Recensie Il Volo

Il Volo, de Italiaanse pop-operagroep brengt in zijn jongste plaat ‘Notte Magica’ hulde aan de drie tenoren: Carreras, Domingo en Pavarotti. Het trio Piero Barone, Ignazio Boschetto en Gianluca Ginoble – alledrie twintigers - had voor de gelegenheid het orkest Slovak Sinfonietta ingehuurd en koos voor dirigent Diego Basso om de avond in goede banen te leiden. Het publiek dat voornamelijk uit Italianen bestond of Belgen met Italiaanse roots ging vanaf de eerste noot bij ‘Nessun Dorma’ uit Turandot uit zijn dak. Het trio pookte handig het publieksenthousiasme op door na elke song het applaus in ontvangst te nemen in het midden van het podium (terwijl hun micro’s en partituurstaanders eerder aan de linkse kant van de bühne stonden), bloemen en (gedeeltelijke) staande ovaties. Ook met de humor zat het wel goed, al van bij de start toen Piero Barone zich afvroeg in welke taal ze hun publiek het best konden aanspreken in Brussel. Hij suggereerde dat Ignazio voor het Frans zou gaan. Dat leverde een eerste hilarisch moment op waarbij de tenor vol goede wil probeerde, maar er erg veel haar op zijn Frans bleek te zitten.

Il Volo werd ontdekt door Michele Torpedine, de manager die onder andere achter het succes van Andrea Bocelli zit. Die Italiaanse tenor heeft trouwens een afspraak met ons land op 20 januari 2018 in het Antwerps Sportpaleis. Zeker, Vorst Nationaal en het Sportpaleis zijn op akoestisch vlak zeer uitdagende zalen om het geluid goed te krijgen. Maar het is niet onmogelijk. Dat bewees de betreurde George Michael enkele jaren geleden nog in Vorst,en de filmconcerten (Lord of the Rings; Harry Potter,…) in het Sportpaleis recent.  Ook Il Volo bleek over de juiste geluidsmannen te beschikken. In die zin dat veel details in de populaire klassieke werken te horen waren. Van de klarinet die even de hoofdmelodie speelde in opener ‘La forza del destino’, het antwoord bood op de zang in ‘Una Furtiva Lagrima’ uit L’Elisir d’Amore of ‘E Lucevan le Stelle’ uit Tosca opende bijvoorbeeld. Dat laatste nummer zong Piero solo die het publiek om het applaus dankte met ‘Gracia’ waarop Ignazio prompt ‘prego’ antwoordde. Het wees vooral op de losse sfeer die er heerste, voornamelijk tussen die twee.

In Manon Lescaut hoorden we de dwarsfluit en de harp mooi doorklinken terwijl de vleugelpiano het muzikale laken naar zich toetrok in ‘Grande amore’, het nummer dat het trio in de finale van het Eurovisiesongfestival twee jaar geleden bracht en daarmee derde werd na Zweden en Rusland. Het tokkelinstrument was ook prominent te horen in ‘Caruso’, dat stevig aanzwol, behoorlijk wat pathos meekreeg en zo een staande ovatie uitlokte. In ‘En Aranjuez con tu amor’ hoorden we dan weer de eerste viool op het voorplan. Aan publieksinteractie geen gebrek overigens. Zo zongen de toeschouwers ’‘O Sole Mio’ van Eduardo di Capua op een tekst van Giovanni Capurro hier en daar mee, al speelde het trio op safe door de song op het moment dat ze naar hun allerhoogste noot moesten grijpen, naar onder te transponeren. ‘Libiamo Ne‘ Lieti Calici’ uit La Traviata en ‘O Surdato ‘Nnammurato’ werden dan weer meegeklapt door het publiek.

Het mooiste moment was ongetwijfeld toen een klein meisje met twee rozen op haar gemak naar het podium stapte na ‘Ave Maria, Mater Misericordiae’. Piero Barone en Ignazio Boschetto deden subtiel teken dat ze vooral niet moest voortmaken wat al op een glimlach van heel veel toeschouwers kon rekenen. Maar toen het meisje wel erg klein bleek, en het podium te hoog, dienden de twee zangers op hun knieën, zelfs bijna op hun buik te gaan liggen op het podium. Het meisje van haar kant moest op de tippen van haar tenen gaan staan, zodat ze haar twee idolen een kus op de wang kon geven.

Uiteraard waren er een aantal mindere momenten in de show. Toen de groep de Italiaanse cultuur even inruilde voor de Amerikaanse werd dat aanvankelijk niet zo in dank aanvaard. Il Volo moest vooral uitleggen dat ze het muzikaal even gingen zoeken over de plas, met onder andere ‘Tonight’ en ‘Maria’ uit West Side Story. Het geeft vooral aan dat op sociaal-politiek vlak de VS absoluut niet al te best in de markt ligt bij Europeanen dezer dagen. ‘Cavalleria Rusticana’, een instrumentaal intermezzo van het orkest, bleek voor een dipje te zorgen. Fans van Il Volo rond ons deden een poging om een beetje mee te neuriën maar hadden moeite om de juiste toon te vinden, terwijl de meesten gewoon vooral bezig waren om de filmpjes en foto’s die ze massaal gemaakt hadden tijdens het optreden met hun smartphones te bekijken en te delen op social media. Bij ‘My way’ hield Il Volo niet altijd maat, en stond het soms voor qua tempo op het orkest. Dergelijke schoonheidsfoutjes zaten links en rechts dus wel in het optreden dat ondertussen met twee nummers minder is ingekort. ‘La Danza’ en ‘Cielito lindo’ waren niet te horen in Vorst Nationaal. Tenslotte maar dat is een detail kon deze productie voor een zaal als deze ook wel videoschermen verdragen en live beelden.

Een ‘Notte magica’ daar zorgde Il Volo voor ons dan wel niet voor in Vorst Nationaal, maar het was wel een ‘bella notte’. Uit het geestdriftige applaus van het publiek, de vele bravi, de staande ovaties en het tribunegestamp op het einde waardoor het trio ‘Nessun Dorma’ hernam, kunnen we enkel afleiden dat het grote liefde was tussen de popgroep en zijn Belgische fans.

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. Orchestra: La Forza del Destino
2. Turandot: Nessun Dorma
3. Granada (cover Agustín Lara)
4. Mattinata (cover Ruggero Leoncavallo)
5. L‘Elisir D‘Amore: Una Furtiva Lagrima
6. Tosca: E Lucevan le Stelle
7. Torna a Surriento
8. Orchestra: Manon Lescaut: Intermezzo
9. Core ‘Ngrato
10. Ave Maria, Mater Misericordiae
11. O paese d‘o sole
12. Maria (cover Leonard Bernstein)
13. My Way (cover Claude François)
14. Tonight (cover Leonard Bernstein)
15. O Surdato ‘Nnammurato
16. Orchestra: Cavalleria Rusticana: Intermezzo
17. Caruso
18. Grande amore
19. En Aranjuez con tu amor
20. La Tabernera del Puerto: No Puede Ser
21. ‘O sole mio (cover Eduardo di Capua)
22. La Traviata: Libiamo Ne‘ Lieti Calici
23. Turandot: Nessun Dorma