Recensie Don Quichot

Ballet op automatische piloot. Dit is de gedachte die overblijft na deze voorstelling door het Ballet van Sint-Petersburg. Don Quichot die niet in de volgspot staat, het doek dat neervalt op de dansers en niet vóór de dansers, het mes uit het tweede acte dat er in de derde acte nog altijd ligt omdat men vergeten is het op te ruimen,… Het gezelschap blonk vandaag ook gedurende de gehele voorstelling uit in het niet-synchroon dansen. Het ontbrak vandaag duidelijk aan de ijzeren discipline waar ballet normaal om gekend staat.

In het kort gaat het verhaal als volgt: Don Quichot verliest zijn verstand door het lezen van ridderromans en trekt er vervolgens met zijn dienaar Sancho Panza op uit om te strijden tegen onrecht. Op zijn tocht geraakt hij verliefd op een meisje dat al uitgehuwelijkt is aan een rijke edelman, maar verliefd is op iemand anders; vecht hij tegen windmolens; krijgt hij visioenen en zorgt er uiteindelijk voor dat het meisje met haar ware liefde mag trouwen en niet met de edelman. Marius Petipa heeft dit verhaal in 1869 verwerkt tot een balletvoorstelling in 3 aktes en Minkus voorzag het van prachtige muziek. Het is jammer dat men voor deze voorstelling geen live orkest had, maar gebruik maakte van een klankband. Als publiek miste je de ronde klank van de violen en de volle klank van het koper. Alles klonk vlak en soms moesten danser en publiek wachten tot er eindelijk weer op “play” werd gedrukt.

Ook op het decor had men duidelijk bezuinigd. In het eerste deel had je 6 witte doeken en een visnet. In de tweede akte had men het achterste doek eerst beschilderd met een windmolen en iets later in de tweede akte waren de doeken beschilderd met een stadszicht en taveernes. Het decor van de derde acte was gewoon een combinatie van de vorige. Niets in het decor deed vermoeden dat deze voorstelling oorspronkelijk in de pracht en praal van de tsarenperiode is ontstaan. Er werd ook heel wat verbeeldingskracht van het publiek gevraagd toen Don Quichot zijn legendarische gevecht met de windmolens aanging.

Valt er dan niets positief te vertellen over deze voorstelling? Toch wel. In de derde akte konden de verschillende dansers en danseressen tijdens hun solo’s laten zien wat ze werkelijk in hun mars hebben. En eerlijkheid gebied om mijn bewondering voor hun talent uit te drukken. De leden van het Ballet van Sint-Petersburg kunnen (als het moet) heus een stukje ballet dansen op een technisch hoogstaand niveau. De befaamde pas de deux uit de laatste akte was ronduit knap om naar te kijken. Het publiek wist dit ook erg te waarderen en dat merkte je dan ook aan het applaus dat voor de eerste keer deze avond boven het niveau van een beleefdheidsapplaus uitkwam.

We onthouden dat het Ballet van Sint-Petersburg over heel wat potentieel beschikt, maar dat het vandaag op automatische piloot zijn voorstelling afwerkte.

< Sascha Siereveld >