Recensie Milk Inc

Milk Inc. bestaat 20 jaar en 16 jaar met frontvrouw Linda Mertens om precies te zijn. Reden voor een feestje op Lokerse Feesten, was dat voor Regi, Linda, toetsenist Peter Schreurs, drummer Michael Schack en founding father Filip Vandueren. Het is een lange tijd stil geweest rond deze Belgische dance act. Dat komt omdat Regi en co eind 2014 op de pauzeknop duwden. Linda kon op die manier genieten van de geboorte en de eerste levensmaanden van haar allereerste kindje dat ze eind 2014 op de wereld zette.  Iets minder dan twee jaar later staat ze strakker dan ooit, met een kort zwart leren broekje op het podium van de Grote Kaai. De groep mocht dan wel het hoofdpodium openen op zaterdag, toch stonden ze er met een show die eerder deed denken alsof ze de headliner van de avond waren met vuurwerk, vlammen, confetti en de zon die perfect op tijd onder ging bij ‘Blackout’.

Meteen zet Milk Inc. de Grote Kaai al op temperatuur tijdens opener ‘Fire’. Vooraan gaan de vlammenwerpers al meteen aan. De band start sterk. Michael Schack is zijn energieke zelf op drums bij ‘Miracle’. Tijdens ‘Imagination’ gaan de handen van het publiek de lucht in en horen we de eerste ‘hehey hoo’s’ al. Maar daarna is het behoorlijk wennen. De medleys of mash ups werken niet allemaal even goed. Bij ‘Storm’ dat de intro van Madonna’s ‘Papa don’t preach’ meekrijgt, zien we zo waar even vuurwerk van het podium de lucht ingestuurd worden.

‘Last night a dj saved my life’ werkt aanvankelijk niet. Tot Regi het lumineuze idee heeft om rond kwart na acht alvast “de vroegste sit down in de geschiedenis” te organiseren. Je moet het de man nageven dat ie perfect aanvoelt wat een song en het publiek nodig heeft om de zaak op te zwepen. Tijdens een medley waar we in een mix Fragma’s ‘I need a miracle’, ‘One’ van Swedish House Mafia, ‘Kernkraft 400’ van Zombie Nation en Calvin Harris’ ‘Summer’ horen, komt de Limburger plots af met een vlammenwerper op het podium. Alweer een showeffect dat we kunnen aanvinken.  Nog opvallend: Linda maakt gebruikt van de catwalk die iets dieper in de frontstage gaat. Ook dat is opmerkelijk want weinig headliners staan dat tegenwoordig nog toe aan acts die vroeger dan hen spelen.

‘I don’t care’ moet Linda gedacht hebben. Het nummer zingt ze met haar backing vocal, en krijgt vervolgens een streep ‘Music’ van John Miles mee. Vanaf dan lijkt het publiek pas echt los te komen. Of dat te maken heeft met de zon die ondertussen onder is gegaan, is echter twijfelachtig. Milk Inc. had gewoon tijd nodig om op dreef te komen in Lokeren en oogde aanvankelijk wat te veel laid back naar hun gewone doen. ‘Blackout’ en afsluiter ‘Walk on water’ dat als een ballad begon, halfweg opentrok met zijn crescendo en versnelling en voorzien werd van confetti, vroegen om meer en het publiek riep de danceformatie dan ook terug op het podium. ‘La vache’ en ‘Go to hell’ gooiden ze er nog tegenaan en tijdens dat laatste nummer mochten de vlammen op het podium net als bij opener ‘Fire’ niet ontbreken.

Dé vraag die zich na 20 jaar Milk Inc. stelt, is welke richting Regi, Linda en co. gaan inslagen met de groep. Worden ze een retro act, of kunnen ze hun sound updaten aan de late twenty-tens en straks met nieuw materiaal opnieuw aansluiten aan de huidige trends binnen electronic dance music?

< Bert Hertogs >