Recensie Sorry voor alles

Wat doe je als je het gevoel hebt dat je leven eens straf is van God omdat je zijn zoon iets te vaak beledigd hebt? Wat doe je als je het gevoel hebt dat het leven een slechte soap is die geschreven wordt door scenaristen die al lang de draad en de inspiratie kwijt zijn? Dan ga je schuilen in een bejaardentehuis vol demente bejaarden in de hoop dat je leert zien wat er niet is en niet meer ziet wat er is. Met ander woorden: je probeert dichter bij die God en zijn schrijvers te komen om hen eens goed te vertellen wat je ervan denkt. Dit is toch wat Joost Vandecasteele en Joris Van den Brande als uitgangspunt genomen hadden voor hun stuk “Sorry voor alles” van BRONKS jeugdtheater. Het uitgangspunt was een beetje absurd en de uitwerking was dat eigenlijk ook wel. Terwijl langs de ene kant de meest existentiële vragen werden gesteld, de maatschappij een kritische blik werd toegegooid, moest de voorstelling het ook hebben van visuele grappen, slapstick en humor die wel erg hard deed denken aan Monty Python. De volwassenen lachten met andere dingen dan de jongeren, maar er zat wel voor iedereen iets in om mee te lachen.

Het is niet eenvoudig om een toneelstuk voor jongeren op te voeren waarin de meest fundamentele vragen over het menselijk bestaan ter sprake kunnen komen terwijl de jeugd geboeid blijft kijken. Toch is dat waar Joost Vandecasteele en Joris Van den Brande erg goed in geslaagd waren. Vragen naar de zin van het leven, de onzin van de maatschappij en het bestaan van God passeerden allemaal de revue terwijl de acteerprestaties, een behoorlijke dosis overacting, het stuk waar ze elkaar klappen uitdeelden en de momenten dat het publiek uit zijn stoel vloog van het verschieten de jongeren wist aan te spreken. 

Het bleef alleen een beetje oppervlakkig. Heel wat thema’s werden aangesneden, maar diepgang kwam er niet. Dat was blijkbaar ook niet echt het opzet van het stuk. “Sorry voor alles” pretendeerde niet om de antwoorden te geven, maar wist alleen op een aangename en speelse manier veel vragen op te roepen. Daarbij bedienden Joost en Joris zich van een grote dosis humor die niet alleen visueel was. Het absurditeitsgehalte van bepaalde scènes deed onlosmakelijk denken aan de geweldige stijl van het legendarische Monty Python.

De scène van de drie vragen bij de lift, was een rechtstreekse verwijzing naar “The Bridge of Death” uit “Monty Python and the Holy Grail”. De hele scène waarin de heren aankomen bij de balie aan de wachtkamer van het hemelrijk, was geweldig absurd. Naast de situatiehumor en de scherpe kritiek op bureaucratie, was er ook nog eens het spelen met taal en de mimiek van Joris en Joost. Dit was wat ons betreft zonder twijfel een van de leukste scènes uit “Sorry voor alles”.

Een ander sterk moment uit de voorstelling, was toen de zin “Joris, denkt gij dat de mensen nog kunnen volgen?” viel. Buiten het feit dat ze zelf alludeerde op het nogal rare inhoudelijke karakter van de voorstelling, was het ook het moment waarbij ze meesterlijk de vierde wand wisten te doorbreken en de rollen even omdraaiden: zij werden publiek en het publiek werd de voorstelling. Het was heerlijk om Joris daar “heel onopvallend” zijn loopje naar de rand van hun podium te zien maken om eens een kijkje in de zaal te nemen. Het was een mooi voorbeeld van hoe inhoudelijk gespeeld werd met het publiek terwijl er voor de allerjongsten vooral een leuke visuele grap in zat.

Joost Vandecasteele en Joris Van den Brande bleven consequent in “hun” logica, speelden regelmatig in op het thema dat hun leven door scenaristen bepaald werd, zetten tussendoor erg grappige typetjes neer, leverden genoeg maatschappijkritiek om het voor de volwassenen aangenaam te maken, maar wisten met hun visuele gags ook de jongsten bij de les te houden. Met een rechtstreekse verwijzing naar Trump bij de stelling “We hebben meer domme leiders nodig.” hadden ze het stuk duidelijk ook laten meegroeien met de veranderingen in de wereld. En volgens “hun” logica zou hij de ideale kandidaat zijn om de wereld beter te maken. Maar ja, niet alle logica is even logisch doordacht.

< Sascha Siereveld >

tekst & spel: Joost Vandecasteele, Joris Van den Brande
vormgeving: Jan De Brabander
lichtontwerp: Mark Van Denesse
coach: Cees Vossen
kostuums: Sara Dykmans