Recensie Harry Potter in Concert 2

Voor de tweede keer dit jaar konden Harry Potterfans afzakken naar het Antwerps Sportpaleis voor Harry Potter in Concert. In maart stond de allereerste film: ‘Harry Potter and the Philosopher’s Stone’ op het programma en nu was het tijd voor het Nationaal Orkest van België en het koor Fine Fleur om ‘Harry Potter and the Chamber of Secrets’ aan te snijden. Het Sportpaleis bleek daarvoor niet meteen de meest geschikte zaal te zijn. Vooral het constante zoemende geluid van de verluchting of verwarming had een impact op de beleving van het filmconcert. Een zaal als de Koningin Elisabethzaal lijkt ons dan ook veel beter geschikt voor dergelijke evenementen, zo stelden we vast tijdens Titanic in Concert eerder dit jaar. In Nederland kiezen organisatoren trouwens ook eerder voor zo’n zaal. Het derde luik ‘Harry Potter and the Prisoner of Azkaban™ In Concert’ vindt er van 17 t.e.m. 21 januari 2018 immers plaats in het Rotterdamse concert- en congresgebouw De Doelen. Of ook dat filmconcert ons land zal aandoen, is op dit moment niet duidelijk.

Sjaals
‘Je mag antwoorden op alles wat je ziet.’ laat de dirigent weten en al meteen wordt duidelijk dat dit geen stijf klassiek optreden zal worden. Neen, de fans van de vier afdelingen Griffoendor, Ravenklauw, Zwadderich en Huffelpuf – al dan niet met een sjaal in de kleuren van de desbetreffende afdeling – uiten zich als echte supporters alsof ze op een voetbalmatch aanwezig zijn. Zeker, ook deze tweede prent bevat een indrukwekkend stukje Zwerkbal waarbij Harry Potter het deze keer mag opnemen tegen Draco Malfidus die zoeker is geworden. Maar het spel is hier net als in de eerste film van ondergeschikt belang. Ook hier zal Potter de Snaai als eerste weten te vangen terwijl Draco valt door de dolle beuker die de huiself Dobby (die nochtans werkt voor Draco’s vader Lucius Malfidus) op hem afstuurde om de moeilijkheidsgraad van het spel nog wat de hoogte in te jagen.

Dobby
Het is Dobby die de ganse tijd probeert te voorkomen dat Potter in Zweinstein zal aankomen voor zijn tweede jaar. Tijdens de zomervakantie bij zijn Dreuzelfamilie zal Potter geen enkele brief ontvangen. Die worden allemaal onderschept door Dobby. En wanneer Ron en Harry de Zweinsteinexpres willen nemen op spoor 9 ¾ geraken ze niet door de muur van King‘s Cross Station in Londen. Ook daar zit Dobby achter. Ze nemen dan maar de vliegende auto.

Anagram
Het is Lucius Malfidus die centraal staat in het complot tegen Professor Perkamentus en hem uiteindelijk ook (tijdelijk) opzij weet te schuiven als schoolhoofd. Hij opent de Geheime Kamer via Ginny Wemel, de zus van Ron via het oude dagboek van Marten Asmodom Vilijn. Dat is echter een anagram voor ‘Mijn Naam Is Voldemort’. Terwijl Ginny haar levensenergie verliest, wint Voldemort aan kracht. Lucius Malfidus wist niet dat het dagboek een van de gruzielelementen is die deel uitmaakt van Voldemorts ziel en ontstond toen Jammerende Jenny stierf.

Basilisk
Potter weet het te vernietigen met een giftand van van een slang, de basilisk, nadat ie die verslagen heeft. Een slang waar zelfs de gigantische spin Aragog van Hagrid schrik van heeft. Potter, die slangentaal kan spreken, hij is dus een Sisseltong, weet dat ie de slang tijdens het gevecht niet in de ogen mag aankijken. Dat verklaart waarom alle andere slachtoffers in de ziekenboeg van de school – waaronder Hermelien die in de bib cruciale info vond over de basilisk – versteenden maar niet stierven. Ze hadden immers geen rechtstreeks oogcontact met het monster. Potter verslaat het dier dankzij de fenix van Perkamentus die de ogen van de slang uitkrabt. De held die verzwakt omdat ie gebeten werd door de slang tijdens het gevecht, wordt ook gered door de tranen van het fabeldier die daarmee een antigif aflevert.

Technische problemen en bizar einde
Het NOB en Fine Fleur leverden wederom een erg puike prestatie af in het Sportpaleis wat beloond werd door de fans met een gedeeltelijke staande ovatie. Romantische scènes werden begeleid door de strijkers, magische met belletjes en bij heroïsche mocht de klank van het orkest wijd opentrekken met houtblazers, koperblazers en percussie. Technisch verliep echter niet alles van een leien dakje, zo waren er problemen om het tweede deel van de film opnieuw te starten. Derde keer goeie keer bleek ook nu weer van toepassing. Het vreemdst van al was wellicht dat het orkest en koor het na de vermelding van de hoofdcast het voor bekeken hielden en dan het buigen dan al begon. Normaal gezien gaan filmconcerten tot het allerlaatste moment van de end credits door.

Laatste scène terwijl publiek al weg is
Het is trouwens opmerkelijk dat het fel witte werklicht van het Sportpaleis al aan was op het einde van die end credits, en de zaal nagenoeg al leeg was terwijl de narcistische Smalhart daar nog een allerlaatste scène krijgt. Een opschepper is het die met andermans pluimen gaat lopen en zelf geen al te beste tovenaar is. Dat blijkt in de film wanneer ie lastige aardmannetjes vrijlaat in de klas en er het raden naar heeft hoe je die terug kan vangen (Smalhart loopt er zelfs van weg). Hij gebruikt ook een verkeerde spreuk wanneer ie de gebroken arm van Harry Potter wil genezen na de wedstrijd Zwerkbal. Ook ‘Harry Potter and the Chamber of Secrets’ kent overigens een opvallende quote op het einde: ‘Probeer mijn leven niet meer te redden’ zegt ie tegen de huiself Dobby wanneer Potter hem bevrijd heeft.

Opvallend kreeg Emma Watson trouwens een steviger applaus tijdens de end credits dan hoofdrolspeler Daniel Radcliffe. Verder waren er onder andere duidelijk ook heel wat fans van Alan Rickman (die Severus Sneep speelt) en Maggie Smith (Minerva Anderling) in de zaal aanwezig.

< Bert Hertogs >