Recensie Assortimens

Met Assortimens brengt keski.e.space een dansvoorstelling in het containerpark van Berchem, op een boogscheut van het lokale treinstation. Voor groepen van bijna 50 man wordt de voorstelling gebracht. En die groep wordt nog eens opgedeeld in twee: het KGA (Klein Gevaarlijk Afval) en de Kringloopwinkel. Hoewel de dansvoorstelling enkele goeie ideeën bevat, voelt ze te fragmentarisch aan en blijkt bijna het grootste deel te steken in soms (on)nodige verplaatsingen waardoor het geheel erg geforceerd overkomt.

Assortimens start met een mannelijke danser die een choreografie brengt met drie zwarte afvalcontainers op wieltjes. Met zijn rug duwt ie er eentje voort, heeft moeite om er een te liften, en keert die dan op de zijkant waarbij het gevaarte gevaarlijk dicht in de buurt van het publiek komt. Hijzelf kronkelt verder onder een van de exemplaren. Hoewel het idee goed is, valt de uitvoering wat tegen. Assortimens mist hier deels zijn entree niet in het minst omdat heel wat treinen het station van Berchem op dat moment ook in- en uitrijden wat niet zelden storend werkt.

Met de groep van de Kringloopwinkel belanden we aan een container voor oud karton. Een doos ontwaakt daar, ontdekt de limieten van de omgeving, probeert de vrijheid tegemoet te gaan, wat aanvankelijk niet lukt, maar vindt uiteindelijk toch een manier om te ontsnappen en geeft daardoor niet toe aan zijn lot.

Met stip is de choreografie in duo op de weegbrug een van de meest intense momenten van de voorstelling. Een koppel gaat daar uit elkaar terwijl een ervan daar niet van wil weten. Dumpen en gedumpt worden, zien we dus terwijl op de betonnen muur erachter ‘Hier danken wij de dingen af die ons jaren hebben omringd’ staat.

Een shockeffect creeërt Assortimens ook wanneer het publiek bij elkaar wordt geveegd, of wanneer er uit een wagen heel wat rommel wordt gegooid, inclusief knuffels die elk wellicht een eigen verhaal hebben en kinderen ooit getroost hebben. Het huiselijke keert ook terug in een witte container die bestemd is voor het brandbaar grof vuil. Dan zien we de deurtjes als slagvensters gebruikt worden.

Een container, de perscontainer, benut Assortimens niet. Dat is jammer. We zouden wel weten wat we daar in zouden plaatsen. Te beginnen met een medium waarvan de zalm – toch wat concertjournalistiek betreft tenminste – ondertussen morsdood is én danig stinkt.

< Bert Hertogs >