Recensie Boulevard Conakry

Met de Afrikaanse acrobatie van Terya Circus sluit Zomer van Antwerpen editie 2016 af. Boulevard Conakry verwijst naar de hoofdstad van Guinee. Daar in het centrum van de stad is er een markt. Het is die drukke wat chaotische maar tevens ook uitgelaten sfeer die het gezelschap oproept. Waaghalzerij is het gezelschap duidelijk niet vreemd want de acrobaten tuimelen, maken flikflaks terwijl ze ook over elkaar springen. Uiteindelijk blijkt de voorstelling veel meer gestructureerd dan dat op het eerste zicht lijkt. Terya Circus trekt namelijk niet zelden de lijn van de geometrie.

Drie podia gebruikt het gezelschap. De eerste heeft de vorm van een driehoek waar een trapeze act bovenop plaatsvindt. Tijdens de première begaf de trapeze het nog wel ook, gelukkig niet op een risicovol moment, waardoor dat onderdeel ingekort moest. Verder is er een act te zien in een hoepel boven het podium (die alleen al om het schaduwspel op het tentzeil links en rechts visueel de moeite is). Een cirkelvormig exemplaar biedt dan weer een podium voor een acrobate die als contortioniste haar lichaam in wel erg onnatuurlijke houdingen weet te wringen. Twee voeten achter de nek plaatsen? Check. Achterstevoren op handen en voeten en daarbij ook nog eens het hoofd in een kwartdraai leggen? Check. En op een rechthoekig podium zien we vier muzikanten op traditionele Afrikaanse percussie instrumenten spelen: de kora (een typisch snaarinstrument), troms, djembé (met een muzikant die sneller dan zijn schaduw lijkt te spelen), en een balafoon zien en horen we. Die opzwepende ritmes krijgen de handen van de toeschouwers met gemak op elkaar.

De markt van Conakry zien we in de video die geprojecteerd wordt op een doek. Terwijl de geluiden van de drukke menigte naar de achtergrond verdwijnen, nemen de muzikanten de live muziek voor hun rekening. Twee vrouwen met grote schalen fruit op hun hoofd komen op in traditionele kledij.  Ze delen het fruit uit aan de kinderen in het publiek. Een eenvoudig signaal, een klein pleidooi voor gezonde voeding maar ook van delen met elkaar.

De menselijke torens die de acht acrobaten vormen – tot drie hoog – verbluffen. Zeker wanneer er twee van zulke torens naast elkaar staan en ze naar elkaar toe in een rechte lijn neervallen. De vier troms die op een bepaald moment bespeeld worden en zo nog een steviger percussief karakter geven aan de voorstelling die al zeer ritmisch is, worden ook op elkaar gestapeld zodat een acrobaat daarboven – niet gezekerd overigens – er een handstand op kan doen. Aan de verticale poles trekken drie acrobaten zich ondersteboven op, blijven er een tijd horizontaal tegenover hangen om zich vervolgens naar beneden in een bolletje te laten zakken waarbij ze net op tijd remmen om niet tegen de podiumvloer te botsen. Daarbij combineren ze lenigheid met pure kracht omdat de zwaartekracht een tijdlang het onderspit moet delven tegenover hun eigen kracht.

Afrikaanse dans, acrobatie, breakdance, enz. gaan moeiteloos in elkaar over. De mix blendt zeer goed alsof ze voor elkaar voorbestemd zijn. Een trio jongleert met drie kegels. Maar het wordt pas indrukwekkend wanneer de drie buiten het jongleren ook telkens één kegel doorspelen aan een collega. Op dit gegeven variëren de drie ook, wanneer er een op de ander gaat staan en het trio zo een driehoek vormt in het jongleren en kegels doorspelen. Terug met beide voeten op het podium, doen ze verder waarbij ze als extra moeilijkheid van positie wisselen. Daarnaast is er nog een act met een man die de handen op twee blokjes houdt en zijn lichaam er boven horizontaal houdt. Wanneer hij dat nog eens doet maar dan met zijn lichaam onder de handen bewijst die opnieuw erg veel kracht in de armen te hebben.  De voorstelling sluit af met waaghalzerij van het zuiverste soort. Menselijke torens van 8 personen worden gevormd waarbij sommige acrobaten ook nog eens tussen hun collega’s springen. Zo lijkt die eerdere act waarbij ze dat deden door hoepels uiteindelijk een opwarming voor een finale die een combinatie is van wat op het eerste zicht elkaars tegengestelden lijken: geordende geometrische lijnvoering tegenover chaos, uitbundigheid, en lef. Veel lef. Het enkelvoud van leven naar verluidt.

< Bert Hertogs >