PDF-versie voor persoonlijk gebruik

Recensie Deadtown

dinsdag 18 juli 2017Scouts Sint Bernadette Deurne

Deadtown

Met ‘Deadtown’ programmeert Zomer van Antwerpen een puur Westernverhaal. Mocht Bobbejaanland iets dichter bij de stad Antwerpen gelegen hebben dan had de programmator daar wellicht voor geopteerd. De locatie werd uiteindelijk de terreinen van de scouts in Deurne. Een symbolische plek vermits daar ook behoorlijk wat cowboy en indiaantje (en varianten daarop) gespeeld worden. In tegenstelling tot wat de promotekst echter doet vermoeden, brengt de rondreizende Tsjechische compagnie Forman Brothers Theatre, die geen vaste spelers heeft, geen spannende Western op de planken in hun karakteristieke houten tent die veel folk uitstraalt. Integendeel, Deadtown staat garant voor zuiver entertainment en is even veel theater, cabaret als circus of dans.

De Tsjechen zetten het publiek al meteen op het verkeerde been. Het eerste half uur is het verhaal van Deadtown waarbij een tweelingbroer dreigt vermoord te worden door een crimineel die zich van slachtoffer dreigt te vergissen, ver zoek. Wat we daarentegen te zien krijgen, is een ware countryshow uit ver vervlogen tijden, inclusief zangeressen die een aantal synchrone danspasjes doen waaronder de onvermijdelijke can can, een orkestje dat soms live speelt (synths, sax/mondharmonica, contrabas, akoestische gitaar en viool) maar even goed ook overduidelijk faket om komische redenen. Knipogen doen ze ook naar het burlesque genre. Verder wordt er ook een geanimeerd paard (wellicht aan 12 beelden per seconde) geprojecteerd, en wint het video gedeelte aan belang naarmate de voorstelling vordert. Let vooral op de knipoog naar de Teletubbies wanneer we het gezicht van een man in de maan zien.

Knappe visuele vondsten zijn de indianen die op een cirkelvormig podiumelement staan, alsof het levensgrote speelgoed/verzamelstukken zijn en zo op het podium gerold worden. Meermaals gebeurt er een verdwijnact (o.a. twee mannen die in een kooi worden gezet en er als 1 vrouw uitkomen) en wordt die als dusdanig aangekondigd en uitgevoerd. Maar evengoed gebeuren die trucs ook wanneer je het helemaal niet verwacht in de loop van Deadtown wanneer er gebruik gemaakt wordt van poppen. Qua acrobatie is de evenwichtsoefening die een kale man uitvoert op de fiets met stip het meest adembenemend en verrassend. De Tsjech voegt aan een aloude trampoline act iets ongeziens toe wanneer hij op de fiets aan trampolinespringen doet en onder andere door op zijn rug op te springen een halve salto maakt zodat ie op de wielen van zijn fiets op de trampoline landt. Indrukwekkend.

Na een knotsgek en snel eerste half uur luidt het ‘Zijn jullie klaar om hier nog een uur verder naar te kijken?’ waarbij de ‘echte’ voorstelling start. Die blijkt een ode aan de stomme westernfilm en aan de pellicule ook, met zijn teksten tussen de beelden, hier geprojecteerd net onder de nok. Sterk is de mime en de lichaamstaal waar de nadruk op gelegd wordt en de manier waarop de artiesten wandelen en op en af de trappen gaan. Het is een tikkeltje sneller dan normaal, de manier waarop de acteurs bewegen en ook een stuk hoekiger (daarmee bootsen ze het destijds gebruikte aantal beelden per seconde na) . Ook spelen ze met de pellicule die vastloopt en zich constant herhaalt, plots vertraagt en bijna stilvalt en dan weer veel te snel afgespeeld wordt. Beweging wordt dan weer gesimuleerd door de video waarbij het landschap van rechts naar links gaat en omgekeerd via een tracking shot in de beelden terwijl de artiesten ter plaatse wandelen of lopen.

Een oud nummer als ‘Cucurrucucú paloma’ van Harry Belafonte horen we ook, en wanneer we de zin ‘Love of my heart’ in een andere song horen, is dat vooral ironisch bedoeld omdat een gedwongen huwelijk getoond wordt. De nostalgie van de fonograaf zien en horen we.

‘Drink iets en bol het af’ luidt het op de laatste getoonde tekst. Hoewel ‘Deadtown’ de fantasie van de toeschouwers wil stimuleren, slaagt het daar niet altijd in. Dat komt onder andere door het enorm aantal scènewissels, het feit dat je meermaals los door de productie heen kan kijken waardoor je als toeschouwer constant in en uit de voorstelling gezogen wordt. Maar evengoed ook omdat in het laatste uur de vierde wand (een doorschijnend doek) meermaals neergelaten wordt voor schaduwspel, visuals en/of video. De erg lange end credits op het einde, tonen dat er zeer veel mensen betrokken waren bij de totstandkoming van deze multidisciplinaire show. Dat is uiteindelijk hetgene wat ons het meest bijblijft van Deadtown. Trop is te veel. De Tsjechen willen te veel tegelijkertijd doen wat het ook een bij momenten drukke voorstelling maakt die weliswaar vol erg goede ideeën zit. Maar die komen zo helaas ook niet altijd even goed tot hun recht.

< Bert Hertogs >


Do you like our reviews and pictures?
Feel free to support concertnews.be by sharing this page or giving a donation.
You make an independent website like ours possible. Thanks!







Geef steeds in je comment mee op welk artikel je reageert.
Please put in your comment to which article you are responding.

Tabs Concertnews.be

News
Soon
Reviews

More news

  • Podcast
  • Facebook
  • Twitter