Recensie Matamore

Met Matamore programmeert Zomer van Antwerpen opnieuw Cirque Trotolla. In 2005 stond het gezelschap met “Les tours d’une toupie” ook op het festival. Deze keer sloeg het de handen in elkaar met Petit Théâtre Baraque. Het levert een voorstelling op waar alle toeschouwers als het ware in een put naar kijken. Matamore is melancholisch, grappig en kritisch tegelijkertijd. Zo heeft een artiest het over de uitgebreide mogelijkheden van mechanisatie: dat het menselijk karkas veel beperkter is. Een act met een pop die aan een barre hangt en verschillende halsbrekende toeren uithaalt in combinatie met de poëzie die hij toont, zorgt ervoor dat je de pop als zesde man ziet onder het vijfkoppige team. Ergens heeft de acrobaat dus een punt, al gaat er niets boven het menselijke en de spanning of de menselijke limieten tijdens een voorstelling overstegen worden dan wel beperkend werken.

Perfide en ridicuul. Daarvoor waarschuwt de voorstelling in het begin. Een stelling die deels opgaat waarbij de verschillende personages komisch en tragisch tegelijkertijd voor de dag komen. Zoals de matador en stier in één tegelijkertijd die bij zijn stelling blijft: “het is privé hier”. Openen doen ze met een spelletje Russische roulette. Ook verder in de voorstelling wordt uitvergroot geweld niet geschuwd. Geweld dat wat doet denken aan de eeuwige jacht tussen Elmer Fudd en Bugs Bunny. In een hilarische act tussen twee rivaliserende clowns bijvoorbeeld zien we dat ze elkaar de loef proberen af te steken via een (mislukte) list. Een van hen stelt dat er geen suspens in deze voorstelling te zien is, en iedereen in het publiek daarop zit te wachten. Dat is niet helemaal het geval. Wat wel zo is, is dat Cirque Trotolla en Petit Théâtre Baraque volop hun tijd nemen om een act op te bouwen. De spanningsboog staat daardoor niet altijd even strak en eigenlijk mochten de acts elkaar wat sneller opvolgen. Maar dat is moeilijk omdat de voorstelling die een mengeling van theater en circus is, tussen echte mensen en poppen, namelijk ook een retro/nostalgisch gevoel wil opwekken.

Een menselijke toren van drie hoog waarbij de bovenste artieste op het hoofd staat van de tweede, de vrouw die aan de lamp blijft hangen, plots naar beneden valt  en nog net op tijd opgevangen wordt,… het zijn een aantal indrukwekkende momenten van het circus bij de start. Reacties van kinderen blijven niet uit en zijn een zeer goede graadmeter om circus te beoordelen. “Amai!” zo drukt er eentje zijn bewondering uit.  De waarheid komt uit een kindermond.

De kracht van een bebaarde mannelijk artiest met massief lichaam valt op wanneer hij met zijn hand de vrouw bij haar hoofd oppakt en zo uit de kuil haalt. Een jongleeract met één pistool, gevolgd door twee exemplaren, adembenemende hand op hand- en luchtacrobatie maar vooral ook een geweldige act om bloemen te temmen, behoren met stip tot de sterkste momenten van de show. Die krijgt vooral voor de eerste rijen een extra dimensie omdat Nigloo, Titoune, Bonaventure, Branlontin en Mads hen niet zelden betrekt, waarbij ze hun evenwicht lijken te verliezen en dreigen op de schoot te vallen van een toeschouwer bijvoorbeeld. De terugdeinzende reacties van die toeschouwers zijn om in te kaderen. Idem wanneer bloemen met een zweep van hun stengel gedaan worden door de zware middelen boven te halen: een zweep. Of wanneer een droompersonage onder handen genomen wordt: een muisachtig figuur met krantenpapieren armen, handen en een spitse neus wiens handen, armen en uiteindelijk ook de neus er deels aan moeten geloven. Dan zit het publiek op het puntje van zijn bankje in de tent.

< Bert Hertogs >

Matamore speelt nog t.e.m. 10 augustus 2016 op dinsdag, woensdag, vrijdag en zaterdag telkens om 21u bij Zomer van Antwerpen. Er zijn nog tickets verkrijgbaar voor verschillende speeldata.

Gezien het startuur, thematiek en eerder trage opbouw is deze Matamore geschikt voor kinderen vanaf 10 jaar.