Recensie Soulsister 30 jaar

Dertig jaar geleden braken ze door met hun debuutsingle “You Get To Me” en ondertussen zijn ze een beetje de Rolling Stones van Vlaanderen geworden: niet meer van de jongsten, terend op de successen van vroeger, maar nog altijd trekken ze overvolle zalen, spelen ze tijdloze muziek en weten ze hun publiek te geven waar het voor komt. De Roma in Borgerhout was dan ook tot aan de nok gevuld met veertigers en ouder die kwamen genieten van het nostalgische feestje dat Jan Leyers en Paul Michiels voorzien hadden. En ja, de hoge noten wilden niet altijd op exact de juiste toon uit de keel komen, maar dat nam niet weg dat de twee heren van Soulsister een heerlijke show afleverden waarin ze aantoonden dat hun muziek probleemloos de tand des tijds had overleefd. Zelfs in hun meest naakte vorm, bleven hits als “Through before we started” en “Facing love” moeiteloos overeind.

We geven het eerlijk toe: ook wij gingen vooral uit nostalgische overwegingen kijken en luisteren naar Soulsister. We konden ons nog de tijd herinneren dat we als tiener meezongen met liedjes als “The way to your heart”, “Well well well” en “Through before we started”. Spontaan dachten we terug aan een reis heel lang geleden naar Zwitserland waar we verbaasd waren dat er op de radio daar plots twee Vlamingen te horen waren. De muziek van Jan Leyers en Paul Michiels vormde dus ook voor ons een onlosmakelijk deel van de jeugd. En dat we met dit gevoel niet alleen waren, was te merken aan het feit dat werkelijk elk stoeltje in de Roma, ook helemaal achteraan in de nok, gevuld was. We schatten de leeftijden van de toehoorders ergens tussen de 40 en de 70 jaar. Het was duidelijk dat men vlak voor Kerstmis in gedachte nog even terug wilde gaan naar de goede oude tijd.

En de heren van Soulsister leverden ook op. Jan en Paul grasduinden door de grote schare liedjes die ze in hun dertigjarige carrière bijeen geschreven hadden. Het viel daarbij op dat er eigenlijk bijna geen onbekendere nummers tussen zaten en dat hun muziek echt wel tijdloos was. Het enige nummer dat echt ouderwets klonk, was het zeemzoete “In love”. Dat klonk verdacht veel zoals de muziek uit 1959, maar dat was dan ook de bedoeling. De heren schreven het ooit nog voor de film “Blueberry Hill” van regisseur Robbe De Hert en brachten het uit onder de naam “The Blueberry Hillbillies”. Als we Jan Leyers mogen geloven, was de beslissing om dit nummer te schrijven tussen pot en pint snel even genomen in café ’t Pallieterke. Hij vertelde hoe ze daar toevallig Robbe tegen het lijf liepen en enkele pinten later de opdracht op zak hadden.

Jan Leyers en Paul Michiels bleken trouwens begenadigde vertellers te zijn. Vooral in het tweede deel van de voorstelling leek het bij momenten of we naar een cabaretvoorstelling zaten te kijken. Verschillende anekdotes uit 30 jaar Soulsister werden uitgesponnen verhalen vol humor, zelfspot, relativeringsvermogen en een hele vlotte en leuke interactie tussen Jan en Paul. Er was zelfs ruimte voor publiekinteractie. Aan alles was te merken dat iedereen er erg veel zin in had en dat de sfeer echt wel goed zat.

Een echte party-sfeer bleef echter een beetje uit. Gek genoeg kwam het eerste sterke meezingmoment toen Soulsister een cover bracht van Will Tura. Jan Leyers startte alleen op akoestische gitaar en het publiek pikte gelijk mee in. Om hen een beetje te helpen stond Paul Michiels als een volleerd doventolk de tekst uit te beelden tot het refrein kwam en iedereen uit volle borst “Het kan niet zijn” zat me te brullen. Het was een heerlijke ambiance die enkel nog overtroffen werd door “The way tot your heart”.

Was de rest van de voorstelling dan sfeerloos? Absoluut niet. Het was alleen geen uitgelaten feestsfeer. Mochten ze deze set in Nederland gespeeld hebben, zou de zaal elk nummer van het begin tot het einde meegekeeld hebben en zou elk lied stukgeklapt zijn. Gelukkig heeft men in Vlaanderen genoeg respect voor de liedjes om te genieten van hun schoonheid en achteraf de artiesten te belonen met een verdiend applaus. En dat kregen Jan en Paul in overvloed. Ze wisten het aanwezige publiek dan ook meer dan eens te verbazen met wondermooie en soms gevoelige uitvoeringen van hun successen.

Zo konden we mateloos genieten van “Changes”. Paul nam de zang voor zijn rekening en werd zachtjes geruggesteund door een sobere melodielijn uit de elektrische gitaar van Jan. Het geheel klonk romantisch, flirtend met de grens van melig. En op het einde ging Paul nog een beetje improviseren door wat herhalinkjes in te bouwen die vooral op de sfeer gingen werken en minder op de melodie. We zagen het publiek genieten.

Of wat dacht u van “Broken”? Hervé Martens liet de klank van een kerkorgel uit zijn keyboard komen. Terwijl er blauwe spots als zoeklichten door de zaal gingen, zette Paul zachtjes de zang in. Deze combinatie gaf het lied iets sacraal mee. Tijdens het tweede deel bouwde Jan op de piano samen met een heel klein beetje drums dan de spanning lichtjes op waardoor die sfeer mooi contrasteerde met het meditatieve van het orgel. Zo had dit nummer tegelijk iets intiems en iets theatraals in zich. Het geweldige applaus achteraf bewees dat het in de smaak was gevallen.

Nog iets dat erg in de smaak was gevallen, was het aangepaste arrangement voor “Blame you”. Jan Leyers herinnerde ons eraan dat we in augustus een groot muzikant verloren waren. Om deze stelling te ondersteunen, zette Paul Michiels prompt zijn mondmuziekje aan zijn lippen en weerklonk het onvergetelijke “Bluesette” van Toots Thielemans. Als eerbetoon aan de grootmeester van de mondharmonica had Soulsister hun “Blame you” omgezet in de stijl van Toots. Het resultaat was een jazzy arrangement met Jan op akoestische gitaar en, hoe kon het ook anders, Paul op mondharmonica. Het nummer klonk helemaal anders, maar daarom zeker niet minder mooi dan het origineel. Het werd een waardig saluut naar Toots.

< Sascha Siereveld >

De setlist:
Deel 1:

1. Talk about it
2. Wishing
3. Simple rule
4. Ain’t that simple
5. Changes
6. Through before we started
7. Last call
8. So long ago
9. Locks and keys
10. Broken 

Deel 2:

1. Promises – Facing love – Well well well
2. Back in a minute
3. Downtown
4. Like a mountain
5. In love (The Blueberry Hillbillies)
6. Het kan niet zijn (cover Will Tura)
7. Bluesette (cover Toots Thielemans)
8. Blame you
9. She’s gone
10. Company
11. The way to your heart
12. Land of broken shadows 

Bis:

1. You get to me
2. Fallen angel
3. Tell me what it takes