Recensie The Bodyguard

The Bodyguard de musical is in Nederland een waanzinnig succes. Met meer dan een half miljoen verkochte tickets is de productie aan zijn tweede jaar begonnen. Er zijn verschillende redenen voor het succes. De musical bevat de grootste hits van Whitney Houston en valt dus onder de categorie jukeboxmusical. De voorstelling ging op de West End op 5 december 2012 in première, in hetzelfde jaar toen Houston stierf. Op 11 februari 2012 was dat. Joop van den Ende en Albert Verlinde van Stage Entertainment speelden  erg kort op de bal. Daardoor werd de Nederlandse versie die op 27 september 2015 in première ging de eerste niet-Engelstalige versie. Voeg daar een love story aan toe, een verboden liefde tussen een lijfwacht en een superster, en een erg actueel thema rond (cyber)criminaliteit en stalking en je hebt een cocktail die erg goed zit en tevens meer dan ooit actueel is. Houstons nummers zijn dermate veeleisend voor een zangeres dat de productie maar liefst twee artiesten de rol van Rachel Marron laat zingen. Wij kregen met Samantha Klots die elf jaar geleden afstudeerde aan de dansacademie Lucia Martha in Amsterdam de cover van Rachel Marron aan het werk te zien. Een understudy zeg maar die samen met Nurlaila Karim die recent de cast vervoegde als Nicki Marron onwaarschijnlijk straffe prestaties neerzette die de haren op onze armen meermaals lieten rechtkomen, een krop in de keel bezorgden en onze traanklieren aan het werk zetten. Zo’n productie neerzetten in Vlaanderen met drie zangeressen die Whitney vocaal aankunnen, is gewoon onmogelijk. Om de heel eenvoudige reden dat onze regio niet over de geschikte stemmen beschikt, laat staan het budget heeft van deze tot in de puntjes verzorgde voorstelling.

Want alles zit goed in The Bodyguard, zelfs de details waarbij de ledverlichting aan de rand van het podium mee synchroon uitfadet naar rechts op het einde van een nummer bijvoorbeeld. The Bodyguard heeft ook erg goed gekeken naar de staging van de recentste shows van Beyoncé, Rihanna of Katy Perry bijvoorbeeld. Dat is onder andere te zien in de showtrappen, het gebruik van grote rechthoekige ledwalls met moderne visuals die ook uit de vloer naar boven schijnen, een lift uit het podium, een groots neerdalende showelement tijdens opener ‘Queen of the night’ waarbij Marron naar beneden daalt, de twee loopbanden en de C02 jets die vanonder het podium rook spuiten. Verder projecteren de Nederlanders het verhaal uit de film van 1992 naar het heden met opdringerige fans aan de catwalk, die een selfie willen in de karaokebar met hun idool en passeren er tweets via een newsticker rond het verrassingsoptreden van de artieste in Club Maya.

De film The Bodyguard bevat zes nummers van Houston, waaronder haar grootste hit ‘I will always love you’, een cover van Dolly Parton, ‘I have nothing’, ‘I’m every woman’, ‘Run to you’, ‘Queen of the night’ en ‘Jesus loves me’. De musicalversie breidt dat al erg indrukwekkend rijtje songs uit met hits als ‘So emotional’, ‘One moment in time’, ‘Saving all my love for you’, ‘I‘m your baby tonight’, ‘How will I know’, ‘The greatest love of all’, ‘Where do broken hearts go’ , ‘Million dollar bill’, ‘All the man that I need’, ‘All at once’ en ‘I wanna dance with somebody’.

Kort samengevat gaat The Bodyguard over Rachel Marron, een wereldster die op een bepaald moment bedreigd wordt met de dood door een gestoorde fan (hier neergezet door Bram Blankestijn) die haar stalkt via het internet (verzenden van e-mails die blijkbaar moeilijk traceerbaar zijn maar wel expliciete seksuele inhoud bevatten) en de echte wereld (hij sluipt in haar kleedkamer, kan een jurk stelen en later ‘Leef met mij of sterf’ in rode lippenstift op de spiegel van haar loge schrijven). Het is dan pas dat ze de ernst van de situatie beseft vermits ze in het begin best wel een lastpost is tegenover haar nieuwe bodyguard Frank (die middag gespeeld door Miro Kloosterman) die meteen inziet dat de beveiliging van haar privé woonst een zeef is. Aanvankelijk weigert de zangeres om haar woning om te laten turnen tot een gevangenis en wil ze er niet van weten dat ze niet meer zou mogen lunchen op zondag, wat ze anders altijd doet. Maar wanneer het bijna fout gaat tijdens een verrassingsoptreden in een club die moeilijk te beveiligen is qua in-en uitgangen, een optreden waar Frank zich tegen verzette, luistert Rachel wél naar hem, en ebt haar verzet weg. Het beste wat ze immers kan doen is om het de stalker moeilijk te maken, door een eerder onvoorspelbaar levenspatroon te volgen. Rachel gaat echter graag eens uit en ziet nu geen ander alternatief dan met haar bodyguard te daten. Hij kiest voor een karaokebar waar de superster al snel opvalt wanneer ze na een weddenschap waarbij Frank een ‘verdienstelijke’ poging deed om ‘I will always love you’ te zingen, zelf ‘I have nothing’ brengt. Die karaokescène start ronduit hilarisch wanneer we drie studentes een erg valse versie van ‘Where do broken hearts go’ horen brengen. Het relativeert enigszins het repertoire van Houston maar geeft ook fijntjes mee hoe moeilijk de catalogus is van deze nachtegaal.

Nicki bekent aan Frank dat ze een e-mail van een fan beantwoord heeft uit jaloezie om haar beroemde zus. Ze voelt zich schuldig omdat haar neefje Fletcher (goed vertolkt door Nasir Regales die middag) in gevaar verkeerde toen de zieke fan – een ex-militair - in het huis wist binnen te dringen als security agent. Maar ze kan de situatie echter niet meer terugdraaien omdat ze niet zo veel weet van die man. Daardoor verzwakt de musical de rol van Nicki als slechterik vergeleken met de film vermits ze hier geen opdrachtgever voor een moord is en dus geen huurmoordenaar inhuurde. Uiteindelijk wordt zij slachtoffer van haar eigen jaloezie.

Tijdens de zondagmatinee zagen we een uitstekende Nurlaila Karim als Nicki Marron voor een vol Beatrixtheater spelen in Utrecht. Met haar prachtige, iets lager en soulvoller timbre dan Samantha Klots zette ze een erg mooie jazzy, doorleefde versie van ‘Saving all my life for you’ neer. Ook de samenzang tussen beiden zat zeer goed, zoals in ‘Run to you’ en het erg mooie pauzenummer ‘I have nothing’. Nicki’s ontgoocheling dat het niets is geworden tussen haar en Frank komt in het tweede bedrijf dan weer ten volle tot haar recht in een ‘All at once’ die ons bij de keel greep. Alle emotie legde ze in deze song. Een prachtig hoogtepunt voor haar personage dat tevens haar ondergang inluidt.

Klots versie van ‘The greatest love at all’ zat oorspronkelijk zeer goed, waarbij ze begeleid door de piano het nummer aan een vleugelpiano schreef, en Karim haar hielp door“they can’t take away my” aan te vullen met “dignity”. Als je weet dat zij  de intrigante van het oorspronkelijke script is, zie je ook de dubbele betekenis van deze scène. Maar bij de herneming waarbij het nummer helemaal openbloeit, kreeg Klots plots met een slikprobleem volgens ons te kampen waardoor de ‘my’ er erg kelig, wat gorgelachtig uitkwam. Klots zette die situatie weliswaar ruimschoots recht door erg knappe versies van ‘I’m every woman’, ‘One moment in time’ en een waanzinnige prestatie van ‘I will always love you’ neer te zetten. 

‘All the man that I need’brengt ze lieflijk en klein solo aan het bed waar Frank in ligt. Het nummer krijgt nadien in de opnamestudio een veel voller arrangement mee dat refereert naar gospel wanneer de stemmen van het ensemble toegevoegd worden. Een nummer dat in deze scenografie toont hoe een song geboren wordt en in het begin nog redelijk naakt is, maar hoe het via productie en een arrangement het tot een wereldhit schopt. Qua decor, licht- en geluidontwerp speelt The Bodyguard ook voor- en achtergrond slim uit. Zo zien we in de openingsscène ‘Queen of the night’ live gebracht vooraan het podium, en daarna op de achtergrond verder uitgevoerd en gechoreografeerd wanneer we voor het eerst te horen krijgen dat er een reële dreiging is voor Rachel.

De moraal van The Bodyguard heeft hoewel het een feel good-musical is, ook een triest kantje en luidt ‘iemand laat altijd iemand in de steek’. Een universeel thema rond verlies, en afscheid nemen dus. Tussen de sérieux of de spannende momenten – jawel het publiek schrikt zich meermaals een hoedje - waardoor de toeschouwers al van bij de start in de voorstelling in de voorstelling getrokken worden, integreert de voorstelling ook humor. Daarvoor moet de rol van Sy Spector zorgen (deze matinee vertolkt door Patrick Martens), de wat overgestresseerde gay marketingman in het team van Rachel.  Hij levert over the top reacties en weet waarop die ‘he fills me up’ uit ‘All the man that I need’ slaat.

Het brengt ons bij de reden waarom deze The Bodyguard zo veel geslaagder is dan pakweg de rockmusical ‘We will rock you’ van Queen. Hier blenden de Engelstalige nummers die gearrangeerd werden door Ad van Dijk en Marco Braam perfect met de gesproken tekst waar Allard Blom voor de vertaling zorgde en vice versa. Het verhaal is erg goed omgezet naar het theater en gemoderniseerd naar nu. Dat in combinatie met de uitzonderlijk rijke catalogus van Houston, hier sterk gebracht door de tandem Klots-Karim, maakt deze voorstelling in een regie van Carline Brouwer uniek en een absolute must see voor fans van hitmusicals. De kans dat deze ooit te zien is in Vlaanderen met een Vlaamse cast beschouwen we zo goed als onbestaande. Omdat er noch de middelen noch het talent voor is. Wat Vlaams talent betreft kunnen we trouwens melden dat Luc Peumans instaat voor het lichtontwerp en zo toch een niet onbelangrijke Vlaamse bijdrage doet aan dit succes van The Bodyguard dat overigens volledig terecht is.

< Bert Hertogs >   

Eerste bedrijf:

Queen of the night – Rachel & ensemble
How will I know – Rachel & ensemble
The greatest love of all – Rachel
Saving all my love – Nicki
Million dollar bill / I wanna dance with somebody / So emotional medley – Rachel & ensemble
Run to you – Rachel & Nicki
Where do broken hearts go – Studentes
I will always love you – Frank
I have nothing – Rachel 

Tweede bedrijf:

All the man that I need – Rachel & ensemble
I’m every woman – Rachel & ensemble
All at once – Nicki
Run to you – Rachel
Jesus loves me – Fletcher, Nicki, Rachel, Devaney & ensemble
Jesus loves me (reprise) – Rachel & ensemble
One moment in time – Rachel
I will always love you – Rachel
I wanna dance with somebody – Rachel, Devaney, SY Spector, Tony, Nicki, Fletcher & ensemble