Recensie Peter en De Wolf

Bart Peeters deed het. Warre Borgmans deed het. Gène Bervoets doet het. En nu mocht ook Peter van den Begin niet ontbreken op het lijstje. Het lijstje van artiesten die Peter en de Wolf vertellen. De “Peter en de Wolf” in de Stadsschouwburg is echter anders dan de meeste voorstellingen. Een proloog met nieuw geschreven instrumentale muziek door de Britse componist Philip Feeney gaat vooraf aan het bekende werk van Prokofiev. Het is dus wachten tot na de pauze voor het gekende leitmotiv door het orkest gespeeld wordt.

Het eerste deel is dan ook een op zich staand verhaal en gaat over zes jongeren die onderwezen worden door een boswachter. Peter (Maurizio Montis) is de eerste die stiekem de groep verlaat. Met zijn lasso kan hij ook wolven te baas, meent hij zelfverzekerd. Masja, Basiel en Dina volgen elk op hun beurt zodat de boswachter (Daniel Rosseel) er nog maar 2 jongeren op na houdt. Peter leert op zijn tocht het vogeltje (gespeeld door Eva Grieco), de kat (door Alessandra Cito) en de eend (meesterlijk gestalte gegeven door Christian Celini) kennen. Hij  nodigt hen uit om de volgende dag naar het huisje van zijn grootvader te komen. Daar is een wei met een diepe vijver. Ideaal voor de dieren. Geen van de dansers spreekt op de scène. Van den Begin geeft de dieren allemaal een eigen stem. Voor de kat, haalt hij de stem van Debby terug boven uit de Late Night show die ze met Nancy had. De eend geeft hij een extreem lispelende stem mee. En voor de grootvader doet hij beroep op de stem die hij creëerde voor Elvis Seghers uit de tv-serie Fans.

De tien dansers gebruiken dus enkel hun lichaam om te communiceren. Mime en bewegingen ondersteunen mee het verhaal dat van den Begin vertelt. Zo drukt een opengesperde mond bijvoorbeeld verbazing uit. Leuk is ook dat we het vogeltje zien doen alsof het water in de mond neemt en het wegspuwt naar de eend. In deel 1 noteren we vooral een mooie pas de deux tussen de Wolf (Marco Chiodo) en de boswachter ( Daniel Rosseel). De sierlijkheid waarmee Chiodo beweegt, de details en afwerking die hij bij elke beweging plaatst, is sterk. Ook Allesandra Cito mag als kat gracieuze, vooral glijdende bewegingen maken. Wanneer ze in deel 2 ons aan zit te staren, ontwaren we een Cats-erlebnis. Christian Celini is grappig als eend. In het eerste deel wordt ze gevangen door Peter, die denkt dat het de wolf was die aan kwam sluipen. Sterk is de choreografie die Celini vastgebonden met een voet doet. De kinderen in de zaal moeten behoorlijk lachen met de grappige pasjes van de eend. Als underdog zal ze in deel 2 het leven redden van de vogel, maar wordt ze zelf echter wel tot de laatste pluim opgegeten door de wolf.

Het grote voordeel van de proloog is dat je het als toeschouwer jammer vindt dat nu net het grappigste figuurtje, de eend, werd opgegeten. De muziek van Philip Feeney is weliswaar toegankelijk en quasi op zijn Prokofievs geschreven. Maar het volgt nooit de structuur die de Russische componist aan elke figuur gaf. Het is dus pas in deel twee dat de hobo duidelijk gestalte geeft aan de eend,  dat de klarinet de kat voorstelt, de fluit het vogeltje, de fagot de grootvader, de hoorn de wolf, de pauken en trom de jagers en de violen Peter. Dat is jammer vinden we. Peter van den Begin gaat als verteller nooit in interactie met het publiek. Zo wordt het vooral een kijk-en luistervoorstelling. De acteur laat hier enkele mogelijkheden onbenut. Qua dans springt vooral Marco Chiodo er uit die het meeste kleur mag maken en verschillende facetten van dans mag tonen. Ingehouden en sluipend, dan weer intens en springend tot de eerder vermelde mooie pas de deux. 

Peter en de Wolf is en blijft het ideale stuk om kinderen kennis te laten maken met enkele klassieke muziekinstrumenten. 15 Muzikanten zetten hier een live optreden neer dat vlekkeloos gespeeld werd. We zagen dus een goede voorstelling. Maar verwacht u wel aan een theatervoorstelling met live muziek waarin gedanst wordt, en niet aan een grootse dansvoorstelling met aartsmoeilijke passen. Want dat laatste is het niet.

< Bert Hertogs >