogtepuntjes, maar meer dan dat werd het ook niet. De beats werden nooit donker, de klanken waren weinig uitdagend en de pacman-soundjes waren op den duur nóg niet op. Enkel de hyperactieve lichtshow maakte het geheel blijvend spectaculair. 

Palmbomen II werd vooral ingezet als een voorbereiding voor een lange nacht, maar het zou Best Kept Secret niet zijn als dat er niet op volgde. Met Slow Magic nog in het vooruitzicht kon Palmbomen II enkel dienen als kletsmoment en zijn speeltijd gebruiken om nog wat nieuwe bliepjes uit te proberen. 

< Zaide Bil >