Recensie The Rocky Horror Show

Wie zin had in een avondje klassieke musical zoals die wel eens uit de pen van Lloyd Webber wil vloeien, kon beter thuis blijven om de krant te lezen. Wie zin had in een fout feestje, bracht diezelfde krant, zijn of haar waterpistool en een zakje rijst mee naar de Deep Bridge productie van ‘The Rocky Horror Show’ in De Shop in Antwerpen. Daar had regisseur Stany Crets Richard O’Brien’s geschifte ode aan de B-sciencefictionfilms en de obscure horrorfilms uit de eerste helft van de vorige eeuw tot een nieuw niveau van absurditeit gebracht zonder het cult-gehalte in gevaar te brengen. De fans mochten ongestoord hun rituelen uitvoeren en de Rocky-maagden leerden al snel wanneer je moest schuilen onder de krant of luidop “Slet!” moest scanderen. En tussen alle absurditeit, overacting en onvervalste rock leverden Laurenz Hoorelbeke, Shana Pieters en Nordin De Moor nog mooie zangprestaties ook. Wat moest een mens nog meer hebben? Latexhandschoenen misschien?

We geven grif toe dat we vooraf toch wel onze bedenkingen hadden bij deze productie van ‘The Rocky Horror Show’. Dat Stany Crets de geknipte regisseur was voor deze musical, stond als een paal boven water. Het aftasten van de grenzen van de absurditeit is immers een kolfje naar zijn hand. We hadden eerder onze reservaties bij Laurenz Hoorelbeke in de rol van de geschifte Dr. Frank-N-Furter , de keuze voor Matthew Michel als seks-speeltje Rocky van deze travestie-wetenschapper en het feit of deze cult-musical wel zou werken in het Vlaanderen van 2017. Onze vrees bleek op alle gebieden gelukkig ongegrond.

Richard O’Brien’s ‘The Rocky Horror Show’ ging al in 1973 in première en heeft sinds die tijd wereldwijd een eigen fan-basis opgebouwd, maar veel belangrijker nog: een heel eigen set rituelen die uitgevoerd dienen te worden tijdens de voorstelling. Zo wordt er van het publiek verwacht dat ze spontaan “Asshole!” roepen als de naam Brad valt en “Slut!” als Janet vermeld wordt. Tijdens het onweer moet men schuilen onder een krant en met waterpistooltjes voor regen zorgen. Het zijn niet echt evidente dingen voor een normaal erg gereserveerd, Vlaams publiek en toch valt of staat de hele beleving van deze productie met de participatie van het publiek. Wat waren we dan ook blij om te mogen vaststellen dat de die-hard-fans de groentjes probleemloos onder hun vleugels namen en al vanaf het prille begin de interactie tussen zaal en spelers hun werk deed. Het hielp natuurlijk ook dat Deep Bridge voorzien had dat je bij het binnenkomen een zakje met ‘The Rocky Horror Show’-benodigdheden kon kopen zodat niemand per ongeluk zonder rijst zou vallen.

En die hele set rare rituelen hoorde bij een zowaar nog raardere verhaallijn waarin twee jonge geliefden, Brad Majors en Janet Weiss, omwille van een lekke band in stormweer toevallig aan kwamen kloppen bij het kasteel van de excentrieke Dr. Frank ‘N’ Further en diens misvormde dienaar Riff Raff. Die had net een nieuw seks-speeltje voor zichzelf geschapen, namelijk de gespierde maar niet zo intelligente Rocky Horror. Het verstand schoof een halve meter naar beneden en de libido’s waren niet meer te stuiten. De seksuele driften swingden de pan uit en de bewoners van het kasteel bleken buitenaardse wezens van de planeet Transexual te zijn. Uiteindelijk stond iedereen, zowel de mannen als de vrouwen, in korset en nylonkousen op naaldhakken te dansen alvorens de buitenaardse wezens met een heus straalgeweer van de wereld werden geblazen.

En omdat de hele ‘The Rocky Horror Show’ op zich een parodie is op het slechte acteerwerk, de rare dialogen en de bizarre verhaallijnen van de B-films, waren alle personages in deze musical overdreven karikaturen en bulkte de voorstelling ook nog eens van overacting. En hier had producent Deep Bridge Stany Crets op los gelaten. Het werd er alleen maar krankzinniger op. Riff Raff kreeg als running joke de mislukking van de geluidseffecten mee, Janet Weiss had ineens een West-Vlaams accent en een vreselijk rare lach en Brad Majors stond plots deel te nemen aan The Voice. En alsof dat allemaal nog niet gek genoeg was, zat op een bepaald moment heel de zaal Christoff-gewijs mee te wiegen terwijl ze uit volle borst ‘Tot zeven maal zeventig maal …’ zaten te zingen. Laat het aan Stany om er nog een schepje bovenop te doen. Het leuke was wel dat, als je bereid was om alle normaliteit te laten varen, deze combinatie van absoluut foute dingen en totale wansmaak juist bijdroegen aan een geweldige ervaring.

Die was ook mede te danken aan een goede cast. We hebben het al gehad over onze bedenkingen hieromtrent, maar geven graag toe dat we ons hierin hadden vergist. Sébastien De Smet wist een heerlijke Riff Raff neer te zetten die menig Igor in de Dracula-films in de schaduw zette. Nordin De Moor kroop in de huid van de opper-nerd Brad Majors en kreeg Shana Pieters als zijn tegenspeelster. Haar Janet Weiss groeide uit van tuttebel tot losgeslagen stoeipoes. Ze wist ons aangenaam te verbazen met een helder, zij het soms een beetje schel, stemgeluid en een forse uithaal. Maar de ster van de show was toch Laurenz Hoorelbeke als Dr. Frank-N-Furter.

Als oversekste travestie-wetenschapper zwaaide hij duidelijk de plak in dit spektakel en mocht ook hij er in het acteren heerlijk over gaan. Hij was zo fout als fout maar kon zijn en Laurenz kwam er nog mee weg ook. Zijn sterkste moment was wat ons betreft zijn prestatie in ‘Ik ga naar huis’. Net nadat hij uit een wolk van struisvogelwaaiers tevoorschijn was gekomen, werd ‘The Rocky Horror Show’ heel even gevoelig. De soul kwam in de stem en de sax gaf de toon aan. En hier hoorden we de volle rijkdom van de vocale kwaliteiten van Laurenz Hoorelbeke. Het was toen dat we ons realiseerden dat er eigenlijk tussen alle hilariteit en rare dansjes door gedurende de hele musical best wel heel goed gezongen werd.

Wie dus houdt van extravagante kostuums, een totaal geschift plot, rare dansjes, absurde humor, heel wat publieksparticipatie en een stevige dosis rock-’n-roll verzorgd door een live-band met daarin onder andere Eric Melaerts op de gitaren, zal aan ‘The Rocky Horror Show’ heel wat plezier beleven … Je mag alleen je waterpistool niet vergeten.

< Sascha Siereveld >

De cast:

Laurenz Hoorelbeke - Dr. Frank-N-Furter
Shana Pieters - Janet Weiss
Nordin De Moor - Brad Majors
Matthew Michel - Rocky
Sébastien De Smet - Riff Raff
Jasmine Jaspers – Magenta
Maja van Honsté – Columbia
Koen Van Impe – Verteller
Sven Tummeleer – Eddie en Dr. Scott

Ensemble:

Mart van den Hout, Pieter Casteleyn, Sofie De Schryver, Floris Devooght, Line Ellegiers, Helle Vanderheyden, Saïn Vantomme, Kenny Verelst en Baptiste Vuylsteke

Muziek en teksten: Richard O’Brien
Bewerking en regie: Stany Crets
Choreografie: Laurent Flament