Recensie Editors op Pukkelpop 2017

Editors is in geen enkel land zo groot kunnen worden dan in België. Dat komt voornamelijk door Studio Brussel en De Morgen die deze Britse indierockband de hemel in prezen de afgelopen jaren. Dat zorgde ervoor dat de band rond Tom Smith jarenlang in een gigantisch spagaat heeft gezeten. In het buitenland deden ze een clubshow in 2013 terwijl ze bij ons het Sportpaleis vulden met extra materiaal dat de lokale productie er bij stak. Ook op Pukkelpop kreeg de groep ontzettend veel (bijkomende) showtrucs mee: vlammen, confetti, CO2-jets en vuurwerk. Op Clean Your Act-vlak was deze act wellicht de meest vervuilende totnogtoe van Pukkelpop 2017. Maar zelfs dat kon niet baten. Editors stootte ook in Kiewit, net als op Lollapalooza Paris overigens, op een muur van apathie bij het publiek. Enkel ‘Papillon’ kon min of meer nog op behoorlijk wat publieksreactie rekenen.

Op Lollapalooza Paris stond Editors voor ocharme een kwart gevulde Main Stage te spelen dit jaar in de vroege vooravond. Dat kwam omdat de groep pal tegenover IAM geprogrammeerd stond, die op dit moment erg populair is in Frankrijk. Ook in ons land treedt de band binnenkort op. Ze kiezen daarvoor voor de meest complete megazaal die ons land rijk is, ook qua akoestiek: Paleis 12.

Op ‘A ton of love’ moesten Smith en co kennelijk ook niet rekenen van het Belgische publiek. De song kreeg slechts een beleefdheidsapplaus mee. De show voelde overigens erg ‘90s aan. Veel tegenlicht en zo waar grote ventilatoren op het podium. Het deed ons in eerste instantie denken aan de TMF Awards van weleer. De tijd dat tv stations nog geld hadden. Die dus. Afsluiter ‘No sound but the wind’ droeg Editors op aan de slachtoffers van de aanslag op de Ramblas in Barcelona. Daarmee kreeg de band het publiek stil. Of beter, het was al stil…

Alles wijst er dus op dat Editors over het hoogtepunt heen is en de houdbaarheidsdatum ervan in de buurt komt van bijna verstreken. Wie er bij was op 2 november 2013 in het Sportpaleis kan niet anders dan beamen dat Editors nu nog een schim is van wat ze ooit geweest zijn in ons land.

De vraag stelt zich vooral of het de band goed gedaan heeft om hot in België geweest te zijn, en dat helemaal niet was daarbuiten. De Belgische sector dient ook stilaan in te zien dat men artiestencarrières geen dienst bewijst door samen met massamedia (en niet zelden mediapartners overigens) hypes te creëren. Dat is zo goed als steeds nefast op lange termijn.

Dit is dus een klein pleidooi om artiesten en bands op een natuurlijke, organische manier hun weg en artistiek parcours te laten zoeken en vinden alsook hun publiek. De oude manier om een merk in de markt te zetten dus, zonder een of meerdere stappen over te slaan. Rock Werchter, Pukkelpop, Tomorrowland, en vele andere Belgische festivals waren ook niet vanaf de allereerste editie zo groot als ze nu zijn...

< Bert Hertogs >

Lees ook:
Recensie: Editors ****1/2 - zaterdag 2 november 2013 - Sportpaleis Merksem

De setlist: 

1. Cold
2. Sugar
3. The Racing Rats
4. Blood
5. Hallelujah
6. Eat Raw Meat = Blood Drool
7. Munich
8. An End Has a Start
9. Smokers Outside the Hospital Doors
10. Magazine
11. A Ton of Love
12. Ocean of Night
13. Marching Orders
14. Papillon
15. No Sound but the Wind