Recensie Doornroosje

4 jaar geleden stond Doornroosje al in de Stadsschouwburg in Antwerpen. Toen was het een coproductie van Music Hall en Van Hoorne Entertainment. Dit jaar gaat de Nederlandse musicalproducent in zee met het Vlaamse Deep Bridge om deze musical in Antwerpen, Hasselt en Gent te plaatsen. In beide producties speelt Thomas Van Goethem de rol van prins. Mocht ie als prins ‘grensoverschrijdend’ gedrag vertonen door ongevraagd Anne Van Opstal als Doornroosje op de mond te kussen 4 jaar geleden, dan mag hij dat nu nog eens dunnetjes overdoen maar dan met Tinne Oltmans. De voorstelling, met nieuw decor, voelt weliswaar qua kledij, decor en props wel erg budgetvriendelijk en reisbaar aan. De kracht zit ‘m dan ook in de tekstadaptatie van Thomas Janssens die deze Doornroosje voldoende zelfhumor geeft, knipogen naar het genre en de actualiteit. Daarnaast zitten er enkele verdomd goede songs in deze voorstelling.

Gek veel tekst en nummers heeft Tinne Oltmans niet in Doornroosje hoewel ze wel op de affiche staat met Van Goethem. Haar belangrijkste songs zijn de solo ‘Mijn droomprins’ – waarbij ze op ‘eerlijk waar’ een iets te scherpe lange a laat horen – en ‘Ik wil je kussen’ in duet met Van Goethem. Hoewel Van Goethem ons aangenaam weet te verrassen in het poprocknummer ‘De allermooiste’ dat in lijn ligt met wat Wim Soutaer doet, is er toch iets van aan van de kritiek die de voorstelling op zichzelf heeft, dat het allemaal wel erg clean soms is in sprookjes inclusief gebleachte tanden.

Tinne weet ons echter opnieuw niet te overtuigen en draagt de show onvoldoende. Wanneer ze enkele lijnen tekst op te zeggen heeft, sluipen daar wat Antwerpse accenten in (niet zelden in de klinkers) en in sommige songs heeft ze problemen met de ‘s’ en de ‘z’ die te scherp doorkomen onder andere tijdens ‘Geen feest dit jaar’. Op die medeklinkers durft ze wel eens slissen. Ook dat is al lang een werkpunt voor deze twintiger. Alleen doet ze daar blijkbaar onvoldoende aan. Tinne is zo’n artieste die veel potentieel in zich heeft maar dringend een sjot onder haar gat nodig heeft zodat ze ein-de-lijk opnieuw zich gaat focussen op de basis van haar metier: dictie.

Dat we haar niet gek veel zien op het podium van Doornroosje komt omdat het verhaal begint wanneer Doornroosje verwekt wordt, en vervolgens als baby te zien is. Pas later in de voorstelling, op haar zestiende verjaardag, komt Tinne als Doornroosje op het toneel. Tot dan zien we enkel de koning (Walter Baele), koningin (Liv Van Aelst), Coco (Phaedra Segers), de andere lakeien, de goede fee (Line Ellegiers), Fien de slechte fee (Jasmine Jaspers) en haar domme echtgenoot Titus (Laurenz Hoorelbeke).

In Doornroosje bulkt het van de twintigers in de cast. Uiteraard is het super dat jong opkomend musicaltalent een podium aangeboden krijgt. Toch kunnen we ons niet van de indruk ontdoen dat Liv Van Aelst (43) als koningin – zij mag de show trouwens openen met titelnummer ‘Doornroosje’ – en Walter Baele (53) alle twintigers op het podium naar huis spelen. Van Aelst mag verwijzen naar #metoo in een van haar dialogen, en zet en oerdegelijke rol neer zowel qua zang als qua spel. Baele haalt dan weer zijn typetje als koning Filip naar boven met een ge-wel-dig ‘Dat is … een echt vrouwtje’, een verwijzing naar een quote die toenmalig prins Filip effectief gaf aan de Vlaamse pers in 2001 bij de geboorte van zijn dochter Elisabeth. Hier gebruikt Baele het wanneer hij als koning Doornroosje voor het eerst ziet. Verder haalt ie op hilarische wijze Vlaamse gezegdes door elkaar zoals: ‘Het is het neusje van de forel.’ waarop ie zijn fout inziet en dé quote van de avond aflevert met: ‘Ik ben mis met de vis.’ Niet veel later mist ie zich – met opzet- van musical wanneer hij even ‘So long, farewell’ zingt uit The Sound of Musical. Baele die verder ook verwijst naar ‘Alors on danse’ en ‘Ne me quitte pas’ is kortom hilarisch terwijl Laurenz Hoorelbeke als Titus de dommerik mag spelen en op de lachspieren mag werken van de allerjongsten in de zaal. Géén uithuwelijking trouwens in deze productie. Neen, Doornroosje is hier een geëmancipeerde jonge vrouw die zelf haar zegje mag doen of ze wel met de prins wil trouwen.

De strafste songs van ‘Doornroosje’, lang geleden dat er nog een Vlaams castalbum uitgebracht werd trouwens - zijn met stip een swingend ‘Doe een wens’ en ‘De slaapspreuk’. Tijdens die laatste song slagen Fien en Titus (‘Tietjes’ volgens de goede fee) erin om het publiek te laten participeren zodat Doornroosje zich niet veel later aan het spinnenwiel zal prikken. Kortom: het publiek wordt meegesleurd in het kwaadaardig plan van de boze fee en verliest daardoor zijn onschuld.

Met Doornroosje leveren Deep Bridge en Van Hoorne Entertainment een pittige sprookjesmusical af die op het eerste zicht op maat gesneden lijkt voor de allerjongsten. Maar schijn bedriegt. Ook de volwassenen kunnen hier zeer veel plezier aan beleven.

< Bert Hertogs >

De setlist:

Ouverture – Doornroosje
Het is feest – Het is feest
Titus en Fien
Drie wensen – Doe een wens
Doornroosje wordt 16 jaar – Geen feest dit jaar
– Ik wil vluchten

Op bezoek bij Fabiola – Mijn droomprins
Een brief voor Doornroosje
Het spinnewiel – De slaapspreuk
De 18de verjaardag
De kus – De allermooiste
– Ik wil je kussen
– Doornroosje - finale