Recensie Get out

‘Get out’ een horrofilm en tevens het filmdebuut van Jordan Peele zorgt voor verdeelde reacties. Heel wat journalisten geven de prent vier op vijf sterren, terwijl de bezoekers van Kinepolis op de website een matige 6 op 10 geven. Dat verschil vaststellen is op zich interessant genoeg om de film te gaan bekijken. Achteraf sluiten we ons eerder aan bij de mening van de Kinepolis-bezoekers dan die van onze collega’s. ‘Get out’ is niet scary genoeg en moet het vooral hebben van zijn openingsscène en eindscène, een korte maar intense achtervolging.

De film draait om de zwarte man Chris Washington die voor het eerst de familie van zijn vriendin Rose Armitage zal bezoeken. Haar moeder blijkt hypnosetherapie toe te passen en stelt hem voor dat ie ook een sessie ondergaat zodat ie van zijn rookverslaving zal afgeraken. Haar man is dan weer hersenchirurg. Onderweg rijdt Rose een wild dier aan waar Washington danig van onder de indruk is. Als elfjarige is zijn moeder overleden na een auto ongeval met vluchtmisdrijf. De man heeft dat niet verwerkt vermits de tiener destijds uren naar televisie bleef kijken en niets ondernam. Het knaagt vooral bij hem omdat zijn moeder de klap kon overleven als ze op tijd geholpen was.

Walter en Georgina zijn allebei zwart en helpen mee in het huishouden bij de ouders van Chris’ vriendin. Vooral hun vreemd gedrag intrigeert Chris: een zekere gelukzaligheid en moeilijk vatbaar bovenmenselijke houding, stelt hij bij hen vast. Op een nacht ziet ie de twee. Wanneer hij een sigaret buiten rookt, stormt Walter op hem af met een estafettestok in de hand. En ook Georgina blijkt nog wakker. Badend in het zweet wordt Chris wakker. Hij denkt dat hij gehypnotiseerd werd door Missy, de moeder van Rose. Of was het een droom? Wanneer hij een doos vindt met oude foto’s van zijn vriendin blijkt dat ze heel wat andere zwarte liefjes gehad heeft dan Chris terwijl ze altijd beweerd heeft dat Chris haar allereerste zwarte lief is. Gaandeweg onthullen steeds meer geheimen zich waar hij zijn vriend, TSA-officier Rodney Williams ook over inlicht. Wanneer de situatie voor Chris te benauwd wordt, vraagt ie aan Rose om meteen naar huis terug te kunnen. Maar dan vindt ze haar autosleutels niet…

‘Get out’ is eigenlijk eerder een thriller dan een horrorprent. Dat komt vooral omdat de regisseur alle tijd neemt om de spanning op te bouwen naar de climax toe. Peele kent echter wel de knepen van het vak. Zo laat ie de vertelling en beeldvoering eerder traag verlopen, op een plotse verschijning van Georgina halfweg de prent na, angstaanjagend kort muzikaal begeleid overigens. Het publiek in Kinepolis schrikt zich dan ook een hoedje om niets. Het maakt het moment eens zo grappig. Naast ‘Run Rabbit Run’ en ‘Redbone’ maakt opvallend ook ‘The time of my life’, het overbekende nummer uit Dirty Dancing, deel uit van de score van deze film. ‘The time of my life’ waar Rose naar luistert wanneer ze Chris helemaal in haar macht heeft, krijgt op die manier een wel erg ironisch en cynisch kantje.

Hoewel wij, en kennelijk samen met ons ook andere bezoekers van Kinepolis, niet de tijd van ons leven hadden bij het bekijken van ‘Get out’, is het een degelijk onderhoudende film. Daniel Kaluuya zet een op den duur paranoïde en gevaarlijke Chris Washington neer en Allison Williams speelt de op het eerste zicht onschuldige Rose Armitage hoewel niets is wat het lijkt. Finaal voelt ‘Get out’ vooral aan als een rit in het spookhuis op de kermis, waarbij alle tijd genomen wordt om de spanning op te bouwen via het paranormale thema, hypnose en neurochirurgie , maar het pas op het einde van de rit écht huiveringwekkend wordt.

< Bert Hertogs >