Recensie Engelbert Humperdinck

Het was al weer 50 jaar geleden dat het nummer “Release me” de carrière van Engelbert Humperdinck een vliegende start gaf en dat mocht gevierd worden. Speciaal voor de Belgische en Nederlandse fans streek deze internationale artiest neer in de Stadsschouwburg van Antwerpen om er een stevig feestje van te maken. Het sprak voor zich dat legendarische nummers als “A man without love“, “Spanish eyes”, “The last waltz” en uiteraard “Release me” niet mochten ontbreken op deze party, maar Humperdinck bracht ook enkele totaal nieuwe nummers en een geweldige cover van “Bridge over troubled water”. De techniek zat niet altijd mee en af en toe viel de klank tegen omdat Humpi vergat te zingen in de richting van de micro. Maar onze grootste schrik bleek gelukkig ongegrond: met zijn 81 jaar was Engelbert Humperdinck nog verbazingwekkend goed bij stem en wist hij nog altijd de show te stelen.

De show opende met een grappige clip uit lang vervlogen tijden waarin Dean Martin een introductiecursus gaf over wat “een Humperdinck” nu juist was. Vervolgens speelden de band en de backing vocals de intro-medley met daarin al enkele deuntjes van bekende Humperdinck-klassiekers. Vanuit de zaal werd er spontaan meegezongen en meegeklapt. Het was van bij de start al duidelijk: het publiek had er zin in.

En dan was het tijd voor de legende zelf om het podium te betreden. Onder luid applaus verscheen Engelbert Humperdinck ten tonele om zijn set te starten. Maar al snel bleek er toch het een en het ander mis te lopen op de scène. Een zenuwachtige technicus kwam zo onopvallend mogelijk het podium op om aan kabeltjes te prutsen en om de schermen van de autocue te resetten, maar het scheen niet te baten. Tijdens “Am I that easy to forget” waren het al twee technici die al veel minder onopvallend aan het prutsen waren. En terwijl er zenuwachtig naar de oplossing voor de technische mankementen werd gezocht, deed Engelbert Humperdinck onverstoord verder. Op het einde van dit nummer stond hij daar zelf versteld van. Hij laste een korte pauze in om de storing op te lossen en bood zelfs zijn hulp aan aan de technici die nu duidelijk gegeneerd raakten. Humperdinck zelf liet het niet aan zijn hart komen en begon dan maar aan een praatje met het publiek. 81 jaar en niet uit zijn lood te slagen. Humperdinck maakte trouwens tijdens het hele concert door een erg ontspannen en joviale indruk. Hij getuigde meermaals van een grote dosis relativeringsvermogen en een leuk gevoel voor humor.

Na het romantische “After the lovin‘” had hij het, ondanks de ventilatoren op het podium, veel te warm gekregen, deed hij zijn jasje uit en zette zijn rode, satijnen hemd helemaal open. Met een knipoog voegde hij er “Excuse me: no bra.” aan toe terwijl hij zijn hemd even open trok. En dan was het tijd voor enkele herinneringen aan zijn goede vriend Dean Martin die hem steevast “Humpy bumpy lumpy dumpy” noemde. Vanaf dat moment refereerde Engelbert Humperdinck naar zichzelf met de koosnaam Humpi. Na wat grappen over het drankgebruik van Dean, volgde een imitatie van een dronken Dean Martin die als inleiding voor “Quando quando quando” diende. De backing vocals werden vooraan op het podium gevraagd en Humpi maakte er een heuse show, inclusief danspasjes, van. Het leek wel of hij nu stilaan op dreef kwam.

Het publiek genoot zichtbaar van klassiekers als dit, maar werd door Humperdinck ook op enkele nieuwe nummers verrast. Zowel “I don‘t want to call it goodbye” als “I follow my heart” waren rustige, ingetogen nummers die vooral op het sentiment werkten. “Bridge over troubled water “ was een nieuwe cover van de Simon and Garfunkel-klassieker. We waren behoorlijk onder de indruk van het gevoel waarmee hij dit nummer vertolkte en Humperdinck wist hier zeker in het eerste deel een gevoelige snaar te raken. In het laatste deel werd de power opgedreven en werd het een veel steviger lied. En ook daar wist Engelbert goed door te komen. We waren behoorlijk onder de indruk van deze cover. Humperdinck bewees hiermee meer dan eens dat hij ondanks de gezegende leeftijd van 81 nog altijd een plaats op het podium verdiende.

En dat werd tijdens de hit-medley alleen nog maar onderstreept. Hij had nog altijd kracht in zijn stem, ook al viel die soms een beetje weg omdat hij vergat in de richting van zijn microfoon te zingen. Maar wanneer hij dat wel deed, merkten we dat de klank goed zat en zelfs de hoge noten en de uithalen nog altijd gehaald werden.

Speciaal voor het Vlaamse publiek had Humperdinck nog een kleine verrassing voorzien. Michael Heaven had een tijdje geleden zijn “Dommage, dommage” opgenomen en mocht dit als erkenning vanwege Engelbert Humperdinck nu samen met zijn idool komen brengen. Het werd een beetje een geïmproviseerd duet waarbij de afstelling van Michaels micro niet ideaal was, maar het gaf vooral aan hoe Engelbert ook jong talent een kans wilde geven.

En dan was het stilaan tijd om op te bouwen naar de afsluiter van de avond, het lied waar alles mee begon: “Release me“. Het zal u niet verbazen om te lezen dat dit door het publiek uit volle borst werd meegezongen. We maken hierbij de bedenking dat er ook mensen zaten te zingen die nog niet eens geboren waren toen dit nummer in de hitlijsten stond. Het illustreerde alleen maar wat voor invloed Engelbert Humperdinck heeft gehad op het collectieve muzikale geheugen. Humpi smeet zich volledig en ontweek de hoge noten en de uithalen niet. Voor de toehoorders was het puur genieten. Hier hadden ze op gewacht. Het was dan ook evident dat na deze prestatie een staande ovatie te verwachten was.

Als toegift werd nog “For the good times” gezongen. Het “Let‘s just be glad we had some time to spend together.” klonk als een wens naar zijn publiek. Hij bedankte iedereen nog voor de komst en na anderhalf uur show viel het doek dan definitief voor dit jubileumfeestje. Engelbert Humperdinck: een levende legende, 81 jaar, maar nog niet afgeschreven.

< Sascha Siereveld >

De setlist:

1. intro-medley
2. Crazy
3. Am I that easy to forget
4. You‘re the best thing that ever happened to me
5. A man without love
6. After the lovin‘
7. Quando quando quando
8. Welcome to my world
9. I don‘t want to call it goodbye
10. Hit-medley: This moment in time / The way it used to be / Les bicyclettes de Belsize / There goes my everything / Spanish eyes / Love is all
11. Bridge over troubled water
12. On Broadway
13. I Can‘t Stop Loving You
14. Dommage, dommage (met Michael Heaven)
15. The last waltz
16. I follow my heart
17. Release me 

Bis:

1. For the good times